Breiðablik - 01.04.1909, Qupperneq 12

I?2
B R E I ÐA B L I K
Sanni þeir framburö sinn í þessu tnáli,
vilji þeir heita beiöviröir menn, eða láti
bann alg'jörlegfa niður falla.
Síra Rúnólfur talar mikið um dular-
blæju og ýmist gefur í skyn eÖa segár
blátt áfram, að eg fari svo dult með
ágreiningsefnin, að enginn skilji hvert
eg sé að fara. Grein hans ber helzt með
sér, að hann hafi annaðhvort mjög lítið
lesið af því ritmáli, sem hann er um að
að dæma, eða hann hefir lesið afturábak.
Eg er alveg sannfærður um, að flestum
meðallagi skýrum leikmönnum, sem lesið
hafa Breiðablik, finst þetta tal síra Run-
ólfs bull, eða sönnun þess, að hann hafi
hvorki reynt að skilja né viljað. Hvað
rétt-trúað sem Nýja-Island kann að vera
orðið fyrirhans tilverknað, á eg bágt með
að trúa,að þar sé ekki einhverirí hópi lút.
leikmanna,sem skilja mál mitt og skiljavel,
Skilningsleysið er eigi sprottið af neinu
öðru en viljaleysi til að skilja. f>að
hefir verið talað svo ljóst og greinilega,
að hverjum manni með fullum mjalla er
unt að skilja út í æsar, ef hann vill og
reynir. Þokati er ennþá sem komið er
öll bræðra minna megin. Og hún er
fólgin í þessu : Þeir hafa bitið sig fasta
í þá hugsan, að eg sé úr.ítar. Meðan eg
kannast ekki við það, finst þeim alt á
huldu. En vildi eg við það kannast,
hefði blessuð sóliti alt í einu runnið upp
og þeir gæti farið að bjarga heyi sínu.
Máveraþeimtakist,aðkomafiamáform-
um sínum 1 minn garð, svo þeir sé sjálfir
ánægðir með. En eg fagna þá yfir því,
að hópurinn, sem eg lendi í, verður stór
og göfugur. í honum verða lang-flestir
lúterskir menn í heiminum. I honum
verður fósturjörð mín og andlegir leiðtog-
ar allir, biskupar,prestaskólakennarar og
allir helztu menn íslenzkrar prestastéttar.
Um leið og eg verð dæmdur, verða þeir
og öll þjóðin mín dæmd, með sárfáum
undantekningum. Því alt sem mér er nú
til foráttu fundið, má þeim til foráttu
finna með sanni jafn-miklum. Og út í
deiluna hefi eg að all-miklu leyti dregist
vegna þess, að eg gat eigi þolað, að þeir
væri brennimerktir.
En þegar eg las grein síra Rúnólfs,
gat eg eigi varist að brosa, þó mér væri
eiginlega ekki hlátur í hug. Mér duttu í
hug tveir drengir, sem voru að glíma.
Annan þeirra langaði skelfing til að fella
hinn, en gat ekki. ,,Stattu nú kyr,
grevið, meðan eg kem á þig hælkrók !“
sagði hann.
Við mig er sagt : ,,Tala þú nú svo.
að við getum sýnt öllum fram á, að þú
sért únítar. Þá er leikurinn unninn.
Annars getutn við þetta ekki !“
EFTIRTEKTARVERD YFIRLÚSING.
PPÞOT heilmikið varð alveg
nýlega í kirkjudeild Meþódista
hér í Kanada út af ummælum
prests einsí Toronto, sem ekki
alls fyrir löngu er kominn
hingað til latids frá Skotlandi og hefir á-
lit á sér svo mikið fyrir þekkingu, að
hann hefir verið kallaður til kennara-em-
bættis í guðfræði við Victoria College,
setn stendur í sambandi við Toronto-há-
skólann.
Ummæli þau, sem uppþotinu komu á
stað, voru út af ellefu fyrstu kapítulum
i.Móseb. Hann hafði haft eforð allmik-
ið um, að vér þar höfum fyrir oss sann-
sögulega viðburði í eiginlegum skilningi.
Útafþeim ummælum stökk prestaöld-
ungur einn, sem nú er æðsti maður me-
þódistakirkjunnar í Kanada (superinten-
dent) og beitir Dr.Carman, upp á nef sér,
bálvondur, fór hinum óvirðulegustu orð-
um um George Jackson, prestinn sem hér
átti hlut að máli, sagði hann hefði
borað sér inn niu bak dyr hjá kirkjudeild
Meþódista, nýkominn frá Editiburgh
á Skotlandi, en að eins fengið lítil-
fjörlega stöðu sem aðstoðarprestur við
kirkju eina í Toronto. Það gæti ekki
u