Gimlungur - 30.03.1910, Side 1

Blab fj?nr búenbur og rerftamenn,
I. ÁRG.
GIMLI, MAN., 30, mars 1910.
Nr. 1.
Tsi kanpeoda og
leseoda vorra.
Fyrir áskorun all-margra máls-
metandi manna, ráðumst vjer, út-
gefendur “Gimlungs' ‘ í, að bjóða
löndum vorum, fyrst og fremst Ný-
íslendinginn, er blaðiö er eiukum
setlað, og svo öllum löndum vorum
vestan hafs og austan, að gerast
kaupendur að þessu nýja blaði, er
nú kemur í fyrsta sinni fyrir al-
mennings sjónir.
Vér munum leggja alt kapp á,
að gera það sem best úr garði, svo
að frágangur allur á því verði svo
góður, að fisxn þurfi ekki að vera
því til fyrirstöðu, að blaðið mæti
góðum viðtökum á sem flestum
íslenskum heimilum.
Áform vort er, að blaðið taki
einkum eftirfarandi mál til með-
ferðar: Búnaðarmál, sveitarmál-
efni, einkum Gimlisveitar, en einn-
ig málefni annara íslenskra sveita
eftir föngum. Skýri frá sveita- og
bæjarráðs-fundum og geri sínar
athugasemdir við gerðir þeirra, ef
þurfa þykir.
Einnig ætlar blaðíð sér að flytja
helstu frétíir hvaðanæfa ; fyrst og
fremst íslenskar fréttir ; reyna
að skýra sem sannast og réttast
frá gangi helstu mála á ættjörðu
vorri, en varast hlutdrægni í þeim
málum, sem og í öllum efnurn. —
Á íslenskar fréttir leggjum vjer á-
herslu af því, að vér vitum, að þær
eru flestu öðru hugðnæmari öllum
góðum fslendingum vestan hafs,
en tiltölulega í fárra höndum.
Stjórnmál mun blaðiö' ræða þeg-
ar því ræður svo við að horía, því
það fylgir skoðun B. Gröndals í
því, að til þess að ræða síík mál
hafi ailir jafuan rjett, og að þau
sjeu ekki einkamál vissra “galdra-
manna, er gæddir séu sérstökum
fítonsauda“.
Jafnan mun blaðið fylgja þeim
stjórmnálaflokki að málum, er því
virðist lieilla-drýgri stefnu hafa
og hollari almennri velferð.
Viö trúinál ætlar blaöið sér ekki
að eiga af eigin hvötum, en öllum
skoðunum (þá átt skal það ljá rúm*
svo lengi sem þær, að rithætti,
halda sér innan vébanda almennrar
prúðmensku.
Nafnið “Gimlungur" höfum
vér kosiö blaði þessu af því, að vér
vilduin kenna það við heimilisfang
sitt. Framfarir í hvívetna er aðal-
markmið blaðsins, og af öllum
mætti vill það reyna að styðja allar
s a n n a r framfarir, andlegar sein
líkamlegar. Og vonar þaö, að all-
ir góðir menu styrki viðleitni þess.
Getið skal þess, að ekki allfáir
hinna ritfærari manna hér vestau
hafs, hafa þegar heitið blaðinu liði
sínu, enda tekur það með þökkum
öllu því, er vel er skráð og meun
viidu góðfúslega unna því.
Friðsamur vill ‘Gimlungur' vera
í lengstn lög, enda sér hann ekki
blaðadeilur mjög til framfara
horfa, en vel mögulegt menskum
mönnum, að ræða mál án persónu-
legra skamma. En ó v e r ð s k u 1 d-
aðar linútur í hans garð — já,
tölum um þær ef til kemur, en
vel getur blaðið komist af án
þeirra.
“Gimlungur“ kemur út í einu
sinni í viku hverri og mun verða
kostað kapps um, að rjúfa ekki
þann skilmála við kaupendur, þyí
oss er kunnugt um, að vanefndir í
því efni er eitt af því, er fundið
hefir verið þeim blöðum til foráttu,
er áður hafa hér á legg risið, og er
það með öllu eðlilegt, því slíkt er
óþolandi blaðamenska og óþekt
þar, sem húnjjr í lagi.
Vér skulum hér endurtaka það,
að vér treystum Ný-íslendingum
manna best til, að reynast þessum
unga landa þeirra drengir góðir.
einkum af því, að oss er kunnugt
uin, að þeir hafa sýnt fyrirrennur-
um lians hina mestu ræktarscmi og
umburðarlyndi og því göugum vér
vongóðir að því.að senda.Gimlung*
út á meðal þeirra, ekki síst þar
sem hann er nú sá eini letraði sam-
landi þeirra, er knýr á dyr. Gest-
risni þeirra er alkunn.
Þótt‘Gimlungur‘hefji göngu sína
með byrjun aprílmánaðar, þá erum
vér ekki þeirri hjátrúgæddir, að
hann verði apríl-narri af þeim sök-
um, enda hafa sumir þeirra átt
talsvert erindi inn í heiminn, er
litu hann fyrst þann dag, t. d. Bis-
marck gamli.
En langt er það frá oss að vera
þeir oftraustsmeun, að gera oss í
hugarlund, að þessir tveir afmælis-
bræður verði að nokkru líkir, nema
ef verða mætti að því, að vilja báð-
ir á f r a m og upp á við,
Að ending eru menn viusamlega
beðnir, að snúa sér til ráðsmanns
blaðsins meö alt það, er að fjár-
málmn, pöntunúm, auglýsingum,
útsending og allri ráðsmeusku lýt-
ur, en til ritstjórans með ritgerðir
og alt það, er innihald snertir.
Nýtt mánaðarrit,
Útgefendur ‘Gimlungs' haia á-
kveðið, að gefa út mánaðarrit,
Nafn þess veröur
Hbimiusvindrikn.
Stærð ritsins verður 36 arkir
árgangurinn, í átta blaða broti, 3
arkir á mánuði hverjum, og kemur
fyrsta tölublað út, að forfallalausu,
um mánaðamót Apríl og Maí
(Apríl-blaöið).
Mánaðarrit þetta á að flytja
fræðigreinar, sögur, markyerðustu
uppfundningar, myndir af íslensk-
um merlcismönnum með æfisögu-
ágripi; kvæði, bókfregnir o. fl.
Kappkostað verður að hafa það
vandað cftir föngurn, bæði að ytra
og innra frágaugi.
Alt það, er lýtur að innihaldi
ritsins, svo sem ritgerðir, kvæði
o, fl. scndist ritstjórauum : en um
yiðskifti öll, pantanir, borgun á
andvirði ritsins og alt, er fjármál
snertir, snúi menn sér til ráðs-
mannsins.
Verð $1.00 árgangurinn-
Ku þeir. er /jerast kanpendur að
Gimluiiji oj Hevnilissvininum fá
bœði b/öðin fyrir $1 50 um árið.
Góð sölulaun yeitt-
FRÁ ISLANDI.
t
Eins og drepið er á í inngangsorð-
um að þessu blaði, höfum vér í
hyggju, að leggja alúð við íslands
fréttir í þeirri von, að lesendum
séu þær kærkomnar. Aðalmálið,
sem þar er nú á dagskrá, erbanka-
málið svo nefnda. Sögu þess máls
rnunuin yér sem fyrst segja í fám
oröum Og það sannasta í því
máli ætti bráðum að verða unt að
finna, því nú er komið út svar
bankastjóranna fráviknu, Tryggva
Gunnarssonar, E. Briems og Kr.
Jónssonar- Því miður er það ekki
enn komið í vorar hendur, en
“Reykjavík“, 19. febr. farast með-
al annars þannig orð um “svarið“,
er þá er ný-komið út:
SVAR
BANKASTJÓRANNA.
... Ég liefi hvorki rúm né tóm
til í dag, að gefa neinn útdrátt úr
syörum þessum og athugasemdum.
— Allir þurfa líka að lesa þau
sjálfir.
Þess eins yil ég geta, að höfund-
arnir segja meðal annars : “Það
var ómögulegt að fá r.efndina til
að bóka réU það sem milli fór.
Svörin eru meira og minna skæld
og skakt bókuð“.
Enn fremur segja bankastjórarn-
ir um annað atriði: 1 ‘telur það
eitt, sem annað, er nefndin hefir
rangt bókað, svo að ekki sé annað
sterkara orð um bókanir henrsar
haft“.
Enn segja bankastjóramir:
“Svarið, sem nefndin leggur oss í
munn, .... er svar, sem vér aldrei
höfum gefið nefndinni, heldur
skáldskapur sjálfrar liennar“.
Loks geta höfundarnir þess, að í
“skýrslunni" hafi nefndin á einum
stnð “búið til“ heilan fund (12.
Nóv. kl. 9. árd.), þar sem gæslu-
stjórarnir eiga báðir að hafa mætt
og eru þar prentuð ýmis svör eftir
þeim upp á ýmsar spurningar.
Fundurinn er heil blaðsíða prentuð-
En bankastjórunum er alyeg ó-
kunnugt um þennan fund, að hann
liafi nokkur verið. Því síðurkann-
ast þeir yið “svör“ þau, sem þeim
eru eignuð þar.
Fundurinn með öðrum orðum
allur “til búinn“ skáldskapur.
Rða aðrir finna ef til vill betur
viðeigandi orð um slíka bókun !
Hvað virðist mönnum nú um
trúyerðuleik nefndarmanna ?
Þeir eru ófáanlegir til að bóka
Frh. á 3. bls.