Frækorn - 25.03.1902, Síða 5

29
Svar til Þorst. ritstj. Gísla-
sonar.
— o--
Ilerra ritstj. Hara fáein orð sem svar
upp á »bannlagastælu«-grein yðar í io.
bl. Bjarka. þ. á.
Um J. St. Mill vona eg, að við getum
orðið sammála. Sannleikurinn er nelni-
lega sá, að JVlill var ekki mótfallinn
vinsðlubann-lösum, þótt kenningar hans
kynnu áð nokkru leyti að koma í bága við
aöflutninsrs-bannlögin. Eg skal reyna að
fara þessum orðum mínum stað. Mill seg-
ir í bók sinni »Um frelsið* á bls. I79:
..Sala áfensrra drykkia er samt verzl-
un, osr verzlun er félassvaröandi athöfn“
(d; athöfn, sem þjóðfélagið hefur rétt til
að hlutast til um með lögum, banna eða
leggja skatt á, ef það álítur æskiiegt.
Enn fremur segir hann (sami bls.):
„En sú ihlutun, sem vér höfum á móti.
er ekki íhiutunin i frelsi seliandans.
heldur í frelsi kaupandans og neytandans ;
því að ríkið gæti allt eins bannað honum
að drekka vín, eins og með ásetningifyrir-
gcrt, að hann geti fengið það «
En ef alþingi bar.naði vínsölu hér á
1 ndi, þá værí samt öllum frjálst að
panta fyrir sig sjálfa áfengi Irá útlönd-
um, a: með því væri alls ekki »fyrir-
gert,« að einstaklingur geti fengið keypt
áfengi. Og þegar það er ekki þá er
Mill »ekki á móti« »íhlutuninni* eða
lögunum. En petta er sama sem að fylgja
oss meira en hálfa leiðina. Og þegar
um jafn-merkan mann cr að ræða og
Mil! er, þá þykir oss það m'ög mikilsvert.
Vér göngum leli lengra cn Mill vildi.
Pótt vér mctum hann mikils, trúum vér
ekki á hann scm guð. En ef þér viljið
lylgja Mill að málum, þá verðið þér
framvegis ekki á móti þeim bannlögum,
sem nefnast vínsölu-bannliig. Stórstúka
Islands af I. O. G. T., sem gengst fyrir
bannlaga-málinu og lætur nú safna um
land allt undirskriftum iindir áskorun til
alþingis um bannlög, fer fyrst fram á
aðflutningsbannið, en ef það fæst ekki,
þá á vinsölubnanið til vara. Það hcfði ef
til vill, verið réttast að taka þetta fram
í byrjun umræðanna, en vér getum
fullvissað yður um, að það er ails ekkert
óhreint í þeirri þagmælsku, heldur stafar
hún af því, að umræðurnar snerust frá
byrjun Um bannlögin almennt.
Vér bindindismenn færum þessar fstæð-
ur fyrir aðflutningfs-bannlögunum, og tók
eg þær grjinilega frarn í grein minni í
»Fræk « (28. febr.)':
I’ar sem það er visindaleza sannaö,
að ofnauín áfengra drykkja er skaðvæn
högum annará, t. d. fjölskyldum drykkju-
manna beinlínis, og óbeinlínis skaðleg
öðrum, og þar sem það auk þess er
sannað, að öll irautn áfengra drykkja
(öðruvísi en sem læknislyf) er öllum
skaðlegf.
— bá getur þjóðfélagið, ef meirihluti
þess óskar þess, með lögum aftekið sölu
og jafnvel aðflutning þeirra, lil þess að
ernginn vinnföðíuwv eða sjálfum sér tjón1
með þeim.
Með þessu þykjumst vér geta rétt-
lætt að taka áfengið frá hófdrykkjurrönn-
um. En fram hjá þessum ástæðum vor-
um siglið þér mjög svo kyrrlátur. Eg
hef máli voru til stuðnings vitnað í þá
heimildarmenn meðal læknis- og eðlis-
fræðinga, sem ekkir tjáir að láta iiggja
í kyrþey, ef þér viljið verja yðar mál-
stað.
Oss þykir óskiljaniegt, að þér, hr.
ritstj , ekki vitið það, að Good-Templar-
reglan sem heild um allan heím telur
bannliigin rjettlát. I’ér hafið sjálfur
verið Good-Tentplar og hafið þarafleið-
andi unnið það heit, sem allir Good-
templarar vinna, sem sé drengskaparheit
ekki að eins að því að vera bindindismað-
ur til æfiloka, heldur lika að vinra »á
a 1 I a n lögleylðan hátt« að útrýmingu
þeirra úr landinu. því ættuð þér að
minnsta kosti að skilja jafn-auðvelt mál
og þaf, að G. T. reglau er með bann-
lögunum. D. Ö.
Týndi faðirinn.
—o—
VI.
Hér hvílir hún móðir mín. »Sá, sem
er trúr til dauðans, skal verða hólp-
inn.«
Já, — þú varst trú til dauðans. Aldr-
ei lifðir þú sjálfri þér. Alla æfi vannstu
án möglunar og með trúmensku og