Frækorn - 15.03.1900, Síða 6

46
FRÆKORN.
„í?veraagnir o<j miaaögli
í Heilagri riíningu.“
Nokknr orð á móti árásani „V. lj.“
á biblíuna..
— (Framh.)
Nánari skoðun á „þversðgnum og missögli11, sem
„V. Ij.“ telur upp.
.jRitningin getur eigi raek-
ast.M Jesúa Kriatur.
Hér viljum vér fyrst setja orðréttan
kafla eftir „V. lj“ og þar á eftir nokkrar
athugasemdir út af honum:
,,Gildi ritningarinnar fyrir oss haggast
ekki í neinu tilliti við það, að vér könn-
umst við fingurför mannlegs ðfuilkomleika
í ritum hennar. Því hvað er það, sem
hefir ævarandi þýðingu fyrir oss í þessum
ritum? Ekki það, sem þar er sagt við-
víkjandi sköpun heimsins á sex dögum, —
ekki það sem þar er sagt um uppruna
Gyðingaþjóðarinnar, — ekki það sem þar
er sagt um dómarana og konungana o. s.
frv. Xei, það sem í ritningunni hefir
ævarandi þýðingu fyrir oss, er alt það,
sem lýtur að frelsisráðstöfunum guðs synd-
ugum mönnum til sáluhjálpar.
Hinn sáluhjálplegi sannleiki og trú yðar
á hann þarf alls ekki að haggast við það,
að þér kannist við missmíði í ýmsum grein-
um á þeim svæðum, sem líggja fyrir utan
hið hjálpræðislega. Það hefir engin áhrif
á hinn sáluhjálplega sannleika, þótt vér
könnumst við það, að vísindin geti haft á
réttu að standa, um sumt það er snertir
uppruna heimsins, og að því þurfi ekki að
skilja sköpunarfrásögu ritningarinnar hók-
staflega, — eða þótt vér sleppum trúnni
á timareiknipg ritningarinnar að því er
snertir aldur mannkynsins. Hinn sálu-
hjálplegi sannleiki í ritningunni haggast
ekki við það, þótt þér kannist við, að í 2.
Mós. 2, 17 og 3, 1 eigi sér missögli stað,
þar sem tengdafaðir Mósesar er á fyrra
staðnum nefndur Regúel, en á síðari staðn-
um Jetró, — eða þótt þér kannist við það,
að höfundur Mósesbókanna hafi ekkiverið
vel að sér í náttúrusögu, þar sem hann
telur hérann til jórturdýra (3. Mós. 11, 6
og 5. Mós. 14, 7), — eða að höfundur
Jósúabókar hafi ekki þekt Kopernikusar-
kerfið, þar sem hann leggur Jósúa í munn
bænina: ,Sól, statt kyr í Gibeon“ (Jós.
10, 12) — eða þótt þér kannist við það,
að höfundur Kronikubókanna sé ekki sem
áreiðanlegastur, þar sem hann lætur Jósa-
fat konúng í Júðaríki ráða yfir 1 milj.
160 þús. hermanna, 2. Kron. 17), enannað
rit telur herlið norðurríkisins (sem þó var
miklu stærra en suðurríkið) verið hafa á
sama tíma einar 7 þúsundir manna (1.
Kong. 20, 25*) o. fl. þessháttar. Þér getið
því fremur kannast víð þessa og aðra óná-
kvæmni í ritum gamla testamentisins, sem
þér af fjallræðunni í nýja testamentinu
(Matt. 5. kap.) getið séð og sannfærst um,
að frelsarinn sjálfur er „kritiskur“ gagn-
I vart ýmsu í gamla testamentinu, sem virt-
| ist gæti hafa miklu meiri trúarlega og
siðferðilega þýðingu en öll þessi atriði,
sem hér hafa talin verið og sem flest öll
liggja fyrir utan svæði hins trúarlega og
siðferðilega.“
„Hinn sáluhjálplegi sannleiki“ og „gildi
ritningarinnar haggast ekki í neinu til-
liti,“ þótt menn trúi kenningu „Yerði
ljóss“ um „þversagnirnar og missöglina11,
fullyrðir ritstj. tímaritsins.
Sumir hverjir munu þó ekki vera sam-
dóma þessum gífur-yrðum hans.
Ritningin, segir hann, innihaldi margt,
sem er „óáreiðanlegt“ og ábótavant, þ e g a r
hún talar um tímanlega, jarðneska hluti,
en þegar hún talar um sáluhjálpina, þá
* Er ekki rétt tilvitnað hjá „ljós“-
ritstjóranum. A líklega að vera 1. Kong.
20, 15. — Aths. útg. Frækorna.