Frækorn - 15.12.1912, Blaðsíða 5

F R Æ K O R N
85
«
Fijer í trúnni vjer lítum þá blessuðu borg
þar blasa við eilífðar sól,
þar til hátignar-stólnum vjer stöndum þar hjá,
|: og stöðvað er tímanna hjól :|
þar til hátignar-stólnum o. s. frv.
Þar er Jesús, vor bróðir, sem bar vora synd,
í bústaðnum himneska þeim.
Hann á kórónum heldur að krýna oss með,
|: þá komum vjer frelsaðir heim. :j
Hann á kórónum heldur o. s. frv.
Ó, hve sæluríkt verður við söngvanna hljóm,
öll sorgin þá liðin er hjá,
• þegar ástvini vora, sem unnum á jörð,
:| þar aftur vjer fáum að sjá, :|
þegar ástvini vora o. s. frv.
(J. J. þýddi).
kvið móður minnar og fæðast ? Sann-
ariega ekki, því hin náttúrlega fæð-
ing er skeð, og verður ekki #end-
urtekin. En þú verður að fæðast
ofan frá, ef þú vilt komast inn í
þann heini, sem er hjer efra; því,
til þess, að öðlast líf og tilveru í
æðra heimi verðúr þú að fæðast
í hann. Hvernig má þetta ske?
Jesús svaraði: Enginn hefur stigið
upp til himins, nema sá, sem niður
stje af himni, mansins sonur, sem
er á himni. Jóh. 3. Ef þú, Niko
dernus, vilt koina þangað upp, þá
er hjer sá, sem er kominn til að
flytja þig þangað. Þú verður að
gefa sjálfan þig mjer á vaid, þá
mun jeg koma þjer þangað. Jeg
skal meðtaka þig og láta eðli niitt
gagntaka þig og endurskapa þig,
og í mjer skaltu flytjast inn í eilífð-
arríkið. Þegar vjer leggjum oss
sjálfa í Jesú hönd, samrýmumst vjer
honum, svo hans guðdómlegu lög
og kraftur gagntaki oss. Þegar
vjer sáuin frækorni í jörðina, deyr
hýðið, en lífið læsir sig út og tek-
ur irm í sig dauðu moldina alt um
kring. Og þegar vjer sjáum trjá-
stofninn, greinar, biöð og blóm,
þar sem lífskraftarnir þróast í, þá
sk ljum vjer, að dauða náttúran hef-
ur fiutst í æðra veidi og lífskraftur-
inn eykst. Þannig hefur guð
sent hingað niður lífs-fræ, sem út-
þenur sína blessandi lífskraíta til
vor og tengir þá fast við móttak-
endur, og veita þeim nýtt líf, því
öllum sem meðtóku hann, gaf hann
lcraft til að verða guðs börn, þeim,
sem trúa á hans nafn. Jóh. 1, 12.
Og, að lokuni, þegar guð hefur
fullþroskað hið míkla víntrje sitt,
má endurþekkja þar hans son, Jes-
úm, sem stofnirin,og þeir, sein trúðu
á hann. sem greinarnar, myndaðir
úr dauöa efninu, en plantaðir á hon-
um og hluttakandi gjörðir í lífi
hans.
Hvíldardagsmálið.
Nokkrar athuganir
við rit M/. C. H. Cox:
»Villukenning s. d. adventista«.
• Rvík 1912.
X.
Hvíidardagur nýa sáttmálans.
Mr. Cox er sífelt að tala um
sunnudaginn að hann sje livíld-
ardagur nýa sáttmálans, en liann
gleymir því, að sýna fram á nokk-
urt einasta orð í heilagri ritningu
sem kennir þetta. Ef mr. Cox
kemur með einn einasta stað úr
ritningunni, sem kennir oss það,
að sunnudagurinn sje af guði
eða Kristi settur hvildardagur í
stað sjöunda dags vikunnar, þá
getur hann verið viss urn, að geta
útrýmt »hvíldardeginum gam!a«;
en hann veit það ofurvel, að slík
orð finnast ekki í biblíunrii.
XI.
Drottins. dagúr.
Cox vitnar í Op. l,10ogsegir,
að »heilagur andi nefni greini!ega«
þar sunnudaginn »drotíins dag«.
En þetta er rangt. Ekkert orð
í Opinberunarbókinni gefur til
kynna, að í kap. 1,10 sje átt við
sunnudaginn. Það var Sylvester
páfi (314—335) seni breytti nafni
sunnudagsins og gaf honum nafn
ið »drottins dagur«, svo að Jó-
hannes gat ekki átt við neina
slíka málvenju í þessu tilliti á 1.
öld.
Sje svo, að Jóhannes eigt við
vísan vikudag í Op. 1,10., þá út-
skýrir ritningin orðtækið á þann
hátt, að »drottins dagur« er hvíld-
ardagur drottins, hinn sjöundi
dagur. Sjá 2. Mós. 20, 8—10;
Esajas 58, 13. 14.
Hið sennilegasta viðvíkjandi
orðtækinu »drottins dagur« í Op.
1, 10. er það, að átt sje við dóms-
ins mikla dag,« sem postulinn
Pjetur eins og svo marcir aðrir
höfundar nefna þessu nafni. En
»dagur drottins mutn koma sem
þjófur á nóttu« (2. Pjet. 3, 1.).