Frækorn - 15.07.1908, Blaðsíða 2

FRÆKORN
114
lagi við hann? Móðirin verðuraldr-
drei þreytt af börnum sínum.
C. H. S.
95 greinar móti sunnudags-
tKlglbaldi ntótmækndð
Oð páfatrúarmannð.
Frh.
39. Hvergi í bibh'unni er bann-
að vinna fyrsta dag vikunnar,
og engin hégning ákveðin fyrir
slíka vinnu, og engri blessun
lofað fyrir að halda hann heil-
agan.
40. Hefði það verið guðs
vilji að halda sunnudaginn heil-
agan, mundi hann þá ekki hafa
gefið fyrirskipun um það? Mundi
hann ekki hafa kent mönnum
hvernig hann ætti að haldast
heilagur og hvers vegna? Mundi
hann ekki hafa nefnt hann hvíld-
ar- eða helgidag? Hvar finst
í biblíunni eitt einasta boð-
orð eða leiðbeining til að
halda sunnudaginn heilag-
an?
41. Fyrsti dagur vikunnar er
einungis nefndur átta sinnum í
nýja testamentinu, nfl. Mitt. 28,
1. Mark. 16, 2. 9. Lúk. 24, 1.
Jóh. 20. 1. 19. Postg. 20, 7.
1. Kor. 16, 2. Sex af þessum
ritningarstöðum tala um sama
daginn, þann dag, sem Jesús
reis upp.
42. fJann dag trúðu lærisvein-
arnir ekki á upprisu Krists, fyr
en hann stóð mitt á meðal þeirra,
þeir voru því ekki safnaðir sam-
an til að halda upprisuminningu
hans. Mark. 16, 9. —14.
43. Jesús birtist oft lærisvein-
um sínum eftir upprisuna, líka
þegar þeir voru úti að fiska
(Jóh. 21) en aldrei nefnir hann
einu orði að breyta um hvíldar-
dag. Hann hefir aldrei boðið,
að sunnudagurinn skyldi hald-
ast heilagur til minningar um
upprisu hans. Pað eru einungis
manna setningar, sem þeir vilja
hafa til að útrýma guðs boð-
orðum. Matt. 15, 1. —9. Skírn-
in er aftur á móti endurminn-
ing um dauða, greftrun ogupp-
risu Jesú Krists. Róm. 6, 3.-5.
44. í öllu nýja testamentinu
er einungis talað um eina sam-
komu, sem haldin var á fyrsta
degi vikunnar, en það var þó að
nóttunni. Postg 20, 5. —12.
Hinir fyrstu kristnu komu oít
daglega saman til að brjóta brauð-
ið. Postg. 2, 46.
45. Páll bauð hinum trúuðu
að rækja sín jarðnesku málefni
þann dag. 1. Kor. 16, 2. Pað,
sem þeim hepnaðist að spara,
áttu þeir að leggja afsíðis heima
hjá sér.
46. Biblían talar um tvenn
lög; siðferðislögmálið (guðs tíu
laga boðorðý, og fórnfæringalög-
málið.
47. Siðferðislögmálið, hin tíu
boðorð, talaði guð sjálfur. 2.
Mós. 20, 1.-22. 5. Mós. 5, 22.
48. Fórnfæringalögmálið var
gefið fyrir Móses. 2. Mós. 21,1.
3. Mós. 7, 37. 38.; 27, 34. 5.
Mós. 4, 44.
49. Guð sjálfur skrifaði hin
| tíu boðorð á steintöflur og þau
voru lögð í örkina. 5. Mós.
9, 10. Hebr. 9, 4.
50. Fórnfæringalögmálið eða
skuggalögmálið skrifaði Móses
í eina bók, svo var hún lögð
við hlið sáttmálsarkarinnar. 5.
Mós. 31, 24.-26.
51. Siðferðislögmálið er eilíft
óumbreytanlegt og fullkomið.
Sálm. 111, 7.-8.; 19, 8. Matt. 5.
17. 18.
52. Fórnfæringalögmálið var
ekki fullkomið, heldur einungis
skuggi. Hebr. 9, 9. —10.; 10, 1.
Kol. 2, 17.
53. Guðs lögmál er andlegt.
Róm. 7, 14.
54. Þessvegna getur maður-
nn ekki í eigin krafti haldið
guðs boðorð, því hann er að
náttúrunni tíl holdlega sinnaður.
Róm. 6, 6. - 8.
55. Siðferðislögmáiið heíir eng-
ar fórnir eða skugga. 5. Mós.
4, 12.-13.; 5, 22.
56. Fórnfæringalögmálið hafði
fyrirskipanir, sem voru fyrirmynd
og skuggi af Kristi og vísaði
til hans. Hebr. 10, 1.—10.; 9,
1. 9. 10.
57. Siðferðislögmálið býður
að halda heilagan sjöunda dag
vikunnar. 2. Mós. 20, 8.—11.
Lúk. 23, 56.
58. Fórnfæringalögmálið hef-
ir tilskipanir um árlegar hátíðir
og árlega hvíldardaga. 2. Mós.
23, 14.-17. 3. Mós. 23, 4.-39.
Kol. 2, 14.-17.
59. í mótsetningu við þessa
hvíldardaga Gyðinganna (hina
árlegu hvíldardaga), er talað um
»drottins hvíldardaga«, h.víldar-
daginn, sem var sjöunda daginn
í hverri viku. 3. Mós. 23, 32. 38.
60. Guðs lögmál er í sátt-
málsörkinni á himnum, og verð-
ur aldrei afnumið. Op. 11, 19.
Lúk. 16, 17. Róm. 3, 21.
61. Móses lög voru negld á
krossinn, og eru ekki gildandi
lengur. Kol. 2, 14. Postg. 15, 24.