Baldur - 09.02.1903, Blaðsíða 3

EALDUR, 9. FÉBRKÍAR I9O3.
3
Að mynda hjörð.
Eftir WALTER LYNCH.
Bretland er auðmannaland,
brezkir auðmenn hafa um marga
mannsaldra lagt fram vit sitt og
auð til að umbœta búpening sinn.
Peningar hafa ekki verið sparaðir
til að ná f hinar bcztu skepnur
hvcrrar tcgundar, og svo hefir
þcim vcrið blandað saman af kunn-
áttu og dómgreind. Landið er lfka
•Iftið, og þess vegna eru bœndurn-
ir nær hver öðrum og hafa betra
tœkifæri til að skoða hvcr annars
búpening og þekkja ætt hverrar
skepnu um margar kynslóðir. Ef
bóndi vill skifta um naut fyrir
hjfirðina sfna, þá veitist honum
ekki eins crvitt að finna það, scm
honum lfkar. Hann gctur hcim-
sótt 10—12 hjarðbœndur á fáum
klukkustundum. Hann máske finn-
ur f hverjum stað naut af þvf tagi
scm hann sœkist eftir. Hann get-
ur líka fengið að vita allt um for-
feður þeirra og afkomendur, og ef
hann verður var við eitthvað í ætt
þeirra, sem honum geðjast ekki að,
þá getur hann haldið áfram leitinni
þar til hann fær naut, sem hann er
ánægður með. Eða, geti hann það
ckki, þá að minnsta kosti getur
hann valið úr mörgum, það sem er
næst því scm hann sœkist eftir.
Hann er sem sje að álykta skyn-
samlega, af þvf að hann hcfir sann-
ana möguleglcikana svo nálægt
sjcr. Þetta held jeg að sje aðal-
ástæðan fyrír þvf, að brezkir bœnd-
ur eru áundan annara þjóða bœnd-
um í þvf að framleiða fyrírmyndar-
skepnur.
Ef jeg væri ungur maður mcð
lftil cfni, og ætlaði að koma mjer
upp gripahjörð, þá mundí jegfyrst
af öllu gjöra mjer ákveðna hug-
mynd um hvaða gripakyn jcg ætl-
aði að hafa. Síðan mundi jeg fá
mjer naut af þvf kyni, og sjá um
að hann væri engin tilviljun f ætt
sinni, heldur að það sem einkenndi
hann sem góða skepnu, væri rjctt
fenginn arfur frá fyrri kynslóðum.
Jeg mundi velja nautið fyrst, þvf
jeg yrði að hafa nœga peninga til
að geta keypt gott naut, svo væri
lfkn hœgara að fá nokkrar kýr til
að eðiast við naut af einhverju
vissu kyni, heldur en að fá naut
scm hcntugt væri til að cðlast við
fleiri kýr, sem hlytu að Vera að
ýmsu leyti ólfkar.
Heilbrigði og stcrk bygging yrðu
fyrstu skilyrðin í vali mfnu, eftir
að jeg væri búinn að sannfæra mig
um að kynið væri hrcint.
Þar næst mundi jeg kaupa hinar
beztu kýr, sem efni mfn leyfðu ;
eins nærri þeirri tegund sem jeg
scektist eftir, eins og jcg gæti. Jeg
mundi hcldur kaupa færri og betri
en fleiri og lakari. Svo mundi jeg
halda áfram að eðla þær og af-
kvæmi þeirra, við naut af þessari
sömu tegund, þó þcim kynni að
vera ábótavant f ýmsum smœrri
atriðum. Jeg mundi reynaaðfesta
f hjörð minni hin góðu einkcnni
sem í henni væru, áður en jeg
legði of mikið í sölurnar til að yfir-
stfga gallana. Jeg mundi ekki velja
mjer naut aðeins af því það væri
fallegt, þegar það væri í góðum
holdum, eða þó það jafnvel væri
gott f þeim atriðum sem mínum
gripum væri ábótavant í, ef það
vantaði eitthvað af hinum meir á-
ríðandi kostum, scm mfnir gripir
hefðu. Jeg mundi ekki vilja eiga
það á hœttu að tapa þvf sem jeg
hefði við það, að vera að seilast
cftir skugga. Jcg mundi ckki
skifta um naut of oft. Jeg mundi
nota sem bezt skynsemi mína og
ráðleggingar þeirra, sem jeg áliti
að hefðu vit á, og halda síðan áfram
þar til jeg hefði annaðhvort bætt
gripina mína eða skemmt. Jeg
mundi ekki ætlast til of mikils,
Jeg mundi ekki ætlast til að jeg
framleiddi kú, sem gæfi af sjer
fjögurpund af smjöri og fimm pund
af kjöti á dag, og það máske án
góðs fóðurs og góðrar hirðingar. í
stuttu máli: Jeg mundi ekki ætlast
til að út af kolíóttu nauti og hala-
lausri kú, fengi jeg kálf með hala
og hornum, Jeg mundi búast við
að svo aem tvisvar eða þrisvar í
viku hitti jeg menn, sem hefðu
lært allt um hjarðmennsku einhvern
morguninn fyrir morgunverð, og
sem mundu sýna mjer fram á að
allar mfnar tilraunir væru rangar.
Jeg mundi lofa þeim að hafa fyrir
að tala, en hugsa fyrir sjálfan mig
eftir sem áður. Jeg mundi eiga von
á, að mjer væri sagt að „kynbœt-
urnar fœru inn um munninn“.
Jeg mundi segja gott og vel. Mig
varðar cngu hvað mikið af kyn-
bótum cða fóðri fer innum munn-
inn. Það Sem mig varðar um er,
hvað það gefur af sjer. Ef það er
hagnaður, þá er bezt að það fari
sem mest þá leiðina. Sú skepna
sem gefur mestan arð af því sem
inn um munninn fer, er skepnan
sem jeg sœkist eftir, Þeim manni
sem ætlast til að fá mikið fyrir
ekkert, er betra að láta búskap
vera og reyna að lifa á þvf að sclja
,,Patent“-mcðul.
Fyrir nokkrum árum hitti jeg
mann, sem sagði mjer frá ungu af-
bragðs nauti sem hann hafði sjeð í
suður Manitoba, og í hvert sinn
sem við hittumst dáðist hann meir
og meir að þessu nauti. Hann
hafði sjeð þetta naut þegar það var
kálfur, og á hverjum degi síðan
hefði því farið svo fram, að það
var nú orðið reglulega undursain-
legt naut. Maðurinn sagðist álfta
að jeg ætti ekki að sitja mig úr
færi með að reyna að fá þetta naut
til að brúka það f minni hjörð. Um
sama leyti hitti jeg annan mann,
scm átti heima í þvf plássi sem
nautið var uppalið í, og spurði jeg
hann um það. Hann sagðist aldrei
hafa sjeð það, en heyrt talað um
það sem óvanalega fallega skepnu.
,,En,“ sagði hann, „jeg mundi
ekki vilja þiggja það að gjöf til að
nota það f minni hjörð, af þvf jeg
þekki skcpnurnar sem það er kom-
ið út af, og ef nautið er eins fallegt
og af því er látið, þá er það ekki
sannur afkomandi forfeðra sinna“.
Þctta cr rjetta aðferðin að því
að velja sjer naut. Það er aðferðin
sem jeg mundi hafa, og þó jeg
aldrei næði fullkomnun mcð hjörð-
ina mfna, þá mundi jeg samt von-
ast eftir að jcg smánálgaðist þá fyr-
irmynd sem jeg hefði tekið mjer.
MÓDIR var að hlýða syni sín-
um yfir kverið, og spurði hann
hvernig englarnir væri f hátt.
,,Þeir eru eins og hún Gunna
frænka,“ sagði strákur.
,,Því segirðu það barn mitt?“
., Hann babbi sagði það viB hana
um daginn, þegar hann var að
kyssa hana“.
TIL WINNIPEG.
Eins og undanfarna vetur hefi
jeg á hendi fólksflutninga á milli
íslcndingafljóts og Winnipeg.
Ferðum verður fyrst um sinn hag-
að á þessa leið :
SUÐUR.
Frá ísl. fljóti á fimmtud. kl. 8 f. h.
Hnausa - — - 9 f. h.
Gimli - föstudag - 8 f. h,
Selkirk - laugardag - 8 f. h.
Kemur til Wpeg — - 12 á h.
NORÐUR.
Frá Wpeg á sunnud. kl. 1 e. h.
- Selkirk á mánudag kl. 8 f. h.
- Gimli á þriðjudag kl. 8 f. h.
Kemur til fsl.flj. áþr. d. kl. 6 e. h.
Upphitaður sleði og allur útbún-
aður hinn bezti. Mr. Kristján Sig-
valdason, scm hefir almennings orð
á sjcr fyrir dugnað og aðgætni,
keyrir sleðann og mun eins og að
undanförnu láta sjer annt um að
gjöra farþegjum ferðina sem þægi-
Iegasta. Nákvæmari upplýsingar
fást hjá Mr. Á. Vaklason, 605
Ross Ave. Winnipeg, og á gisti-
húsum og pósthúsum f Nýja-ís-
landi. Frá Winnipeg leggur slcð-
inn af stað kl. 1 á hverjum sunnu-
degi. Komi sleðinn einhverra or-
saka vegna ekki til Winnipeg, þá
verða menn að fara mcð austur-
brautinni til Selkirk sfðari hluta
sunnudags, og vcrður þá sleðinn
til staðar á járnbrautarstöðvunum
f Austur-Sclkirk.
Jeg hcfi einnig á hcndi póstflutn-
ing á milli Selkirk og Winnipeg og
gct flutt bæði fólk og flutnirig mcð
þeim slcða. Pósturinn fcr frá búð
Mr. G. Ólafssonar kl. 2 e. hád. k
hverjura rúmhelgum dcgi.
Geo. S. Dickenson.
Sellcírl', Man.
N Y K 0 M ID
í verzlun
G, Thorsteins-
sonar mikið af
GLERVÖRU,
scm verður scld fyrir lágt verð.
Komið og kaupið sem fyrst.