Frækorn - 23.05.1906, Side 2

162
FRÆKORN
hans vegsemd og stíg niður til jarðar-
innar!«
Og hann kom. Les Jóh. 6, 38. »Eg
hefi stigið niður frá himni, ekki til að
gjöra minn vilja, heldur vilja þess, er
mig sendi. Hversvegna yfirgat Jesús
himininn og kom til jarðarinnar hvers-
vegna yfirgaf hann land dýrðarinnar og
kom niður í myrkur heimsins ? Af því
faðirinn sagði: »Gakk«. Og hann gekk.
Og það, sem er enn þá eftirtektaverðara,
stendur í Fil. 2, 8., að hlýðni hans við
föðurinn skeikaði ekki í hinurn fyrirlit-
lega dauða á krossinum, — »hann varð
mönnum líkur, hann lítillækkaði sjálfan
sig og var hlýðinn alt til dauðans, alt
til dauðans á krossinum.« Lesum vér
þetta vers með því sem stendur á undan
og eftir, finnum vér það fult af hinni
dýrmætustu huggun. í sjötta versi er
sagt, að Jesús, þótt hann væri í guðs
mynd — þótt hann bæri það með sér,
að allir, sem þektu hann, sáu að hann
var guðleg vera og hafði frá eilífð verið
guðs ímynd þá miklaðist hann ekki
af því að hann var guði líkur, heldur
lítillækkaði sjálfan sig, tók á sig þjóns
mynd, varð mönnum líkur, og að útvortis-
hætti sem maður. Hann lítillækkaði sjálfan
sig og var hlýðinn til dauðans, já, til
dauðans á krossinum.«
Hlýðni frelsarans.
Hugsunin er þessi: Jesús hafði að
velja á milli þess, að vera það, sem liann
hafði verið frá eilífð í guðs mynd, og
hins að afklæðast guðdómsmynd sinni,
og stíga niður til heimsins í hlýðni við
boð föðursins og taka á sig mynd af-
brotamannsins, því sem slíkur dó hann
á krossinuni, þegar hann var deyddur.
Rað lá fyrir honum að velja, og liann
vissi vel, hvað hann gjörði, þegar hann
sneri bakinu að hinni guðlegu tign og
kaus heldur að líða dauða glæpamanns-
ins á krossinum. Hvers vegna? Af hlýðni.
Auðvitað var það af kærleika til mín og
þín, en þetta var ekki helsta orsökin.
Rað var elskan til guðs. »Eg hefi stigið
niður af himni, ekkí til að gjöra minn
vilja, heldur vilja þess er mig sendi.«
Faðirinn sagði: »Stíg niður og dey fyrir
synduga menn.« Og hann steig niður.
Það er endurtekið, að hann dó fullkom-
lega sjálfviljugur. Jóh. 10, 15.— 18. »Eins
og faðirinn þekkir tnig og eg þekki föð-
urinn, og eg gef út lífið fyrir sauðina.
Ressvegna elskar faðirinn mig, að eg læt
mitt líf, svo eg taki það aftur. Enginn
tekur það af mér, heldur læt eg það
sjálfviljuglega. Eg hef vald til að láta
það og vald ti! að taka það aftur. Retta
boðorð hefi eg meðtekið af mínum
föður.« Oft er Jesús afmálaður sem sá,
er menn sviftu lífi.
Hann lifði hreinu og heilögu lífi á
jörðunni, segja menn, og þegar hann
mætti valdi heimsins, eins og það kom
fram á þéim tima, þá var hann sviftur
lífinu. I’etta er samt sem áður ekki
kenning biblíunnar. Enginn hafði vald
til að taka lífið frá honutn. Hann gaf
]tað út, hafði vald til að láta það, og
vald til að taka það aftur. Hann varð
ekki fyrir því ofbeldi, sem hann hefði
ekki getað umflúið. Hann gaf sitt líf
frá sér með fullum vilja. Hvers
vegna? Menn svara: Af kærleika til
mín og þín.« Já, en það var dýpri
orsök til þess — hann gjörði það, sem
faðir hans bauð honum að gjöra: ^Þetta
boðorð hefi eg meðtekið af mínum föð-
ur.«
Með krossinn fyrir augum.
Pegar frá upphafi lífs síns hafði Jesús
snúið huga sínum til Golgata. Lúk. 9,
51. »Nú er leið að hans upphafningar-
tíma, hélt hann til Jerúsalem.« Hvað var
það í Jerúsalem, sem dró hann þangað ?