Frækorn - 13.12.1907, Qupperneq 1

RIT5TJÓU1: DA'/ID ÖSTUJHD-
V
VIII. ÁRG. REYKJAVÍK, 13. DES. 1907. 49. TBL.
Nýja jörðin.
Brot úr útl. á »Opinberunarbókinni«,
ejtir J. G. Matteson.
Þegar báráttunni er lokið, er hvíld-
in unaðsful! og sælurík. Regar drott-
inn fór heim með Síons bandingja>
hlógu þeirogsungu gleðisöngva. Og
menn meðai þjóðanna sögðu? Mikla
hluti hefir drottinn gjört við oss.« Sí-
ons börn voru glöð. (Sálm. 126, 1.
3.) Hafi það verið sVo mikið gleði-
efni, að liinn forni ísraelslýður var
fluttur heim frá Babýlon, hve miklu
meira fagnaðarefni mun það ekki verða,
þegar hinn sanni ísrael öðlast hinn
óforgengilega arf? Rá munu þeir,
sem hafa með tárum sáð, uppskera
með gleðisöng, þegar tjaldbúð guðs
er hjá mönnunum. Spámaðurinn seg-
ir um hina nýju jorð og nýju Jerú-
salem: »Eg sá nýjan himin og nýja
jörð, því sá fyrri himmn og sú fyrri
jörð var horfin, og sjórinn var ekki
framar til. Eg sá borgina helgu, þá
nýju Jerúsalem, stíga niður af himni
frá guði, búna sem brúði, er skartar
fyrir manni sínum.« (Op. 21, 1. — 2.).
Ritningin lýsir hinu sorglega á-
standi nútímans, og bendir á orsakir
þess, svo vér geium þekt syndina,
og komist hjá óförum og glötun
heimsins. Hún segir einnig frá hinu
ókomna, dýrðlega ástandi til að vekja
löngun og þrá í hjörtum vorum eftir
öðru betra og fræðir oss um, hvern-
ig vér getum orðið hluthafar hins
guðlega eðlis og fengið eilíft heim-
kynni á hinni nýju jörð.
Spámaðurinn Esajas kunngjörir hið
dýrmæta fyrirheit drottins:
»Pví sjá, eg skapa nýjan himin og
nýja jörð; hins fyrveranda skal ekki
framar minst verða, og það skal eng-
um í hug koma. Gleðjist heldur og
fagnið sífelt yfir því, sem eg skapa ;
því sjáið, egummynda Jerúsalemsborg
í fögnuð, og innbyggendur hennar í
gleði « (Es. 65, 17. —18.)
Þetta fyrirheit var postulunum gleði-
efni, og þeir ámintu guðs fólk um
að búa sig undir sitt eilífa heimkynni.
»En eftir hans fyrirheiti væntum vér
nýs himins og nýrrar jarðar, þar sem
réttlætið mun búa. Fyrir því, elskan-
legir, með því þér eigið á þvílíku von,
þá stundið í friði, án flekkja og lýta,
fyrir honum fundnir verða.« (2. Pét.
3, 13.-14.)
Davíð sagði þúsund árum fyrir
Krist: »En þeir hógværu skulu land-
ið erfa og njóta unaðsemdar af þeim
mikla friði.« (Sálm. 37, 11.) Og Krist-
ur staðfes^ti hans vitnisburð í fjallræðu
sinni: »Sæ!ir eru hógværir, því þeir
munu jarðríkið erfa.« (Matt. 5, 5.(
Sá nýi himinn, sem guð mun skapa
jafnhliða hinni nýju jörð, er auðvitað
sá himinn, eða gufuhvolf, semtilheyr-