Frækorn - 01.03.1906, Blaðsíða 3

FRÆKORN
67
hægt að fá þá til að vera mælska, og '
tala hugsunarlega rétt, en sannorða ó-
mögulegt.«
Þeir afneita guði.
»Heimskinginn segir í sínu hjarta: Rar
er enginn guð.« Sálm. 53, 1.
W. F. Jamilson sagði í rökræðu við
Burges:
»Eg trúi ekki á persónulegan guð sem
frumorsök alls — skapara. Rúmið, heim-
arnir og efnið, sem þeir samanstanda af,
var aldrei skapac og þarfnaðist því áldrei
fyrir neina orsök.« — Banner of Light
12. apríl 1871.
1 sama blaði 8. ágúst 1868 stendur:
»það er alveg eins hyggilegt, að til-
biðja hafið eða sólina eins og þennan
óþekta Gyðinga Jehovah eða guð krist- í
inna manna. Trúna á nokkurt slíkt ó-
tímabært fóstur réttlætir náttúran ekki!
Menn hugsunarsnauðir og heimskir eru
mjög gjarnir á að reiðast, þegar þeir j
heyra fríhyggjumann tala óhlífið um þenna i
mikla vanskapaða höfðingja alheimsins.«
Herra Jameson segir í The Crucible
22. apríl 1871 :
»Persónulegur guð mundi vera hrein- I
asta afskræmi. Pað er ekki, og getur
ekki verið, neinn æðstur andi til! Peg- j
ar hann talar um Gyðinga guðinn, þá !
lýsir hann honum sem ósættanlegum harð-
stjóra, fyrirlitleguni morðingja, verri og ;
klúrari en morðingja, sem skeri fólk á j
háls.« Ef einhver kynni einhvern- j
tíma að verða svo óhygginn, að slæðast j
inn í ríki hans, myndi hann geta spark-
að hans fallvalta hásæti um koll! o. s, frv.
Einn, sem þykist vera andi B. Rich-
ards, kemst svo að orði í Banner of Light !
20. okt. 1861:
»Eg hefi mist trúna á guð, og vil al-
veg eins vel trúa á einhvern eld-guð eins j
og á nokkurn annan, eftir þeirri þekk-
ingu, sem eg hefi fengið á honum og
verkum hans. Eg er sennfærður um, (
að þeim, sem breyta eftir beztu vitund
vegnar bezt, og því minna sem þeir vita
um guð þvi betur líður þeim.«
Ennfremur stendur í Banner of Light
3. febr. 1866 :
»Hin fögru tré, sólin, tunglið og stjörn-
urnar, já, allir hlutir eru guðir handa yð-
ur, því að þeir miða allir að því, aðfull-
nægja þörfum yðar. Pað er hlægilegt,
að hugsa sér, að þér allir getið lotið og
þjóiað sama guði.<
jóel Tiffong, andatrúarmaður og blað-
stjóri sagði í blaði sínu í júní 1858:
»Mín reynzla er þessi, að hvar sem
maður hittir andatrúarmenn, þá eru þeir
vanalegast trúlausir á einn lifandi guð-
dóin alvitran, kærleiksríkan, með frjálsum
vilja, meðaumkunarsaman o. s. frv. sem
þeir beini bænum sínum til.«
5. desember 1863 stendur í Bannerof
Light eftirfyIgjandi klausa:
Er það sanngjart að tilbiðja guð, sem
sjálfstæða veru? Nei, vér notum að eins
orðið, guð, af því að það er að ýmsu
leyti hentugast, en ekki af því að vér
trúum á einn persónulegan guð, öllu æðri,
sem hefir skapað og öllu stjórni.«
Bæn barnanna.
Niðurl.
Eldurinn var nú slöktur. Húsið brann
að vísu, en öllum skepnum og verðmæt-
um munum, gulli, gimsteinum og pen-
ingum var bjargað. Pó hann yrði, sem
eðlilegt var, fyrir mjög svo miklum eigna-
missi fyrir brnna þenna, þar sem hið
stóra og veglega hús hans brann til kaldra
kola, fanst honum ekkert til um það móts
við fögnuðinn yfir að koma og börn og
heimilismenn komust óskemdir úr eldin-
um. En hinn dyggi þjónn, Nikulás, Iá
nú í dauðans greipum eftir áverka elds-
ins í næsta húsi. Hann var nú ekki leng-
ur skoðaður sem þjónn, heldur sem kær
vinur. SkyIdfólkið alt stóð nú við hvílu
hans með tárvotum augum, og leitaðist
við að draga úr kvölum hans.