Breiðablik - 01.04.1909, Síða 5

BREIÐABLIK
voru inn í borgina áöur umsátrið hófst
(62°~2s).
Aí heitir næsta borgin, sem á að taka
(72). Nokkur hluti liðsins er sendut
þangað, en bíður ósigfur (4_s). Jósúa
verður yfirkominn af harmi, drottinn vitr-
ast honum og segir orsökin sé, að ein-
hverhafistolið af herfanginu (7II—I2),þann
skuli brenna á eldi og alt, sem hann á
(715). Rannsókn fer fram við hlutkesti,
Akan verður uppvís (718). Þá tekur Jó-
súa Akan, syni hans og dætur, uxa hans,
asna, sauðfé og tjald og flytur upp í Ak-
ordal. Þar var Akan laminn grjóti, en
fólk og fé brent í eldi (724). Svo lét
drottinn af sinni brennandi reiði (726).
Nú er haldið til móts við Aí. Borgar-
menn leggja út á móti. ísraelsmetin
látast flýja, ginna allan herinn burt frá
borginni langa leið, en skilja eftir her í
launsátri í grend, er rís nú upp og brenn-
ir upp borgina (8'9). Svo er allur herinn
brytjaður niður, ásamt þeim, er í borg-
inni voru, hvert mannsbarn, tólf þús-
undir alls, bæði karlar og konur (825).
Konunginum var náð lifandi; var hann
hengdur í eik og látinn hanga til kvelds
og svo dysjaður utan borgarmúra (829).
Til þakklætis fyrir slíkan sigur er drotni
reist altari á Ebal-fjalli (83°) og Móse-lög-
mál klappað á altarissteinana (8-s2).
Gíbeonítar beita slægð og gjöra samn-
ing við ísraelsmenn, en eru gjörðir að
þrælum fyrir bragðið og sagt þeir skuli
höggva skíð og bera vatn handa húsi
guðs (g23), sem þó ekki var til fyrr en
mörgum öldum síðar á dögum Salómós.
Því næst á Jósúa í höggi við fimm
Ammoríta konunga. Þá stóðu sól og
tungl kyr(!) mitt á himni allan daginn,
eftir bæn Jósúa til drottins — ,,þangað
til fólkið hafði hefnt sín á óvinum sín-
um“ (io*3). Og enginn dagur hefir
þessum degi líkur verið, hvorki fyr né
síðar, að drottinn skyldi láta að orðum
eins manns, því drottinn barðist fyrir
ísrael (1014). Konungunum var náð í
i65
helli einum. Skipar Jósúa herforingjum
sínum að stíga á háls þeim (1024), lætur
síðan taka þá af lífi,og hengja upp í fimm
eikur; þar hanga þeir til kvelds og eru
svo dysjaðir. Svo er hver borgin tekin
af annarri, Makeda, Líbna, Lakís, Egl-
on, Hebron, Debír. Alls staðar er sama
viðkvæðið : Þeir tóku borgina og slógu
konunginn sverðseggjum og hvertmanns-
barn, sem í henni var, og létu eagan
undan komasl. Þannig fór Jósúa her-
skildi yfir landið alt, fjallbvgðina, suður-
löndin, sléttlendið og láglendið, vann
alla þeirra konunga og lét engan mann
undan komast; lýsti hann í bann öllu,
sem kvikt var, eins og drottinn, guð
ísraels hafði boðið (1040). Þegar norðar
kemur í landið, mætir Jósúa ógrynni
riddaraliðs við Merómvötn (ii4~s), en
vinnur sigur eins og ekkert væri. Drott-
inn ráðleggur honum að skera sundur
hásinar á öllum hestum þeirra og brenna
vagna(iit) og það lætur hann sér að
kenningu verða. Alls eru taldir upp 31
konungar (12^—24), sem á þenna hátt hafi
verið sigraðir af Jósúa. Eftir því hefir
heil þjóð verið gjörsamlega upprætt og
hvert mannsbarn af lífi tekiö. Annars
eru þess hvergi nokkur dæmi í mann-
kyns-sögunni. Með þessum hætti eign-
ast ísraelsmenn landið helga.
Eigum vér nú að trúa þessu orði til
orðs, kenna þeim guði, sem vér trúum á,
alla þessa grimd, eigna honum alt þetta
blóðblað? Nei, en það er þekkingu nú-
tímans að þakka og óþreytandi biblíu-
rannsók að þeirri óskaplegu byrði er létt
af samvizkum manna.
Hvaða Ijósi varpar nú þekkingin yfir
þessa furðulegu frásögn, sem brjóta virð-
ist algjöran bág við allar líkur og alt
líkrar tegundar, sem við hefir borið ?
Hún bendir fyrst og fremstáaðra frásögn,
sem líka er í ritningunni, um sama atriði.
Þá frásögn geta allir lesið í Dómarabók
i.kap. Sú frásögn, eldri og réttari,
sýnir, á hvern hátt ísraelsmönn-