Frækorn - 01.01.1900, Síða 6

FEÆKORN.
6
þá var óþarfí að kvíða fyrir að verða
svikinn, því að Marteinn var mjög
áreiðanlegur. Fyrir því var hann
vel þokkaður af öllum og hafði ætíð
nóg að gera.
Marteinn hafði alla sína ævi verið
góður maður, en það var fyrst nú,
þegar hann var orðinn gamall, að
hann var farinn að hugsa um sál sína.
Konan hans var dáin fyrir mörgum
árum, og þá varð Marteinn að sitja
einn eftir með þriggja ára gamian
dreng. Drengurinn var efnilegur, og
Marteinn elskaði hann mjög innilega.
En hann fékk þó ekki að hafa
drenginn lengi hjá sór. Þegar hann
var orðinn svo stór, að hann gat
orðið honum til nokkurrar hjálpar,
varð hann veikur og dó vikutíma síðar.
Petta fékk mikið á Martein. Hann
þóttist vera svo einsamall og ósæil,
að hann langaði til að deyja. Hugs-
aði hann um guð, þá var það með
harmi yfir öllu, er hann varð að reyna;
og hann hætti alveg að fara í kirkju.
En einn dag kom kunningi úr sveit
til Marteins, gamall maður, eins og
hann sjálfur, en sá rnaður hafði í
átta ár þjónað guði með bæn og
föstu. Þeir töluðu ekki lengi saman,
áður en Marteinn fór að kvarta yflr
ástæðum sínum.
„Mér leiðist svo að lifa,“ sagði
hann; „ég vildi bara, ég fengi að deyja!
Ég bið ekki guð urn annað, því ég
hefi ekkert til að lifa fyrir hér í heim
inum.“
„Þetta er ekki rétt af þér,“ mælti
vinur hans; „það er ekki okkar meðfæri
að dæma um það, sem sá eini hugsar
um okkur. Pað þýðir ekkert, sem
okkur hugkvæmist, heldur það, sem
guð vill. Guð vildi, að drengurinn
þinn skyldi deyja, og þú lifa; því er
það bezt, eins og það er. Pegar þú
ert svona frá þór, þá kemur það af
því, að þú vilt bara lifa til þess að
hafa gleði af líflnu.“
„Já, því ætti maður annars að
lifa?“ spurði Marteinn.
„Til þess að þóknast guði,“ anzaði
gamli maðurinn. „Guð hefir gefið
þér lífið, og þá er það fyrir hann,
sem þú átt að lifa. Ef þú fer að
lifa fyrir hann, þá muntu ekki syrgja
framar, og þú skalt sjá, hve létt alt
mun falla þér.“
Marteinn þagði urn stund. Svo sagði
hann:
„En hvernig á maður að fara að
því að lifa fyrir guð ? “
Gamli maðurinn svaraði:
„Hvernig maður eigi að fara að
því að lifa fyrir guð ? Það hefir
Kristur sýnt okkur. Þú getur þó
lesið. Kauptu nýja-testamentið og
lestu það. Þar muntu fá að vita,
hvernig maður á að lifa fyrir guð;
þar stendur það alt saman.“
Marteinn fór að hugsa alvarlega út
í þetta og sama daginn fór hann og
keypti sér nýja-testamenti með stór-
urn stíl, svo hann gæti byrjað undir
eins. Fyrst hugsaði hann urn að lesa