Frækorn - 21.06.1906, Side 4

196
FRÆKORN
inga, en nú er mitt ríki ekki þaðan.«
Jóh. 18, 36.
Vér köllum Krist meistara vorn og
herra, og þá erum vér skyldir að
hlýða lögum hans. Hann hefir safnað
öllum skyldum vorum í eina höfuð-
summu: Kærleikann til guðs ogkær-
leikann til manna, það nær einnig til
óvina vorra. Ef vér í sannleika trúum
á Krist, þá munum vér bera fult traust
til fullkomleika boðorða hans. Vér
munum reyna, að með því að fylgja
þeim, leiðumst vér vissulega til þess,
að ná takmarki hans með mannkynið,
og ef vér hlýðum þeim, erw« vér
fullkomlega óhultir. Kristinn maður
má ekki ímynda sér, að sá óhultleiki
sé fyrst og fremst innifalinn í frelsun
frá tímanlegum þjáningum og hættu,
eða jafnvel dauða. Hermenn, hverra
lífi er úthelt sem vatni, á orustu-vell-
inum, eða deyja, með hina brennandi
sól hitabeltisins yfir höfði sér, þeim
er kent, að hlýðni sé þeirra fyrsta
skylda, að dauðinn er betri en van-
heiður, og að ótrúmenska við kon-
unginn er glæpur. Skyldi hinn kristni
vera síður með trúmensku. við skyld-
ur sínar? Mun hann álíta það, að
frelsa sitt eigið líf, hið æðsta lögmál
fyrir endurfæddan mann ? Eða mun
hann ekki hlýða herra sínum, og
fela honum afleiðingarnar ?
Það væri undarlegt, ef trúmenska í
þessu efni hefði ekki einnig sína píslar-
votta; en það er þó eftirtektavert,
hversu oft hún er endurgoldin með
frelsun á tíma hættunnar. Vér vitum
að ofbeldi leiðir til ofbeldis, og bæði
í víðri og bókstaflegri merkingu að
»milt svar heftir reiði«.« Orðskv. 15,1.
Þetta er reynsla þeirra, sem hafa fylgt
þeirri meginreglu, að forðast ofbeldis-
verk, jafnvel þótt sjálfsvörn væri um
að tala. Rað er eitt dæmi sem heim-
inum er kunnugt nfl. þegar William
Penn stofnaði nýlendur í Pennsylvan-
íu; þar var ríkisfélag stofnað meðal
hinna viltu þjóðflokka Indíána, og
stjórnað í 70 ár án þess, að grípa til
vopna, einungis með réttlátri og vin-
gjarnlegri framkomu bæði frá hlið ný-
byggja og hinna innfæddu.
Ferðamenn og trúboðar, sem ferð-
ast vopnlausir meðal hinna viltu kyn-
flokka, hafa altaf verið óhultari en
þeir, sem vakið hafa tortrygni og
gremju hinna viltu, með því að vera
vopnaðir meðal þeirra.
En um fram alt er það meira árið-
andi fyrir kristinn mann, að læra að
þekkja guðs vilja með það, hvernig
hann á að hegða sér, heldur en hvaða
afleiðingar hlýðni hans muni hafa
fyrir ytra líf hans.
Hið fullkomnasta dæmi og fyrir-
mynd í þessu efni gaf Jesús oss á
hinum alvarlega tíma, frá Getsemane
til Golgata, um það, hvernig kristinn
maður ætti að koma fram á reynsl-
unnar tíma.
Hann sá fyrir sér liggja handtöku
og kvalafullan dauða, þó sagði hann.
við lærisveininn, sem vildi verja hann
með sverðinu: »Látið hér við stað-
ar nema.« (Lúk. 22, 49 — 51.), og enn
fremur: »Slíðra þú sverð þitt; þeir,
er með vopnum vega, munu og fyrir
vopnum falla.« (Matt. 26, 52.)
Kristinn maður hlýtur stöðugt að
gæta þess, að ekkert orð komi yfir
varir hans, og að hann gjöri ekkert,
sem geti vakið stríð, eða stutt þann
misskilning, sem alt of oft aðskilur
hjörtu manna. Hann verður að leita
tækifæris til að framkvæma starf hinna
friðsömu, og með því mun hann ekki
einungis færa öðrum blessun, heldur
einnig verða sjálfur hluttakandi í þeirri
blessun, sem hljómaði af vörum friðar-