Birkibeinar - 01.03.1912, Page 1

Mars 1912
II. Ár
3. tbl.

Knytlingar.
A
Bí bí og blaka!
Berlin er að kvaka;
Yaltýr sýnist sofa,
en samt mun hann vaka.
Góður Islendingur var Jón Sigurðsson;
en hvar nýtur hann þess ? í hug þjóðarinn-
ar, munu menn svara. Og er það að vísu
satt. En þó er þjóðarþökkin eigi svo vak-
andi og starfandi, að eigi beri nauðsyn til
að ýta við henni með köflum. Ritstjóri þessa
blaðs, Bjarni Jónsson frá Vogi, þingmaður
Dalamanna, hefir gert það eitt sinn fyrr. Hann
hafði setið heima síðari hluta sumars 1910
og ætlaði þá utan aftur í miðjum október.
Þá var það alkunna og hverju íslensku barni
vitað, að J17. júní næstan þar á eftir var
hundraðasti afmælisdagur Jóns forseta Sig-
urðssonar, mesta manns íslendinga siðan Jón
Arason leið. Oft hafði verið um það talað
bæði í blöðum og manna á milli, að sjálf-
sagt væri að setja Jóni Sigurðssyni veglegan
minnisvarða þann dag. En enginn hreyfði
þó hönd né fót til framkvæmda, þótt komið
væri framyfir síðustu fcrvöð. Bjarna frá
Vogi þótti ilt ef þjóðin gerði sér þá smán að
láta ekkert verða úr þessu. Hann fekk því
þá til leiðar snúið á stúdentáfundi í Reykja-
\((0))l
vik 10. október 1910, að stjórn félagsins var
falið að hefja framkvæmdir í þessu máli. I
öndverðum nóvember bar hann sama mál
fram á stúdentafélagsfundi í Kaupmannahöfn
og var þar þegar valin nefnd manna tilþess
að standa fyrir samskotum. En þetta nægði.
Þakklátssemi Islendinga var svo mikil, að
verkið gekk bæði fijótt og vel og unnu allir
fúsir og kappsamlega að því.
En fyrir því minnist ég á þetta nú, að
hér er fleira í efni. Oss er meiri vandi á
höndum við Jón Sigurðsson en að gefa nokkr-
ar krónur til minnisvarða. Oss er einkum
skylt að muna, hver hann var og hvað vér
eigum honum að þakka, og minnisvarðinn á
einmitt að halda þeirri endurminningu vak-
andi. En hvern veg reynist ? Sú raun hefir
þar á orðið, að flokkur manna hefir af öllum
mætti reynt að rýra lífsverk hans sama árið,
sem vér höldum aldarminning hans, og sum-
ir þeirra eiga að heita íslendingar.
Þessa menn nefni ég einu nafni Knytl-
inga af því að forgöngumaður þeirra er Knud
Berlin, sá er minstan þokka ætti að hafa
af íslendingum.
En hvar er þá þjóðarþökk vor við Jón
Sigurðsson, ef vér þolum slíkt og gerumst
annaðhvort Knj'tlingar eður Knytlingabræður?
Hún sefur og þarf að ýta við henni á ný.
Islendingar ættu að muna það, að Jón
RITSTJORI:
BJARNI JÖNS80N FRÁ VOGI
F élagsprentsmið j an.
mtífi