Frækorn - 22.06.1903, Blaðsíða 5

FRÆKORN.
77
2. Kristur var sjálfur skíiður og gaf
íáerisveinum sínum sk'pun um að skíra.
Matth. 3, 13—17. Kap. 28, 18-20.
3. Afturfvarf og trú — trú sem kem-
ur-fyiir prédikun fagnaðarerindisins —
veiður að gangaáundan skírninni. Matt.
3, :6. — Mark. 16, 16. — Postg. 2, 38
- 48.—Kap. 8, 12. 13. 37. — Kap. 9,
I7>; 18. — Kap. 10, 43—48. — Kap.
16, 14. 15. — Kap 18, 8. — Kap. 22,
16. — Róm. 10, 17.
4. Aðferðin cr niðurdýfing, því er líka
sagct, að »mikið vatn« var skilyrði f>rir
að geta skrt, af þvr að menn »stigu
niðúr í« og »upp úr« vativnu. Jóli. 3,
22. 23. — Mark. 1,9. 10. — Postg. 8,
37- 38-
5. I’cgar skíinin var fiamkvæmd á
þrmran hátt, táknar hún ljós'ega tiúnaá
dá nn grafinn og cnduri iiinn fri lsaia.
Kóítn. 6, 1—7.
6 Fyii heitið um guðs r ki till-eyrir
h'num smáu bí'rnum án tillits til sk rnar,
( g því cr eigi he dur reitt da mi upp á
það í biblít nni, að smábörn skírðust.
Maik. 10, 13 j6..
Hag-enbach kirkiusiizuhöfundur
um skírnina.
— o —
»Að íkímin í rpphafi frcmkvæmdist
úti í áiu cða rtöðuvötnum og n eð 1 iður-
dýfingu, cr kunnugt af sögu ný;a testa-
m< ntisins. Feinna nu ir voru stór skírn-
ai I ér ti búin og skírnarsan komuhús (I apt-
islcvíui). Með því að sá, scm sk rðLt,
steig tleiii tr 'ppustig niður l v. tnið, og
honum þar eftir með ö.Ium likanianum
var dýpt niður undir vatnið, kom myndin
af »greftrunin'i til dauða Kiists« og t nd-
uruapr'sunni úrgr.ifinni n eð n ætii Irftm
fyrjr .sálirni, ( n | egar það s ðar komst
á, áð stökkva vatni á þann sem sk rðist,
hvarf þessi mynd ailt of mik ð burtu.«
Di n kiislna ky kins historia af dr.
K. R. Hagenbach, theol. prof. í Basel,
I. bindi. bls. 289.
Ólík heimili
Frásaga handa unguin konuni, eftr Miss Muloch.
Þessi saga byrjar á því, sem flestar
aðrar sögur enda á, giftingu.
Hinn auðugi bankasljóri herra Stralford
hélt á sama dag bri ði brúðkaup einka-
dóttur sinnar og systurdóttur. Brúðgumi
hinnar fyitöldu var bai ón,Francis I.ester,
er var kominn af mtkilli og gamalli ætt,
cn hinn brúðguminn var eitthvað lægra
settur í mannfélaginu; hann hét Ilenry
Wolferston, og hann þjónaði embætti
nokkru við stjórnma, er gaf ekki af sér
nema nokkur hundruð pund tim árið
Þetta votu mennirnir, tera fluttu á buit
hinn fagra og rkémmtilega erfingja heira
Stratfords og hina fátaku frænku hans.
Fiancis og fiú hans fóru svo upp í vagn
scm fjórír hestar gengu fyiir, og keyrðu :
' í áttina til hinnar n iklu og skrautlcgu
byggingár ættarinnar, en Mcmy og Eúnicié'
Wolferrton tóku sér lar með jáinbidtit-
tiíni að ike nmtiga ði nokkrum, sem lá uj p
í'sviit, Jiar scm nvir forcldiar og sjst-
kini’ biðtt cftir h nhi föi eldi alau.su. Og
j svora liðu hvcilibrauðsdagar fiændsyrir-
I arna óiíkt og þó eins, því só'skin ást-
i arinnar skein engu síðtir í hinu fátæk-
'ega húsi, cn hdpni .‘kraut'egu höll.
Fáum vikum scinna voiu hvoitrggpja
j lrjónin komin I cim tih sín. , Hve inndæit
hljómi ðu <kki orðín ‘ »heituili okkai « og
| í fjarsýni sáu þau franitíð sína, fy 1 ir aug-
um sér, með jafnti hluttekningu ba.ði í
gleði og sorg, | ótt sorgiinar væru vapla ,
takandi til greina, á m< ðan þau I öfðu
j < kkert reynt af hinu mótdræga. Frar.cis
Li ster glcymdi Jjr< int tign sinni v< gna
j haipingjn sinrar, þá er h?nn tók hira
ungu konu sína af vagnsætunum, og fór
mi ð hana gcgnum röð sf þjónum í éin-
kenn'sbúningi, sem h. eigðu sig ogbiostu
er þau fótu fiamhjá. og svona náðu | au
ti öppi inim, Si m láu að h nu tkrautlega
húsi. þcirra. Svo eiddust þau gegnum
hin skraut'egu hcrl ergi, þar sem allt
hafði \erið úibúið eftir lírustu t'zku og
cins og hægt var, þar scm auðurirnvár
anrarsvegar. ísabella þnyttiat ekki á
því að all.uga alla þessa dýið og mcðír