Frækorn - 15.08.1910, Blaðsíða 4

100
F R Æ K O R N
í Ijós við endalok annarar aldar.«
— >Kirchengeschichte« 1828bls.339.
Fyrsta boðorð um sunnudagshelg-
ina gaf Konstantínus mikli árið 321
e. Kr.
Seinna, þegar páfarnir komust til
valda, gáfu þeir út hvert sunnudags-
boðið eftir annað.
Kaþólskir játa líka sjálfir, að þeir
hafi breytt hvíldardeginum.
í barnalærdómsbók kaþólskra
manna, sem er nefnd »Abridgement
of Christian Doctrine«, stendur svo:
»Sp.: Hvernig fer þú að sanna
það, að kirkjan hafi vald til þess að
skipa hátíðar- og helgidaga?
Sv.: Einmitt með því að hún
hefir breytt sabbatsdeginum í sunnu-
dag, og á það fallast prótestantarnir
og komast þannig beinlínis í mót-
sögn við sjálfa sig, þar sem þeir halda
sunnudaginn stranglega heilagan, en
vanhelga þó flesta aðra helgidaga,
sem þessi sama kirkja hefir innleitt «
Þetta er að eins stutt ágrip. En
vér getum þó eigi betur séð, bæði
hvað biblíuna og söguna áhrærir, en
að sunnudagshelgin sé blátt áfram
mannaboðorð, en um þau segir frels-
arinn: »Þeirra dýrkun er til einskis,
með þvi þeir kenna þá lærdóma, sem
eru mannaboðorð.« Matt. 15,9.
Vér sjöundadags-adventistar trú-
um því að oss sé af guði falið það
verk að vekja athygli heimsins á
því, að guðs heilaga orð er fótum
troðið, og vara menn við aö gera
það framvegis. Vér trúum því, að
starf þetta sé undirbúningsverk undir
hinn mikla dag drottins, eins og
vér lesum um guðs börn á hinum
síðustu tímum: „Hér reynir á
þolgæði heilagra, sem varð-
veita boðorð guðs og trúna á
Jesúm." Opinb. 14, 12.
Eitt er nauðsynlegt! Það er að
vér séum trúir í því að fylgja ljós-
inu, sem nú skín fyrir oss. Orð
frelsarans til Gyðinga forðum eiga
fult eins vel við oss og vora tíma:
»Stutta stund verður ljósið héreftir
meðal yðar; gangið, meðan þérhafið
ljósið,svo myrkrið yfirfalli yður ekki.«
Jóh. 12, 35.
ísland og fólk þess.
Meðan eg dvaldi í Bandaríkjunum
ritaði eg grein í ameríkst blað um
ísland og Islendinga, og þar eð eg
geri ráð fyrir, að sú grein geti
verið ýmsum til skemtunar, tek eg
hana hér upp eftir þýðingu »Heims-
kringlu«.
»Heimskringla« segir um þessa
grein mína, um leið og hún flytur
hana:
♦ Greinin er vel rituð, á góðu
ensku máli og ber landi og þjóð
mjög vel söguna.«
Ritgerðin var prýdd með 3 mynd-
um: 1) af konu í íslenzkum fald-
búningi, 2) af reisulegum bóndabæ
og 3) af konu í íslenskum peisubún-
ingi. Grein þessi birtist í Detroit
Free Press sunnudaginn 28. nóv.sl.
Greinin sjálf fer hér á eftir.
Hvergi á jarðríki býður náttúran
undursamlegri eða margbreyttari fyrir-
burði en á íslandi, en sem umheim-
urinn hefir litla eða enga þekkingu
á. Þar sjást jöklarnir í sínu jötun-
veldi, og hundruð eldfjalla hefja
tindasínaupp mótiskýjunum. Undra-
verðar goslindir spý asjóðandi vatni
upp í loftið. Miðn »íursólin heldur
þar veldi sínu á sumrin, en á vetr-
arkveldunum leiftra skínandi norður-
ljós um himinhvolfið.
Um meira en þúsund árabil hefir
þjóð þessa lands orðið að heyja
baráttu við öfl náttúrunnar, á sjó
og landi, og hefir orðið sigursæl.
Þær 80 þúsundir manna, sem byggja
ísland, hafa geymt hinar fornsögu-
legu bókmentir og goðafræði Norð-
ur-Evrópu þjóðanna. — Þess vegna
hefir ísland verið nefnt »Grikkland
Norðurheims«.
Vissulega hlýtur slíkt land og slík
þjóð að vekja athygli skynsamra nú-
tíðarmanna. ísland er 40,500 fer-
mílurenskar að strerð eða litlu stærra
en írland. Loftslagið er mjög mis-
munandi. Aðal hálendið, sem tekur
yfir mestan hluta landsins, er frá
1650 til 2 þúsund fet vfir sjávar-
mál. Frá hæð þessari rísa ævarandi
jökulbungur, eins og skýstólpar, við
loftið, og norðantil er landið óaf-
látanlega í helgreipum frosts og
snjóa. Flatarmál jöklanna og hins
ísþakta hálendis er ætlað að vera
5500 fermílur, eða meira en áttundi
hluti alls landsins. Vatnajökull einn
mælist 3300 fermílur.
Eitt af markverðustu einkennum
íslands er það, að þó Ioftslagið sé
afarkalt þar uppi á hálendinu, er það
miklu mildara meðfram ströndum
landsins. Gólfstraumurinn lykst um
landið og veitir því mildara veður-
lag á vetrum heldur en er í Dan-
mörku eða jafnvel á Norður-Ítalíu
að vetrarlagi. Sumurin eru heit.
Meðalhitinn í Reykjavík er 53 stig
á Fharenheit. Sumarið varir að eins
3 mánuði og hlýindi sólarinnar á
því tímabili eru svo lítil, að ekkert
vex þar nema gras og lítillega kart-
öflur og aðrir garðávextir. Korn
vex þar ekki og aldini geta ekki
þroskast.
Meðal furðuverka náttúrunnar á
íslandi munu heitu laugarnar vera
bezt þektar. Margar þeirra eru í
landinu, misjafnar að stærð og feg-
urð. Hin stærsta þeirra er tveggja
daga leið frá höfuðborginni Reykja-
vík. Sú lind gýs vanalega einu
sinni á dag, og kastar þá féikna
straumi sjóðandi hveravatns 120 fet
upp í Ioftið, og er það hin dýrð-
legasta sjón. Sumar hitalindirnar
eru þjóðinni hin mestu þarfaföng.
Ein slík hitalind er hálfrar klukku-
stundar ganga frá Reykjavík. Borg-
arbúar nota laug þessa til fataþvotta.
Á hverjum degi sjást konur ganga
úr borginni með stóra poka af
óhreinum fötum á bakinu, og í hönd-
unum kaffikönnu og nestisböggul,
og meðan þær eru að þvo í laug-
arhúsinu setja þær könnur sínar og
matvæli niður í hverinn og matreiða
þannig meðan þær eru að vinna.
Á einum stað á norðurlandinu
hafa hagsýnir menn notað laugavatn
til þess að veita því eftir skurðum
í kartöflu og kálgarða, til þess að
ila jarðveginn, og er sagt að það
hafi gefist vel. Einna sögulegast
þektar eru laugarnar í Reykholti, þar
sem sagnfræðingurinn Snorri Sturlu-
son bjó fyrir 700 árum síðan. Hann
veitti heitu vatni úr laugunum til