Fréttir - 25.10.1918, Blaðsíða 2

2
FRETTIR
páskar á Spáni.
(Frh.)
Kórdjákni einn færir hann úr
þyngsta skrauthlaðinu, dómkirkju-
prófasturinn réttir honum eirskál
mikla og fótaþvotturinn hefst.
Reyndar er hann nú hálfgerður
kattarþvottur, ef svo mætti til orða
taka. Nokkrum dropum er stökkt
á fæturna og handklæðið aðeins
látið snerta þá. Það er nú allt og
sumt. En það gljáir á tandurhrein-
ar býfurnar á körlunum, því þeir
hafa verið laugaðir rækilega —
áður en þeir fóru í kirkju, — áður
en þeir fóru að heiman. Erkibisk-
up setur ekki heldur neinn sérlega
alvarlegan embættissvip á sig á
meðan, — hann hlær og skríkir
framan í karlana og slettir hand-
klæðinu beint framan á nefið á
þeim.
En það sem framar öllu hefur
gert helgivikuna í Sevilla fræga um
víða veröld eru þó fyrst og fremst
stræta-skrúðgöngurnar. Allstaðar
fara þær fram á Spáni að ein-
hverju leyti páskavikuna, en hvergi
eru þær svo fjölmennar og skraut-
legar sem í Sevilla. Eru það hin
mörgu confradias, bræðralög, er
halda um göturnar með Maríu-
myndir, Kristslíkneski, og aðrar
helgimyndir úr kirkjum og bæna-
húsum. í broddi fylkingar fer hljóð-
færasveit hermanna, vopnaðir lög-
reglumenn og hermenn, er snúa
byssuhlaupum niður vegna sorgar-
hátíðarinnar. Þá kemur confradia,
bræðralagið, skari ungra manna,
námsmanna, verziunarmanna o. s.
frv., eru þeir sem merki um yfir-
bót klæddir í dökkar skikkjur, með
háar strókhettur sem eru dregnar
hermálaráðunautar þeirra benda á, þá feli hann her-
málaráðunautum Bandaríkjanna að leggja fyrir stjórnir
þær, er í sambandi eru gegn Þjóðverjum, hin óhjá-
kvæmilegu skilyrði fyrir slíku vopnahléi, er algerlega
tryggi hagsmuni þjóða...............
(Meira náðist ekki af skeytinu vegna mikilla loft-truflana, áfram-
haldið eftir þýzku loftskeyti í morgun).
Forsetanum finnst að hann væri ekki sjálfur full
hreinskilinn, ef hann legði ekki áherzlu á ástæðuna
til kröfunnar um svo afarríka tryggingu. Fótt stjórnar-
farsbreytingin sé mjög svo þýðingarmikil, virðist þó að-
alstefna stjórnar þeirrar, er standa skal þýzku þjóðinni
reikningsskil gerða sinna, enn þá ekki fyllilega beint í
ljós látin. Ekki sé heldur nokkur trygging fyrir því, hve
lengi hið nýja stjórnarfyrirkomulag haldist. Pað sé auð-
sætt, að þýzka þjóðin geti engan veg látið hið, þýzka
herveldi lúta sér og sínum vilja og enn sé ekkert hagg-
að valdi Prússakonungs að ráða stjórnmálastefnu ríkis-
ins, að ennþá sé hið drotnandi hervald í höndum þeirra
sem til þessa hafa haft drottinvald Pýzkalands.
Forsetinn telur skyldu sína að lýsa yfir því, að
þjóðirnar geta ekkert traust eða trúnað borið til loforða
þeirra, er til þessa hafa ráðið öllu í þýzkum stjórnmál-
um og leggur enn þá einu sinni áherzlu á það, að við
friðarsamninga og tilraunir til að koma í veg fyrir alla
óhæfu þessa ófriðar, getur stjórn Bandaríkjanna aðeins
samið við þá fulltrúa hinnar þýzku þjóða'r, er fulla
tryggingu geta gefið sem raunverulegir stjórnendur
Pýzkalands fyrir því, að staðið verði við alt sem heitið
er. Ef semja skyldi við herstefnudrottna og einveldis-
stjórn þá, er Pýzkaland nú hefur, eða ef minnsta útlit
er til þess að þeim verði síðar ótakmarkað vald fengið
þrátt fyrir alþjóðaákvæði, þá þarf Pýzkaland einskis
friðar að biðja, heldur verður að gefast upp.
TilVífilstaða
eins og undanfarna vetur fer bíll
á sunnud. og fimtud. kl. 11 frá
Bankastræti 14; beðið eftir fólki
tvo tíma fyrir ekkert suður frá.
Halldór Einarsson, bifreiðarstj.
Sími 128.
ofan yfir andlit, en örsmá göt á
gerð fyrir augum og munni. Og
loks er helgimyndin eða líkneskið
dregið á eftir haldarófunni af hóp
karlmanna, er huldir eru undir
tjaldi, sem hangir niður af fótstalli
líkneskisins. Og ljós, ljós, — alt
ljómar af Ijósum. Allir yfirbótar-
mennirnir bera stór, logandi vax-
kerti og umhverfis hina heilögu
mynd ljóma mörg hundruð blossa
og blysa, skínandi á tærða og tálg-
aða Kristsmyndina eða bústið og
þriflegt brúðuandlit Guðsmóður og
búning hennar gliti og gulli roðinm
Stundum er gengið fyrir líkneski
af Kristi á krossinum og jafnvel
líka af rómverskum hermönnum í
rauðum kyrtlum með hjálma á
höfði, spjót í hendi og skjöld að
hlið. Alt verður þannig einkenni-
legt sambland ólíkra alda, nútíðar-
innar, rannsóknarréttaraldanna og
daga þeirra, er Kristur var
sýnilegum návistum hér á jörðu.
Síðast ganga i sumum skrúðgöng-
um svartklæddar konur, er gefið
hafa eitthvert heitorð er oss þykir
næsta hjákátlegt, eftir trúarskiln-
ingi vorum, t. d.: að eta ekki kjöt
einn ársfjórðung eða mæla ekki
orö frá vörum alla helgivikuna,
og það veitir þeim sennilega ekki
auðveldara að halda en hið fyr-
nefnda.
Frh.
Charles Garvice: Marteinn málari.
307
Mary Ann, og máske af þeirri ástæðu ekki
sérlega vinveittur honum.
»Nú — nú! Og settuð þér hann kanske í
varðhald?« spurði kokksi þegar skipstjóri
fékk honum aftur dagblaðið, sem hann hafði
keypt, — »eða trúðuð þér mér kanske ekki
þegar eg sagði yður að það væri áreiðanlcga
víst, að við hefðum náð í rétta manninn?«
»þig varðar ekkert um, hverju eg trúi eða
trúi ekki«, svaraði skipstjóri höstugur.
»Ekki þaðl Ekki þaðl« sagði kokksi. »En
þegar gætt er að þvf, að verðlaunin fyrir að
segja til hans, færu einstaklega vel í vasa
minum, þegar eg kemst í land, þá mundi eg
hafa haldið, að mér kæmi það eitthvað við«.
Skipstjóra brá pvo við þetta, að hann vildi
sem allraminst skifta sér af þessu máli fram-
vegis, og gefa Marteini eða Markúsi tækifæri
til að forða sér undan, þegar þeir kæmu til
Madeira.
»Og ætlarðu þá ekkert að kæra þig um
það, að þessi verðlaun eða blóðpeningar
kosta mannslíf?« spurði hann alvarlegur.
»Ekki baun!« svaraði kokksi og deplaði
augunum. »Ekki þegar peningarnir eru komn-
ir i vasa minn eða velta eftir skenkiborðinu
fyrir dýrindis drykki. Ekki hálfa baun!«
»Þá ertu argvítugri en eg hélt þig vera«,
sagði skipstjóri gremjulega.
»Argvitugri! Sögðuð þér það?« murraði
308
kokksi. »Já, en eg kalla það argvítugt fyrir
þennan náunga, þvi að hann verður hengdur
hvort sem er. Fað er nokkurn veginn áreið-
anlegt. Hann murkaði lífið úr ítölsku stúlk-
unni þarna úti í skóginum, svo að bann á
fyrir því þó að hann fái skell, og sá skellur
verður ekki annað en hengingarólin«.
Matreiðslusveinninn fór fleirum orðum um
þetta, og útmálaði það svo hræðilega, að
skipstjóri varð enn ófúsari að ofurselja Mar-
tein í hendur lögreglunni.
»Og hvernig getur þú vitað hvort hann
hefur skotið stúlkuna?« spurði hann og gaf
matreiðslusveininum ilt auga.
»Það getur hver meðalasni vitað«, svaraði
bann fyrirlitlega. »Átti hann ekki skamm-
byssuna, og sá ekki þessi Thompson hann í
forstofunni hjá stúlkunni, og að hann lædd-
ist út á eftir henni? Og sá hann ekki líka
að hann kom einn inn aftur með flaksandi
hárið og lafandi hálshnýtið, og útlitið eins og
hann væri nýbúinn að drepa mann. Gerði
hann það ekki? Ha? Gerði hann það ekki?
Og er það kanske ekki nóg sönnun? Biðjið
þér almáttugan? Hvað viljið þér bafa það
meira? Eða þurftuð þér endilega að sjá hann
myrða stúlkugarminn? Nei, fari eg þá í grenj-
andi — —!«
Öll þessi hrókaræða hafði lítil eða engin
áhrif á hinn göfuglynda skipstjóra.
309 v
»Ja, hvað sem þú segir um þetta, Hinrik«,
svaraði hann, »þá er það auðséð á svipnum
á þessum manni, að hann hefur hvergi kom-
ið nærri þessu ódáðaverki«.
»Svipnum! Sögðuð þér svipnum?« gall hinn
við. »Ja, tarna! Hvernig svip ætlist þér til
að morðingi hafi? Haldið þér kanske að
hann þurfi að vera blóðugur upp til axla og
ganga um grenjandi eins og — eins og hann
væri á sláturvelli á eg við«.
»Ekki þangað i veg«, svaraði skipstjóri
bæglátlega. »Ekki þangað í veg, Hinrik. En
mannhundur, sem hefur drýgt morð, getur
ekki litið beint og djarflega framan í nokk-
urn mann, eins og þessi maður gerir, og þetta
er sannfæring mín hvað svo sem þú segir*.
»Ojæja! þér eruð nú altaf heldur einfaldur,
með leyfi að segja«, sagði kokksi hálf-kými-
leitur. »þér haldið líklega að hver maður sé
engill, sem gengur óbrennimerktur, eða ef
ekki er fest á hann spjald og prentað á það:
»þjófur, lygari og manndrápari«. En eg get
sagt yður það, að þeir eru langverstir, sem
líta út eins og englar. Og þess vegna vil eg
ráðleggja yður að hafa vakandi auga á hníf-
unurn yðar og kvíslunum og silfurdiskunum
— já, hvaða ósköp! — og líta vel í kringum
yður þegar við komum til Madeira, og meira
hef eg svo ekki að segja um þetta. Og ef þér
viljið spyrja mig, hvaða álit eg hafi á þess-