Frækorn - 22.11.1906, Blaðsíða 2

378
FRÆKORN
hún hverfa skal til upphafs síns
sem báran — endurheimt í hafið.
Bœkur og rit.
Einar Benediktsson: Hafblik. Kvœði og
söngvar. Reykjavík 1906. Kostnaðar-
maður: Sigurður Kristjánsson.
Bók þessi er hinn bezti og auðugasti
skáldskapur, sem nýlega hefir út komið
á íslenzkri tungu. Og að sumu leyti
á hann sér engan líka. Einar Bene-
diktsson er hugsanaríkur, djúpur, inni-
legur og frumlegur rithöfundur. Ekkert
lætur honum betur en að yrkja. Hon-
um er btugðið um að vera þungskilinn,
og það er ef til vill satt; skáldskapur
hans er oftast svo þrunginn hugsunum
og efni, að menn verða að hugsa til
þess að njöta. íslenzkar bókmentir eru
því miður alt of auðugar að orðagjálfri,
fimbulfambi, upptuggum af því, sem bú-
ið er að segja ótal sinnum. Rví er hrein-
asta unun að fá bók, þar sem hvert ein-
asta erindi er sannur skáldskapur.
Vér höfum á öðrum stað í þessu tbl.
»Fræk.« tilfært upphafskvæði bókarinnar:
»Stefjahreimur«. Rað eina kvæði finst
oss lýsa mjög vel skáldskap Einars Bene-
diktssonar.
Rað er hið djúpa og innilega, sem
leitar að »kjarna lífsins«, er hefir gildi f
augum skáldsins, og nautnirnar eru að-
eins þess nafns verðugar. ef þær eru un-
un og »gleði hins góða« í oss, eins og
þessi vísa tekur svo snildarlega fram:
»011 sæla’ er gleði’hins góða,
hún gjörir að höll hvert kot,
án hennar er auður hismi
og hreysi hvert konungs-slot.«
F*að er talsvert ólíkt holdsnautnar-evan-
gelíidanska tíðarandans, þettasem »Hafblik«
1 flytur.
Og að Einar Benediktsson átti þetta
til, verður vafalaust mörgum fagnaðar-
efni:
»En inst átti harpa hjartans einn brag,
sem hrærðist ei, vaknaði ei af neinu,
hvernig sem leikið var — utan af einu,
einu — því rétta. En það var einn dag,
að hönd greip rétt í hörpunnar streng.
Nú hljómar hann hvar sem eg fer og geng,
með nýju málmhljóði, heilu og hreinu.«
Bókin er mjög vel prentuð og á kostn-
I aðarmaður heiður og þökk skilið fyrir
það, sem hann hefir til hennar lagt.
Nokkrar leiðinlegar prentvillur hafa
I slæðst inn í bókina vegna fjarveru höf.
við prentunina, en hinar verstu eru leið-
j réttar.
Góð mynd af höfundinum fylgir bók-
inni.
‘''C-Ts

Sannleikur um kaþólsku kirkjuna.
Frh.
Hinn kaþólski »pater« í »Edgar«
í fer því næst að kenna mönnum svo-
lítið úrkaþólskum »fræðum« um synd-
, ina.
Spurningunni: »Hvað er stór og
j hvað er fyrirgefanleg synd ?« svarar
hann þannig (»Edgar«, bls. 491):
„Með stórri synd, eða dauðasynd skilst synd,
sem rænir sálina hinu yfirriáttúrlega lífi, sem
er hin helgandi náð. Með minni eða fyrir-
gefanlegri synd, sem ekki gerir að engu líf
hinnar helgan i náðar og ekki gerir oss að ó-
vinunr guðs, þótt hún að vísu veki misþóknun
guðs. Dauðasyndin leiðir hinsvegar hina eilífu
fyrirdæmingu af sér; fyrir hina fyrirgefanlegu
synd verður hegnt í hreinsunarstaðnum, ef hún
verður eaki burt tekin eða fyrir hana bætt fyrir
dauðann."
»Smærri syndirnar« eru annarsmargs-
j konar, og eru samkvæmt kaþólskri