Alþýðublaðið - 27.07.1962, Blaðsíða 2

Alþýðublaðið - 27.07.1962, Blaðsíða 2
Hltstjórar: Gisli J. Astpórsson (áb.) og Benedikt Gröndal. — ASstoáarritstjóri: Björgvin Guðmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýsingasíml 14 906. — Aðsetur: Alþýðuhúsið. — Prentaniðja Alþýðubiaðsins, Hverfisgötu I—10. — Askriftargjald kr. 55,00 á mánuði. 1 lausasölu kr. r.OO eint. Útgef- andi: Aiþýðuflokkurinn. — Framkvæmdastjóri; Ásgeir Jóhannesson, Að vekja grun EIN eftirlætis starfsaðferð kommúnista er sú, að vekja grunsemdir almennings um að flokkar eða menn sitji á svikráðum, séu að leyna einhverju eða hafi óhréint í pokahorninu. Hvert smávægi- legt tilefni er gripið til að koma slíkum grun- semdum á framfæri hjá almenningi. Undanfamar vikur hefur Þjóðviljinn óspart haldið fram, að ríkisstjórnin væri búin að ákveða afstöðu íslands til Efahagsbandalags Evrópu og jafnvel að sækja um aðild að bandalaginu.Er sí og æ gefið í skyn, að þetta eða hitt sé grunsamlegt til að ýta undir róginn. Alþýðublaðið hefur nú upplýst, 'að ríkisstjórn- in hafi í þessu máli gefið Framsóknarflokknum tækifæri til að fylgjast nákvæmlega með öllum þeim könnunarviðræðum, sem frarn hafa farið um málið. Hafa forustumenn Framsóknarflokksins fengið að kynna sér hvert plagg um málið og feng- ið allar upplýsingar, sem aflað hefur verið. Loks hafa þeir oft rætt málið við tvo ráðherra, þá Gylfa Þ. Gíslason og Bjarna Benediktsson, og þar spurt þess, sem þá fýsti að vita til viðbótar. Spumingin er nú þessi: Hvers vegna hafa liafa Framsóknarmenn ekki tekið undir ásakanir Þjóðviijans? Af hverju hafa þeir ekki slitið við- ræðum við stjórnina um þetta mál? Dettur nokkr- um í hug, að þeir mundu þegja og halda áfraní að tala við ráðherrana, ef ríkisstjórnin hefði gert eitthvað af því, sem Þjóðviljinn ásakar hana um? Og mundi stjórnin trúa Framsókn fyrir málinu, eins og hún gerir, ef hún væri með einhverjar blekkingar? Það leynir sér ekki, að ásakanir Þjóðviljans er óskammfeilinn rógur, tilhæfuiaus með öllu. Hvar eru verkin? TÍMINN gat þess í vikunni, að einn af þing- xnönnum Alþýðuflokksins hefði flutt góðar tillög- ur um vega- og hafnamál í erindi um daginn og 'veginn í útvarpinu. Tók Tíminn undir tillög'umar, en sagði, að þetta væru allt hugmyndir Framsókn- armanna, sem barizt hefðu fyrir þessum málum á Alþingi. £ Ef svo er, þá vakna þessar spurningar: —■ Af hverju framkvæmdu Framsóknarmenn ekki slík- ár umbætur í vega- og hafnagerð, meðan þeir voru f stjórn og fóru með fjármál og samgöngumál ár- um saman? Gerðardómurinn... Framhald af 1. sí?ín. aflaverðmæti skipsins (brúttó) sem skiptist sem hér segir: a) Á skipum undir 40 rúmlestir í 10 staði. b) Á skipum 40—70 rúmlestir I 11 staði. c) Á skipum 70 rúmlestir og yfir í 12 staði. Þó skal aldrei skipt í fleiri staði en menn eru á skipi. 2. Á skipum sem stunda síld- veiðar með liringnót og hafa bæði kraftblökk og sjáifvirkt síldarl'eit- artæki eða annað hvort-þessarra tækja, skal aflahlutur skipverja af heildaraflaverðmæti skipsins og skipting lians í staði vera sem hér segir: a) Á skipum undir 60 rúmlestir 35.5'/í er skiptist í 10 staði. b) Á skipum 60—119 rúmlestir 35% er skiptist í 11 staði. c) Á skipum 120—239 rúmlestir 34.5% er skiptist í 12 staði. d) Á skipum 240—300 nimlestir 34.5% er skiptist í 13 staði. e) Á skipum 300 rúmlestir eða þar yfir 34.5% er skiptist í 15 staði. Aðalbreytingin, sem gerðadóm- ur ákveður frá fyrri samningum, er sú, að skipting aflahlutar mið- uð við skipstærð breytist, og kem- ur þar fram lækkuð prósentutala sjómanna af aflaverðmæti frá því sem áður var, en hún hefur verið um 40% en lækkar niður í 34.5% á skipum, sem eru 120 rúmlestir og þar yfir. Þetta á þó aðeins við á þeim skipum, sem nú veiða með blökk og/eða leitartæki. ÍJrskurðurinn felur einnig í sér hækkað lágmarkskaup háseta úr 5365 upp í 6610 krónur. Einnig það, að nú hefur matsveinn öðlast sömu kauptryggingu og 2. vél- stjóri 25% aukningu á laun háseta. Á síldveiðum með herpinót, skal aflahlutur skipverja vera 37.5% af heildaraflaverðmæti skipsins, og skiptast í jafnmarga staði og menn eru á skipi, þó ekki fleiri en 18. Prósenta á hlut skip- verja er svipuð því sem hún hef- ur verið, en grein þessi er ekki 1 svo mikilvæg vegna þess að engir bátar eru nú á síldveiðum meS herpinót. Það kemur fram í gerðardómn- um, að ef háseti örkumlast eða deyr, skuldbindur útgerðarmaður sig til að greiða sem tryggingu 200.000 krónur — tvö hundruð þúsund krónur. Upphæðin greiðist viðkomandi ef háseti deyr, en hon um sjálfum, ef um full örkuml er að ræða. Tryggingin skerðir að engu rétt skipverja til greiðslna úr lífeyrissjóði sjómanna. alta e Framhald af 1. síðu. 1 ræður síldarútvegsnefndar við verzlunarfulltrúa Sovétríkjanna, er um háskalegar rangfærslur að ræða: | ★ í fyrsta lagi liefur síldarútvegs- nefnd ekki samþykkt að bjóða Sovétríkjunum síldina fyrir sama verð og í fyrra heldur 15 shilling- um hærra verð pr. tunnu. ★ I öðru lagi hefur nefndin boöið 100 þúsund tunnur af Norðurlands síld, en ekki 80 þúsund eins og segir í fréttinni. ★ I þriðja lagi er salan á Norður- landssíldinni ekki bundin sölu á Suðurlandssíld, heldur ítrekaði t nefndin beiðni um samningaviö- j ræður um sölu á a. m. k. 50 þús- und tunnum af Suðurlandssíid. ★ í f jórða lagi greiddi Gunnar Jó- hannsson alþingismaður, fulltrúi I Alþýðusambandsins í síldarútvegs- nefnd og heimildarmaður frétta- ritara Þjóðviljans, ekki atkvæði á móti ákvörðun síldarútvegsnefnd- ar, heldur sat hann hjá við at- kvæðagreiðsluna um að óska við- ræðna um sölu Suðurlandssíldar cn lýsti sig að öðru leyti fylgjandi samþykkt nefndarinnar mn magn og verð á Norður- og Austurlands- síld sem boðin væri til Sovétríkj- anna. Heimildarmaður fréttarinnar virðist rugla því saman, að verzl- unarfuiltrúar Sovétríkjanna hafa aðeins til þessa viljaö semja um kaup á um 78 þúsund tunnum Norðurlandssíldar fyrir sama verð og í fyrra, þrátt fyrir liækkaðan framleiðslukostnað og hækkað söluverð á öðrum mörkuðum. Síldarútvegsnefnd HANNES Á HORNINU ★ Merkar umbætur á Þingvallaveginum. ★ Minnt á stórslys fyrir mörgum árum. ★ Nemið á burt blindar beygjur. ★ Vantar leiðbeiningar- merki. FERÐALANGUR SKRIFAR: „Fyrir allmörgum árum var ég á ferð á ÞingvöIIum. Á leiðinni í bæ inn aftur varð ég vottur að hræði legu bifreiðasl.vsi og lentu fjórar’ bifreiðar í því. Þegar ég kom á slys staðinn nokkrum mínútum eftir að árekstrarnir áttu sér stað, lágu þrjár bifreiðar stórskemmdar fyr ir utan veginn og þar á meðaUein alveg ný af nálinni. Þetta slys átti sér stað á brekkubrún og stafaði af því, að einn ökuníðingurinn ætlaði að smeygja sér fram úr bif reið á brúninni sjálfri, en tvær bif reiðar komu á móti á brúnina um leið og hann — og allar á miklum hraða svo að fjórar bifreiðar lentu í árckstrinum. MIKIÐ VAR SKRIFAÐ um þetta í þá daga, og ég man ekki betur en að það hafi verið einmitt þú, sem bentir á bað, að á slíkum brekkum þyrfli nauðsynlega að vera tveggja akrema merking. Vit anlega væri forkastanleg: undiv öllum kringumstæoum að ætla að skjótast fram úr á brekkubrúnum en fyrst ekki væri luegt að kjraa í veg fyrir það, væri líkast til heppilegast til bess að forða vand ræðum, að hafa axreinarnar tvær. ÉG FÓR að hugsi um þetta í dag þegar ég ók til ÞingvaJla. Mörg ár eru liðin síðan áreksturinn mikli varð, en ekkert hefur verið gert í því að setja tvær akrel»ar á brekkubrúnir fyrr en nú. Nú fyrst sér maður og finnur hversu mikil öryggisaukning er fólgin í þessu. Það er bókstaflega allt ann að að aka um hættulegustu kaflana á Mosfellsheiðinni eftir þessar um- bætur — og ólíklegt er það, að slys eigi sér stað og stórskemmdir á mönnum og farartækjum á þess ari leið af sömu ástæðum og áð- ur. EN ÞAÐ ER EKKI NÓG að gera þessar umbætur á þessari einu leið Þær þarf að framkvæma miklu víðar, því að viðar eru blindar hæð ir en á Mosfellsheiði. Einnig þarf að ryðja burt blindbrúnum, sem loka alveg fyrir útsýni við beygjur Þetta getur valdið slysum og verð ég að segja, að ég slapp við slíkfc í dag er ég ók austur. Svört. bif reið kom fyrir beygju á ofsahraða á vitlausum vegarhelmingi og varð með naumindum forðað slysi. Þetta var svört bifreið og var að koma frá Þingvöllum og kl. var um 2. — Slysum af völdum slíkra ökufanta verður ekki forðað nema með því að ryðja burt brekkuhornum sem loka fyrir út- sýnið. EN FYRST ÉG fór að skrifa bér þessar línur er rétt að ég minnist með nokkrum orðum á annað. Það er ljóður á stjórn Þingvalla hvað lítið er þar til leiðbeiningar fyrir ferðafólk. Ég vil aðeins geta um eitt atriði. Nær allir, sem koma til Þingvalla vilja fara upp í gjána og koma að Öxarárfossi. Þarna er ekkert, sem vísar fólki leiðina. Að vísu er opið hlið við veginn, en fólk veit alls ekki hvaða leið það á að fara til þess að komast af brekkunni og niður í gjána. EKKI GETUR ÞAÐ spillt helgi staðarins þó að sett séu upp merki til þess að vísa fólki þessa leið. Hér er ekki um annað en hugsunar léysi að ræða og vona ég að því verður kippt i lag hið bráðasta.“ ÉG TEK UNDIR ÞETTA hjá bréfritaranum. Það vantar lyið- béiningar við ýmsa staði á Þing- völlum.. Hanncs á horninu. 2 27. júlí 1962 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.