Frækorn


Frækorn - 05.05.1907, Blaðsíða 6

Frækorn - 05.05.1907, Blaðsíða 6
138 FRÆKORN arnir safnast þá saman og kveða kátir hræ- fuglaljóð sín. Jafnóðum hirða þeir það, sem steinarnir kremja lífið úr Petta er þeim mun geigvænlegra, sem þokan fyllir gilið, svo ýmist sér maður alls ekkert frá sér fyrir henni eða maður sér einlægar ofsjónir, 'sér alt í tröllaukinni stærð; alt verður miklu ferlegra en það í raun og veru er. — — — Veslings Fanny. (Niðurl.) A ákveðnum tíma kom forstöðu- könan sjálf til að leiða Fanny niður í salinn, því hún var of máttfarin til, að ganga ein. »Barnið mitt,< sagði forstöðukonan »stallsystur þínar hafa hugsað fyrir lítiili gjöf handa þér, og vilja gjöra þér svo skemtilegt sem unt er. Hún opnaði dyrnar og hjálpaði Fanny til sætis í hægindastól, náms- meyjarnar gengu hægt inn með bros á vörum og sungu kvæði til að bjóða hana velkomna. Pegar því var lokið, gekk Bertha Brandt fram, og setti inndælan blómsveig á höfuð hennar og sagði við hana: »Kæra Fanny, við krýnum þig í dag til drotningar yfir okkur, því við vitum, að þú ert okkur langt um fremri í augum hans sem einungis lítur á hið innra, en ekki hið ytra. þú hefir veitt okkur þá kenslu, sem við munum aldrei gleyma, og við biðjum þig að taka móti merki um einlæga ást vora og iðrun, fyrir það sem við höfum verið slæmar við þig að undanförnu. Ojöf- ina muntu íinna, þegar þú kemur aftur á herbergi þitt.« Tárin komu fram í augun á Fanny Hún reyndi árangurslaust að «vara, en forstöðukonan talaði íyrir hana, og eftir að þær höfðu sungió annað kvæði, t'ylgdu þær nýkrýndu drotn- ingunni sinni inn í borðstofuna, þar voru hátíðaréttir á borðum, sem höfðu verið búnir til fyrirþetta tækifæri. Fanny var róleg, en ósegjanlega hamingju- söm, þó varð hún svo þreytt af öll- um þessum hátíðabrigðum, að for- stöðukonan sagði, að hún mætti ekki sjá gjöfina frá námsmeyjunum það kvöld. Hið fyrsta, sem hún sá, þeg- ar hún lauk upp augunum morgun- inn eftir, var stór-fallegur ferðakistill, lá miði á honum, og var skrifað á hann: »Ungfrú Fanny Brun, frá kenslukonum hennar og skólasystrum.« Begar hún opnaði kistilinn, sá hún að hann var fullur af nýjum fötum; en hún hafði ekki tíma til að taka þau upp, fyr en eft- ir morgunverð; þá gat hún verið einsömul að skoða þessar dýrmætu gjafir. Pað voru fallegir kjólar, káp- ur, falleg ný sóihlíf, glófar, hálfermar og kragar, — í stuttu máli alt sem ung skólastúlka hefði getað óskað sér. Hver einstök af þeim 210 nem- endum, sem voru á skólanum hafði lagt til sinn skerf til þess að útvega fullkominn fatnað handa þessari fá- tæku skólasystur sinni. Neðst í kist- unni lá bréfaveski, Ijósmyndabók og í henni myndir af þeim öllum, og loks lítil snotur peningabudda með 20 krónum í og bréf frá íorstöðu- konunni, og var þetta þar í: »Kæra barn mitt! Bessi miði gildir sem full- komin kvittun fyrir öll útgjöld, sem skólavera þín hefir í för með sér, hve lengi sem þú óskar að vera hér á skólanum, eg gef þér hana - sem vott um einlæga ást mína og virð- ingu.« foluinne Gazin. Um hádegi sat hún á gólíinu með gjafirnar í kringum sig, og grét eins

x

Frækorn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frækorn
https://timarit.is/publication/181

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.