Alþýðublaðið - 28.09.1962, Síða 12

KARL Karlson í SvíþjóS settl fyrir kosning-
arnar í sumar nýtt og óvanalegrt sænkt met: Hann
var neíiiilefra I framboöi fyrir þrjá flokka.
í viStali við Stokkhólnip-Tíðindi segir Karl að
hann hafi fyrr haldið með Bandaflokknum, en
svo skipti hann um nafn og hét upp frá því Mið
flokkurinn. Þá sagðist hann hafa komist að raun
um að hann ætti eiginiega heima í Alþýðuflokkn
um vegna sinna kristnu iífsviðhorfa.
í umdæml Karls hafa Alþýðuflokkurinn og
hægri menn sameiginlegan lista. Karl var út-
nefndur á lista Alþýðuflokksins og þá um leið'
hægri manna við kosningarnar núna.
En í fávizku sinni stillti miðflokkurinn Karli
upp sem fyrsta manni á sír. im framboðslista, —
svo að ef allt hefði farið fram samkvæmt þessu -
gæti Karl hafa orðið þriggja manna maki á
þingi!
OER ER MÁSKE EtJ UOT
MINDRE K0ST8AR
MÁOE AT ARSEJOE PÁ
PiEJER PERES FORSEH0EISER
IKKE AT VÆTtE 8EV06TET,
MOHSIEVR DUVAl'E .
POUTIET HAR HVER 6M6
hAbet, ATETNYT KOP
VHIE F0RE 774 OPKIA-
R/N6EN,..
-F.EKS. KUNNE AWJ
IENVO SENOE
N06ET 6ANSKE VÆR-
OU0ST 06 SÁ SE,
HVAD DER SKETE .
SEIV PliOTEN TROEOE, HAN
FL0J M60 VALN0OÞER - 06
DEM 8EH0VER MAN VIST
IKK£ POUTIESKORTE 771 /
OBR ER 6RÆNSER
FOR, HVAO JE6 KAN
FINANCIERE /
COPtSHAfiINl
Eru sendingar yðar ekki vigíaóar, herra
Duval? Jafnvel flugmaðurinn hélt að hann
flygi með hnotur, og maður þarf varla lög-
reglufylgd þeirra vegna!
Lögreglan hefur alltaf vonað að citthvað
nýtt gæti komið þeim á sporið.
Það er kannski heldur ódýrari grundvöll
ur til að starfa á. Til dæmis gátu menn I
eina tíð sent verðlausa vöru og séð hvað
gerðist.
Það er takmörk fyrir hve mikið ég get
hæít fjárhagslega!
m msmmm V FÖLKIÐ
P@rsne£kt ævintýri
Sohrab og Rustem
„Eg hef heyrt svo mikið látið af frægðarverkum
þímim, ó, „hetja heimsins“, að ég hef svarið að gift
ast þér eða pipra að öðrum kosti“, sagði hún.
Rustem varð ástfanginn í Tamineh og hún varð
konan hans. En skömmu síðar frétti hann, að óvin-
ir væru að ráðast inn í Zabulistan og hann fór frá
Samengan til að verja sitt eigið land. Tamineh
var barnshafandi og áður en Rustem fór, gaf hann
henni verndargrip. Hann sagði henni, að ef barnið
yrði drengur skyldi hún binda verndargripinn um
handlegg hans.
Taminesh ól son, sem var bæði sterklegur og skír.
Hann var svo fagurlega limaður að helzt hefði mátt
líkja honum við ungt kýnrustré. Tamineh kaliaði
hann Sohrab o? hún unni honum umfram allt ann-
’að. Hún var svo hrædd um, að hann yrði tekinn frá
henni. að þegar Rustem sendi sendiboða til að
spyrja um barnið, sagði hún, að hún hefði alið dótt
ur. Rustem varð fyrir vonbrigðum af þessari fregn
og hætti að hugsa um Tamineh.
Þegar Sohrab var tíu ára gamall spurði hann Tam
ineh hver faðir sinn væri. Þá sagði hún honum frá
Rustem, hetju heimsins, og Sohrab varð hreykinn,
þegar hann heyrði um dáðir föður síns. Hann lang
aði til að hitta Rustem og strax og hann varð full-
orðinn lýsti hann því yfir, að hann ætlaði að ríða
út í heim til þess að sigra Kai-Kaus kónginn í Per-
síu og koma föður sínum í hásætið. Tamineh grát
bændi son sinn um að vera heima en árangurslaut.
12 28- sept- 1962 - ALÞÝÐUBLAOI0
Unglingasagan:
BARN LANDA-
MÆRANNA
mun alltaf verða kalt á bak-
inu þeg-ar Selim stendur bak
við þig“.
„Er hann Arabi“.
„Ég veit það ekki. Ég
býzt við' að hann hafi valið
þetta heimskulega nafn úr
bók. Allt sem er nálægt Se--
lim er mikið nema gáfurn-
ar!“
6. AF HVERJU?
Húsið var ekki stórt en
mjög vel byggt. Ilerbergin
voru einnig lítil og lágt und
Sir loft svo hinn risavaxni Se-
lim straukst við loft her-
bergjanna við hvert skref
sem hann tók.
Ricardo gekk upp mjóan
hringstiga yfir að litlu her-
bergi með litlum glugga.
„Hér átt þú að vera Ri-
cardo“ sagði William Benn.
„Ég vona að' þér líði vel
hér“.
„Ég hef aldrei séð jafn
glæsilegt hús“, sagði dreng-
urinn. Hann hefði getað
hrópað af ' lirifningu en
William Benn sagði stuttur
í spuna: “Hver kenndi þér
ensku?”
„Ég hef hlustað á aðra“.
svaraði Ricardo.
„Þú hefur hlustað á aöra“,
sagði WiIIiam Benn með
einkennilegri rödd. „En
stundum ...“
Hann lauk ekki við setn-
inguna. Hann benti lionum
á fataskápinn og á tvær
bókahillur, sem hann sagð-
ist brátt mundu fylla með
bókum.
„Hvers konar bækur viltu
lesa?“ spurði hann.
Og Ricardo svaraði og
sagðist aldrei liafa lesið bók
á ævi sinni.
Þetta svar virtist gleðja
hinn ósegjanlega og Wiíli-
a» Benn sagði blátt áfram
lilýlega: „Ef til vill tekst
mér þá að kenna þér að
liugsa rétt drengur minn.
Ég mun reyna það, og gerir
þú það sem ég segi þér, verð
ur þú einn ríkasti ínaöur
heims“.
Hann sagði þetta af sann-
færingu en ekki hrifningu
og hann talaði hægt og
valdí orð sín vandlega og Ri
cardo trúði honum og hjarta
lians barðist hraðar við til-
hugsunina. Hann cfaðist
ekki. Frá því að hann hafði
hitt þennan mann á torginu
hafði hann efast um að orð
hans væru sönn, en nú ef-
aðist hann ekki lengur um
að William Benn væri fær
um að framkvæma hvaö svo
sem hann ætlaði sér.
Þeir snæddu á svölum
sem sneru út að ánni og Se-
lim gekk um beina. Hann
var ekki heföbundinn þjónn
hcldur ræddi hann við þá
frjálslega og studdi marg-
sinnis hendinni á hök stól-
anna.
i