Fréttir - 17.05.1918, Qupperneq 4

4
F R E T T I R
enda úrskurðaði forseti umr. lokið
og sleit fundi er svo var komið.
í Nd. voru tvö málin af sex
tekin út af dagskrá; var annað
þeirra þingsál.till. um námurekstur
landssjóðsins á Tjörnesi; en at-
vinnumálaráðh. var fastur í Ed.,
að svara Halldðri fyrir sig og stjórn-
ina, og gat þvi ekki staðið fyrir
máli sínu gagnvart fjárhagsnefnd
neðri deildar.
Annars gerðist það markverðast
í Nd„ að bæði tekjuaukafrv. stjórn-
arinnar voru samþykt með nokkr-
um br.till. frá fjárhagsnefnd, og
visað til 3. umr. Merkasta breyt-
ingin á vörutollsírumv. er sú, að
hækkunin (100 °/o) á nú að ná til
allra vörulegunda.
Vor- og
sumarstúlka
óskast norður i Húnavatnssýslu,
Þarf að fara með s. s. Sterling núna.
Upplýsingar á Amtmannsstig 2.
Ég undirritaður ræð
20 stúlkur og 5 karlmenn
til heyvinnu norður í Skagafjörð
nú í sumar. — Góð kjör í boði.
Hittist í Bárunni frá ki. 3—41/2 e. m.
Olafur Jóhannsson.
Rúmgott, sólrikt herbergi með
húsgögnum, i eða nálægt míðbæn-
um, óskast nú þegar til lcigu.
A. v. á.
Enn fést
Fréttir
frá upphafi.
Kaffl. brent og- malað
er ódýrast i verzlun
Símonar Jónssonar
Laugaveg 13.
Til Hvítasuimunnar!
borgar sig áreiðanlega bezt að kaupa í
“Verzl. Cxudm. Olæen-
Vðrur sendar heim. Sími 14 5.
fæst ávalt til leigu í lengri og skemri ferðir,
fyrir sanngjarna borgun.
Gunnar Ólafsson,
Simi 391. bifreiðarstjóri. Sími 391
Talsimi óskast.
Háva þóktmn (jetur sa fengið, sem
leigja vill talsíma sinn
nú þegar, eða sem fgrst.
Afgreiðslan vísar á.
Prenlsmiðjan Gutenberg.
Nokkrir sjóraenn
geta fengið
góða atvinnu hjá mér í sumar
á Vattarnesi.
Jón Sveinsson.
Til viðtals í Hótel ísland, nr. 19 kl. 6> 8.
Guy Boothby: Faros egypzki.
74
honum heim til sin. Eg afréð því að snúa
mér tafarlaust til hennar, og hafði eg þvi
íataskifti og gekk burt úr vinnustofu minni.
Rigninguna hafðl stytt upp og var nú glaða
sólskin á götunum. Eg náði mér í vagn og
bað vagnstjórann að aka mér til Eaton
torgsins svo fljótt, sem honum væri mögu-
legt. Eg var svo heppinn, að frúin var heima
og var mér undir eins vísað inn til hennar.
»Jæja, góðan daginn, herra Forrester!
Hvað gengur að yður, maður?« spurði hún
undrandi. »Eg hef aldrei séð yður svona út-
lítandk.
»Ó, það er nú svo sem ekki neitt«, svar-
aði eg og gerði mér upp hlá'lur. »Mér bárust
slæmar fréttir í morgun og það hefur tekið
svona á mig. En annars kom eg til að biðja
yður bónar, frú Medenliam«.
»Eg skal verða við henni með ánægju ef
mér er mögulegt«, sagði hún vingjarnlega.
»Gerið þér svo vel að fá yður sæti og segið
inér svo liver bónin er«.
»Eg ætlaði að biðja yður að nefna mér
bústað manns nokkurs. Hvar á hann heima
þessi undarlegi gamli maður, sem eg hitti
hérna i gærkvöldi ?«
»Ja, það koma nú víst hinir og þessir
gamlir og undarlegir menn hérna í húsið«.
svaraði hún brosandi, »en eg finn það ein-
75
hvernveginn á mér, að þér rnunið eiga við
herra Faros«.
»Já, eg má segja að hann heitir það«,
svaraði eg. »þér heyrðuð víst líka að liann
sagðist vera Egyftalandsfræðingur með lifi og
sál«.
»það er mér ókunnugt um«, svaraði frú
Medenham, »en hann er einkennilegur maður,
og eg mundi ekki kæra mig um að sjá hann
oftar, ef faliega stúlkan, skjólstæðingur hans,
ætti.ekki í hlut, en annars auinkvast eg yfir
hana af öllu hjarta«.
»Nú, svo liún er skjólstæðingur hans«,
sagði eg með svo miklum ákafa, að írúin
veitti því eftirtekt. »Eg hélt endilega að hún
væri dótturdóttir hans«.
»Nei«, svaraði frú Medenham, »og ævisaga
þessarar vesalings stúlku er bæði fáheyrð og
um leið raunaleg. Faðir hennar var ung-
verskur aðaismaður, sérlega vel gefinn og
fjölhæfur, en fram úr hófi óspilunarsamur, og
hún var að eins sex ára þegar móðir hennar
dó. Pegar á unga aldii kom það í ljós, að
hún var frábærilega náttúruð fyrir sönglist
og faðir hennar gerði sér alt far um að láta
hana ná sem fullkomnastri þekkingu i þeirri
grein, eins og liann óraði fyrir hvað framtíð-
in bæri í skauti sér. Pegar hún var tæpra
fimtán ára féll hann í einvígi. Þá kom það
76
upp úr kafinu, að hann hafði sóað burtu
öllum eiguin sínum og að fasteignir hans
voru allar bundnar veðböndum og þeim fleiri
og meiri en svo, að þær hrykkju fyrir þeim.
Þarna stóð þá dóttirin uppi frændalaus og
vina og varð að ganga út i veröldina upp á
von og óvon. Hefði það mátt leljast þungt
hlutskifti hverjum ungling, en fyrir hana,
sem var afarviðkvæm í lund og þekti ekkert
til heirnsins, mátti það virðast því nær óbæri-
legt, og það er næstum frágangssök að hugsa
sér, hvernig líðan hennar hafi verið finim ár-
in næstu meðau hún var að þroskast. Með
frábærum kjarki tókst henni að hafa ofan af
fyrir sér eingöngu með sönglist sinni að heita
mátti ogj tók afarmiklum framförum. Þá
komst hún í kynni við þennan gamla mann,
sem þér sáuð í gærkvöldi, herra Faros á eg
við, en ekki hef eg getað komist fyrir, hvar
og hvernig það vildi til, því að hún er ákaf-
lega fáorð um það atriði. Hann var ríkur,
sérvitur og framúrskarandi söngelskur og
það hefur líklega laðað hana mest að honum.
Elli hans gerði það verkum, að þau fengu
að vera í friði fyrir orðasveim*annara, svo
að engum datt í hug að hneykslasl á því að
hann tók hana sér í dóttur stað og lét hana
Ijúka námi sínu með tilsögn liinna færustu