Frækorn - 01.04.1913, Síða 7

F R Æ K O R N
31
til að hefna sín, virðingjargjarn og
óástúðlegur. En hann opnaði hjarta
sitt fyrir vináttu Krists, Ieyfði hinum
heilögu áhrifum eins og sólskini að
streyma inn í sig. Og það um-
breytti honum. V.
Farsæl þjónusta.
Meðal hinna mörgu göfugu eig-
inleika, sem guð hefir gefið oss, er
sá einn, að vjer höfum sjerstakan
áhuga á, að þjóna og gjöra gott;
það er gleði vor og ánægja. Mað-
ur er sæll af því að hjálpa fátækum,
umkomulausum og þurfandi. Það
er nautn fyrir menn sjálfa, að auð-
sýna öðrum góðgjörð. Menn eru
sælir af því að gjöra aðra sæla,
En þessum göfuga eiginleika er
eins og öllu góðu hætta búin, að
saurgast. Hann getur flekkast af
óhreinum hvötum,svo sem sjálfselsku,
sjálfshælni, metnaðargirnd o. fl. því-
líku. Og ef þetta fær að komast
inn og hella beiskju sinni í hið
hreina líf, spillir það ávöxtunum;
þeir missa heilbrigði og kraft, er
þeir að öðrutn kosti veittu, og tapa
fegurð sinni. Mættum vjer því
frelsast og hreinsast frá þessari og
allri annari saurgun og óhreinind-
um.
Þegar guð i sannleika fyllir hjarta
vort, þá er oss sönn gleði að þjóna
öðrum með þeirri gáfu, sem oss
er af guði gefin, og oss finst það
raunalegt, að fá ekki eða geta ekkí
veitt þjónustu. Sje þjónustan þegin
og vel metin, þá eykur þaö gleðina,
svo bæði þjónustu-veitandi og þeir,
sem hann þjónar, geta glaðst í sam-
einingu.
En fari svo, að menn fái að laun-
um fyrir óeigingjarna og sjálfsfórn-
andi þjónustu hniðrun, álygi og
smán, þá reynist ágæti trúarinnar
og kærleikans; þá sýnir sig, hvað
vjer höfum lært af jesú. Þá er oss
gjarnt að fmnast og segja: þetta eru
vanþakkir og ranglát laun — já,
mörgum verður að segja, að það
sje hrópandi ranglæti! Og guðs
orð segir það einnig. — En sjáið,
þetta er mjói vegurinn, em Jesús
gekk á undan; það eru fótspor Jesú
og sá vegur liggur ekki ti! glötun-
ar — mei, hann leiðir til heiðurs
og vegsemdar, þangað sem Jesús
er á undan farinn. Og aðgættu,
að það er einmitt þangað, sem hann
vill nú leiða sína trúu — einnig
þig og mig.
Ó, drottinn gefðu mjer, visku og
kraft, kærleika og þolgæði, til þess
eins og þú, að ganga þennan veg
án möglunar, þar til fagra og
dýrðlega takmarkinu er náð!
N. P. T.
Af guði fæddur.
Hernig vjer getum vitað, hvort
vjer erurrt fædcfir af guði eða ekki,
sjest af eftirfarandi orðum úr 1.
brjefi Jóhannesar postula.
»Hver, sem rjettlæti stundar,
hann er af honum (guði) fædd-
ur« (2, 29.).
»Hver sem af guði er getinn,
drýgir ekki synd.« (3, 9).
»Hann getur ekki syndgað, því
hann er af guði getinn,« (3, 9).
»Hver, sem elskar, er af guði
fæddur®, (4, 7).
»Hver, sem trúir. að Jesús sé
Kristur, er af guði fæddur,« (5, I).
»Kristur er af guði fæddur«,
(5, 1).
»Alt, sem af guði er fætt, sigr-
ar heiininn.* (5, 4.).
Einhver hefir sagt: »Yfir dyr
himnaríkis vhefir Kristur skrif-
að handa öilum trúuðum: »fæð-
ing«.
Hinn óendurfæddi Krists-ját-
andi getur ekki sigrað heiminn,
þvf hugsun hans tilheyrir heim-
inum, þó nafn hans sje skráð í
kirkjubók. Hinn óendurfæddi
getur syndgað, því það er hans
eðli og löngun. Hinn endurfæddi
getur fallið í synd — orðið á að
syndga, en það er óeðlilegt ástand,
sem hann reynir að frelsast úr.
Hinn óendurfæddi vill helst lifa
holdlegu lífi — hinn endurfæddi
vill losast við hyggju holdsir.s
ÍTeistar.
Hvað á loks að verða úr oss,
»kristnum að kalla«, sem erum
svo ofmettir af trúarbragða-regl
um, og skrafi urn Krist, að Krist-
ur sjálfur hjá almenningi missir
gildi sitt, sem lífsins brauð. Með-
an heiðingjarnir í ákafa seíjast
tii borðs í náðarríki guðs velgir
yfirskins kristnina við hinni rik-
ulegu fæðu. Guð tekur sínar
gjafir frá þeim síðamefndu og
veitir heiðingjum. »Jeg þekki
verk þín«, segir guð; hann hef-
ir viðbjóð á hálfvelgjunni. »Trú,
von og kærleikur«, segir guð.
»Þekking verk og lofstýr manna<,
svarar kristnin. Mitt í öllu þessu
á guð þó trúar eftirleifar, sem eru
máttarstólparnir í fjelagsheildinni.
Eyrirlíttu smjaður, en dragðu
ekki að launa liið góða þangað til
eftir dauðann.
— Stríðið við hið Holdlega eðli
er þyngsta baráttan, sem háð er
nokkru sinni.
— Einn reyndur vinur er beiri
en tveir nýir.