Baldur


Baldur - 01.02.1905, Blaðsíða 3

Baldur - 01.02.1905, Blaðsíða 3
BALDUR, I. FF.RRtrAR 1905. 3 Kró.kaleiðar Eftir Robort Barr. (Niðurlag). fara að biðja yður að snöa við með okkur. Við erum á leiðinn til að skoða níimuna, og verðum væntan- I lega að fá leyfi yfirverkstjóra henn- ar til þess“. Hin sthlkan fietti snöggvast frá augunum til að sjá í byrjun annars vetrarins keypti; J°^ni cn byrgði þau óðaia aftui. Henni líkaði ekki vel loftslagið. m Á\ é <l)\ /í> „Sleðinn ykkar er auðvitað /i> /♦v mesta ánægja að aka þá Icið aftur: eins og þjer sjáið —- viljið þjer aka ! ^ og fram. j með mjer ? Vilji ökumaður ýðar ! /I> Þó að hann hugsaði stundum um fara fram hjá, skal jcg snúa við og Lundftn, þá var þ<5 annað sem oft-: við ökum svo á eftir“. ! /(V m ^ ^ ■?»- •:>- Ú5r: 1*r' ■/P’ •4*’ ■^’ ■*' ■** ■^' \ F A I Ð BEZTU SKILYIND II N A w John sjer sleða og canadiskan: keyrsluhest. Eftir ánni var ágæt-1 is færi á milli námunnar og Burnt; þægilegur, en jeg held minn sje Pine, cnda var það hans eina og . betri. Hann er ætlaður tveimur, IMI E L O T T IE. VJER RJOIMLASX?: SELJUM : ILNTXIsriDTJE,, ar hvarfiaði f huga hans. Síðan! TXXEESXXI3STG- BELTS, ,,Mjer skal vera ánægja að því“ að þriðjungur af tekjum námunnar sagði hún og stje út úr sleðanum, fjellu f hans lfiut auk góðra launa,: snjeri sjer svo við og hlúði að hinni j þá sá hann að hann yrði ekki lengi. stúlkunni mcð vísundarfeldinum ! /|V fátækur maður, og þetta jók hug- sem hún hafði sjálf haft. Töhn I /IV A. T.TTl F?. A T 1 /IV /IV !/IV hægð og sagði: /IV rekki hans. Hann hugsaði oft um hom henni vel fyrir við hlið sína, hvort hún myndi vera búin að 1 sncr; svo hestinum og sleðanum j1 gleyma sjei. Wcntworth minnt- . v;g með mcstu istlftið á hana í brjefum sfnum, j (Jeg hefi vel fijótan hest, cn jeg /j\ og þiátt fyiii þá jatningu sem hann ; Leld við ættum að láta hinn slcð- 1 | ann vera spottakorn á undan, það /IV hestinn minn að hafa sleða i /IV STJCTIOnsr HOSE, hafði gjört f vandraéðum sfnum í!, byrjuninni, hlífðist hann við að spyrja um hana. Hreinan og kaldan vetrarmorg- un nokkurn var það, að John Ijet beita hesti sfnum fyrir sleðann og lagði á stað til Burnt Pinc. Þegar hann var kominn yfir ósljettasta spottann frá námunni ofan að ánni, og hesturinn var farinn að brokka á ánni cins og hann var vanuf, þá sökkti John sjer ofan f sfnar vana- hugsanir, og reifaður f skinnfeldum æsir | rjett á undan sjer“. ,,Við getum hert á hestinum og náð þeim aftur“, sagði Edith. ,,Er langt til námunnar?“ ,,Ekki mjíig langt, að minnsta kosti er maður ekki lengi að aka þangað á fljótum hesti“. , Jcg hefi mikið hlakkað til þcss- arar ferðar“, sagði hún. MELOTTE CREAM SEPARATOR Co. 124 PRHSTCESS STREET "WHSTTsTXX^IBGr l^ 'tN -?' jr. **■ -g- <*■'*•■*■**■ 'f,- -g- -’jl'•?, -ÍÍL UT*: -S?*. 'vw s» VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ V/ vl/ VI/ VI/ VI/ VI/ VI/ V/ VI/ f VI/ VI/ VI/ VI/ \l/ /> eins og hann ,,Nei, ekki hið allra minnsta, skal jeg scgja þjer“. ,, Af hverju ckki ?‘1 ,, Af því prettvfsi vinurinn þinn, Babbi | hann Wcntworth, sendi mjer brjef- þurfti til Montreal, ogcins og vant ið Þar scm þú bciddir um umsjón- veitti hann því! er var ÍCS mcð honum, jeg hugs- litla eftirtckt sem í kring um hann var. Einstöku sinnum mætti John slcða og sleða á stangli á áar- brautinni, og það kom fyrir að hann mætti langri ruð af sleðum, þegar eitthvert fólk ók sjer til skemmtunar, og þá varð hann að finna cinhvcrn krók til að stansa f á meðan hinir óku fram hjá. I þetta sinn var h.ann kominn miðja vegu milli námunnar og þorpsins, þegar hann sá sleða mcð tveim hestum fyrir koma á rnrtti sjer. Hann þekkti þcgar að það voru hestar gcstgjafans f þorpinu. Þegar hann ók inn í fyrsta krók- inn við brautina, svo að þessi stóri sleði kæmist fram hjá, sáhann að ökumaður snjeri sjer að þeim, sem f sleðanum sátu og talaði til þeirra, og grunaði hann þ\ í að þetta væri einhverjir að heimsækja sig. þar hann vissi að ökumaður þckkti sig. Þegar sleðarnir mætt- ust, stansaði einnig stærri sleðinn, og ökumaður heilsaði, cn John, sem annars var hinn allra kurteis- asti maður, gleymdi að heilsa aft- ur, svo hissa varð hann yfir þvf sem hann sá f hinum sleðanum. Þar sat kvennmaður hulin f loð- skinnum, svo að eins sást á blóð- rauðan nefbroddinn,- en hitt blóm- lega andlitið, sem var við hlið hennar, það þckkti John. ,,Nú, hr. Kenyon, þjcr hafið ekki búist v|ð að fá að sjá mig þcnna morgun ?“ ,,Jeg verð að viðurkenna að jeg gjörði það ekki, og þó —“ hann hætti við að segja það sem hann! ætlaði : ,,og þó hugsaði jeg um yður“. Edith, sem var vön að lesa hugsanir Johns, þurfti ekki að heyra endann. ,,Ætlið þjer til þorpsins ?“ spurði hún. „Jeg ætlaði, en ætla ckki nú“, aði mjer að fyrst jeg væri hjer ái stöðuna annað borð, þá skildi jeg skreppa ! hingað að sjá námuna. Jeg vildi nefnilega“, bætti hún við, snjeri andlitinu b.urt og ljet hina gLófa- klæddu fingur sfna gjöra rákir f snjóinn, ,,jeg vildi nefnilega sjálf sjá hvernig umsjónarmaður minn stjórnaði námunni mínni, hvert það væri á heppilegasta hátt, enda þótt reikningar hans og skýrslur sjcu mj.'ig æskilegar". , jNámunni yðar?‘ upp undrandi. ,,Já, þjcr hafið ckki vitað það, eða hvað ?“ sagðihún, leitsnöggv- ast á hann og snjeri svo andlitinu burt aftur. ,,Það eruð þáþjer, sem eruð—“ scm eruð—“ ,,Hcrra Smith“, bœtti hún við. Nú varð augnabliks þögn, en næstu orðin, sem John sagði, voru önnur en hún bjóst við. ,,Takið þjer hcndina undir eins úr snjðn- um“, skipaði hann, ,,og stingið þjer henni inn undir feldinn. Þjer armanns stöðuna. Þú fjekkst var það ekki, John?“ Mi -ENDIR,- Makt myrkrauna. Kveikir kvíða f sál klerka vandlætis bál, eitra unglíngsins áhuga og fjör ; gjöra guðs dýrkun prjál, kallaði John j SeibT við helvítis bát rcyn’ að mynda og rýja vor kjör. Um þá myrkranna makt margt er ótrúlegt sagt, er fjötrar járnviðjutn fávísan lýð þótt sjc fmyndun cin, öfgar, fomeskja hrein, hjátrú grimmleg, frá gamalli tíð. Hrindir hugfrrt á braut, herðir dauða vors þraut, skelfing veitir á skilnaðarstund. Ef vjer ci trúðum rjett. okkar þá skuli sett, sálin beint niður satans á fund. ENNIRNIR cru Ieikendur. Jörðin er lciksviðið. Tilviljanin scmur leikritin. Lártið skiftirstörf- um milli leikcndanna. Heimsk- ingjarnir sjá um leiksviðsbreyting- una. Heimspckingarnir cru áhorf- endur. Þeirríku sitja f áhorfenda' stúkunum til hliðanna, en þeir voldugu í stúkunum beint á móti leiksvið inu og fátæklingarnir standa. Kvennfólkið ber hress- ngar á milli manna. Okrararnir fitja við peningakassann, og þeir, scm lánið hcfir gieymt cða yfirgef- ið cru vjelstjórar og. verkamenn. ITin afarstóra gýgja heimskunnai annast um hljóðfærasláttinn, og tfminn hækkar og lækkar tjaldið. o # m O o hafið enga hugmynd um hvc kalt I Hvílfk hjegilja og tál hjer er, þjer getið fengið frost bólgu í hana á augnabliki“. „Umboðsmaður hcfir sannarlega hræðast fmyndað bál, hvar vor sál stikniöld frarn af öld. j Vanans vantrúar þvögl, ckki heimild til aö tala til húsbónda1 vesælt hálfvelgju-mögl síns í þcssutn róm. Á jeg ckki hendina ?“ ,,Jeg vona það“, sagði Jbhn, ,,því jeg ætla einmitt nú að biðja um hana‘ heyrist jafnvcl hvert hátíðarkvöld. Guð er góður, jeg veit, glaður snú hans á leit, hann þjer Ifknar cn hrindir ei frá. 3 o 'H- 2t w r T W Kj O ö b w » rb o « í staðinn fj rit svar,. ]?f vjer aðhöfumst ran lagði hún sfna hcttdi f hans. gt , okkur refsar hann strangt, Verkin tala hærra en orðin. j fyrirgefning þó fæst honum hjá. ndan ncma hinir Hinn sleðinn var nú langt á undan og engin vitni við hvítklæddu ásar. „Varstu hissa“, spurði hún, „þcgar jeg sagði þjer að það væri jcg scm átti námuna“. , Já, í sannlcika varð jeg alveg forviða. Varst þú hissa þegar jcg sagði þjer að jegvildi eiga eiganda j Að sje útskúfun til j aldrei trúa jeg vil, j hver sem kenna þær kreddur vil mjer. Hrindum hræsni á brott, heiðrum það sem er gott. Öllum burt ryðjum ofsjóna her. JóHANNES HALDÓKSSON. m w r~ # o í o t O # H- 3 ^ *>•* o i p # ROSSER, MAN. XUÆliRZT-A. OG SELJA STUTTHYRNINGS NAUTGRIPI 0( ( ENSK YORKSIIÍRESVÍN- * X Sanngjarnt vcrð og; vægir skil- rnálar. ■if * * Skrifið þeim eftiir frelctui upp- lýsingum. é é # WINNIPEG § BUSINESS COLLEGE. w W I COR. PORT. AVE. & FORT ST. WINNIPEG, MAN. m \m \m é X> Læknirinn:' „Ilvernig líðurj yður, Jónas minn“. Jónas: ,,Þarf jeg að borga! nokkuð cf jcg segi yðttr það ?“ i® .% á ,Það er rjett. Jeg ætlað: að i námunnar' Dr. O. STEPHENSEN 643 Ross St. WINNIPEG. Telefón nr. 1498. . 1. Ivennsludeildir: Rusittcss Courie. Shorthand & Tvpe- writing. Telegraphy. Ensk tunga. É é Skrifið eftir fallegri skóla- skýrslu (ókeypis) til ^ G. W. Donaid, W X # w # w W 'W w w SCC. w cða finnið B. B. OLSON. I Gimli. W w w W 3

x

Baldur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Baldur
https://timarit.is/publication/165

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.