Lögrétta - 23.03.1910, Page 4

60
L0GRJETTA
Ludwig Rosenthal8 Antiquariat, Miinchen,
Gegrttndet 1859, Hildegardsstp. 14,
versendet auf Verlangen die nachstehend verzeichneten Kataloge:
Nr. 69.
» 70 .1
» 72.
» 73.
„ 74.
» 75.
» 76.
» 78.
» 79.
» 82.
» 88.
» 90.
» 92
» 96.
» 97.
» 100.
» 101.
» 103.
» 104.
» 105.
» 107.
» 108.
» 109.
» 110.
» III.
» 112.
» 113.
Ornamentik. Mit 6o Illustrationen.
Preis Mk. 4,—
Protestantische Theologie. Preis Mk.6—
Von diesem Katalog sind bisjetzt
n Lieferungen (Nr. i—20225. A—
Reihing) erschienen, die eine umfas-
sende Bibelsamlung und eine grosze
Zahl Schriften der Reformatoren
und ihrer Gegner enthalten.
Schriften von u. iiber Erasmus von
Rotterdam.
Schriften von und iiber Hutten.
Jansenismus.
Indices librorum prohibitorum. — In-
quisitio.
Kirchenordnungen.
Schriften von und iiber Melanchthon.
Reformation franpaise.
Schriften von und iiber Ignatius Loyola.
Astronomie.
Incunabula xylographica et chalco-
graphica. Mit 102 IUustrationen.
Fol. Preis Mk. 10.—
95 u. 106. Katholische Theologie in
allen Sprachen, mit Ausnahme der
deutschen.
Genealogie und Heraldik.
Stiche von Joh. El. Ridinger.
Seltene und kostbare Verke. Mit 126
Illustrationen. Preis Mk. 6.—
Ungarn. — Die siidslavischen Lánder.
— Die Tiirkenkriege.
Böhmen und Máhren.
Friihe Zeitungen. (Relationen u. Flug-
blátter.)
Inkunabeln. — Wiegendrucke u. Bib-
liographie der vor 1501 gedruckten
Biicher. Mit 48 Illustrationen.
Polen und Lithauen.
Russland.
Orientalische Kirche.
Schweden, Dánemark, Norwegen.
Schleswig-Holstein bis 1864.
Seltene und kostbare Biicher. Mit 133
Illustrationen. Preis M. 4.—
Adels-Portráts.
Deutsche Sprachdenkmáler und deut-
sche Literatur bis 1750.
Nr. 114. Deutsche Literatur u. Ubersetzungen
von der Mitte des 18. Jahrhunderts
bis zur Gegenwart.
» 115. Americana.
» 118. Shakespeare. — Totentánze. — Em-
blemenbiicher.
» 119. Genealogie und Heraldik.
» 120. Handschriften von 800—1500.
» 121. Musik.
» 122. Alte Medizin bis 1799.
» 124. Musiker-, Dichter- und Schauspieler-
Portráts.
» 125. Spanische Literatur und Geschichte.
(15. und 16. Jahrhundert.)
» 126. Biicher in spanischer Sprache. (15.—
19. Jahrh.)
» 127. Bibliotheca Balneologica et Hydrothe-
rapeutica vetus et nova. Báderschrif-
ten. Anhang: Ansichten von Kurorten
und Bádern.
» 128. Medizin des 19. Jahrhunderts.
» 129. Árzte-Portráts. Autographen, Karika-
turen, Stiche, Alte und Neue Medizin.
Neueste Erwerbungen.
» 130. Seltene Wiegendrucke, Handschriften,
Musiker-Autographen, Erd- und Him-
melsgloben usw. Herausgegeben an-
lásslich des 5ojáhr. Bestehens der
Firma. Preis M. 3.—
» 132. Almanache, Kalender, Taschenbiicher.
— Kalenderkupfer.
» 133. Bavarica. Biicher, Autographen u. Ur-
kunden. Ansichten, Karten und Flug-
blátter. Portráts. Handzeichnungen
bayerischer Kiinstler.
» 134. Österreich-Ungarische Karten, Ansich-
ten und Flugblátter.
» 135. Raritáten.
» 138. Genussmittel. Bier. Wein. Branntwein.
Kaffee. Tee. Kakao. Schokolade. Koch-
biicher. Tabak. Zucker.
Demnáchst erscheinen:
» 141. Katholische Theologie in deutscher
Sprache.
» 142. Deutsche Literatur ab 1750.
Dt$alari iqí Jónatan Porsteinssyni heldur áfram.

«1
Kaupið á
Pá$kapelartrt
í Kjallaradeildinni.
Með „VESTU“
kom fínasta norðlenskt
því þar fást allar mögulegulegar
óáfengar VÍl1- og' HL-teg;-
undir handa bannmönnum, og sem verður selt í pakliliúsinu í
áfengar handa hinum, eins og
t. a. m.
30 ára gamalt rauðvín,
20 ára gamalt cognac og
20 tegundir af whisky.
m
lll(

með þessu verði:
28 aura í pundatali,
27 — ef tekin eru ininst 10 pd.
26 — - — — — 50 —
25 — - — er minst 1 tunna.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Vín- & 01verslun
cTR. cTfíorsfeinssons, ángólfstivoli\
selur allskonar
HÁTlÐADRYKKI,
óáíenga og áíenga,
mjög ódýrt
eítir gæðum.
E i n k a ú t 8 a 1 a á vínum frá kgl.
hirðsala
C. 1j. jllíönster l Sön i Kaupmannahöjn.
Jli
Slói
ÚTSALA
Á ÁT 4NAYÖIUJ VERÐUR GEFINN
Ennfremur verður 1©% AFSLÁTTUR
gefinn af LEIRVÖRUM og EMAILLERUÐUM
VÖRUM allskonar, svo og af ÖLLUM GLYS-
VARNINGI og íleirn.
Sturla Jónsson.
Til Páskanna:
Nýjar og vandaðar
vörur:
Föt og fataefni. Stígvjel, skór
og galocher. Hattar og húf-
ur. Regnkápur og yíirhafn-
ir. Nærföt allskonar. Hálslín
og slifsi.
Lægsta verð eftir gæðum.
Klœdskeradeildin.
ALT SEU EðMUR PRRFA
til Páskanna,
svo sem:
Slipsi. S v u n t u e f n i. Efni í
peysuföt og kjóla. Skyrtur. Bolir.
Millipils. Sokkaj'. Hanskar. Eíni
í mötla. Regnkápur. Stígvjel.
Skór. Galocher. — Ennfremur
Drengja- og stúlknaföt
allskonar, er vandaóast og þó
ódýrast í
VEFNAÐARY0RU DEILDINNI
rr
verða seldar með verksmiðju-
verði nú næstu daga í
verslun
Sfurfu Sónssonar.
202
203
Þeir eiga að koma hingað undir eins
og við köllum til þeirra, en annars
má enginn koma inn hingað fyr en
við erum farnir út«.
Sveinninn hneigði sig og gekk út.
»Heyrðu nú hvað jeg segi«, sagði
stórmeistarinn við Gyðinginn. »Það er
ósæmilegt fyrir mann í minni stöðu
að tala lengi við þig, og jeg ætla ekki
að eyða til þess lleiri orðum nje lengri
tima en þörf krefur. Svaraðu nú með
sem fæstum orðum þeim spurningum,
sem jeg legg fyrir þig, og gættu þess,
að segja alt satt. Ivomist jeg að þvi,
að þú segir ósatt, þá læt jeg rífa úr
þjer tunguna«.
Gyðingurinn ætlaði að svara, en
stórmeistarinn gaf honum bendingu
um, að tími væri ekki enn til þess
kominn.
»Þegi þú, Gyðingur«, sagði hann.
»í minni nærvern máttu ekki tala,
nema þú sjert beint spurður. En hvað
er það, sem þið Brjánn riddari frá
Bósagiljum haíið saman að sælda?«
ísak var í efa um, hve opinskár
hann mælti vera þarna. Honum datt
í hug, að ef hann segði alt eins og
var, þá gæti það litið úl eins og hann
væri að koma óorði á múnkaregluna.
Hins vegar sá hann það, að ef hann
segði ekkert, þá væri útsjeð um frels-
un dótlur hans. Stórmeistarinn sá, að
hann var í vandræðum, og ljet þá svo
lítið að ’fara að telja kjark í hann.
»Þú þarft ekkert að óttast hjer, Gyð-
ingsræfill«, sagðí hann, »ef þú segir alt
eins og er. Jeg spurði þig, hvað þið
Brjánn riddari hefðuð saman að
sælda«.
»Jeg er með brjel til hans, velæru-
verði herra«, stamaði ísak, »og brjefið
er frá Ymi ábóta í Jörfaklaustri«.
»Heyrðu til, Konráð«, sagði stór-
meistarinn. »Hvað segirðu um það,
að ábótinn í Jörfa og einn af riddurun-
um hjerna í klaustrinu hafa Gyðing fyrir
milligöngumann? — En fáðu mjer nú
brjefið, Gyðingur«.
ísak tók brjefið með skjálfandi hönd-
um úr húfu sinni, því þar hafði liann
geymt það. Um leið stje hann fram
og rjetti brjefið að stórmeistaranum.
»Burt, hundur!« sagði stórmeistar-
inn. »Jeg snerti ekki við vantrúuðum
manni öðruvísi en með sverði mínu.
Konráð, taktu við brjefinu af honum
og rjettu mjer það«.
Ivonráð múnkur tók við brjefinu og
rjetti það að stórmeistaranum. Lúkas
skoðaði brjefið vandlega og fór síðan
að leysa bandið, sem hnýtt var utan
um það.
»Hvað er þetta, æruverði faðir, —
ætlarðu að brjóta upp lakkið?« sagði
Konráð, en var samt auðmjúkur í
málrómi.
»Já«, svaraði stórmeistarinn og hleypti
brúnum. »Eða, hvað hefur þú á móti
því? — Stendur ekki í reglum okkar,
að enginn musterisriddari megi taka
við brjefi, jafnvel ekki frá föður sin-
um, án þess að tilkynna það stór-
meistaranum og lesa það í hans nær-
veru ?«
Síðan las Lúkas brjefið, og var auð-
sjeð á andliti hans, að honum blöskr-
aði. Þegar hann haíði lesið það yfir
einu sinni, byrjaði hann á því aftur
og fór þá hægar yfir það, en rjetti svo
Konráði brjefið. »Það eru lagleg um-
ræðuefnifyrir kristna menn til að skrif-
ast á um, eða hitt þó heldur«, sagði
hann, »og það jafnvel háttsetta menn
í kristnum trúarfjelögum«. Svo leit
hann hátíðlega til himins og mælti:
»Hvenær kemur þú, herra, til þess að
hreinsa þína kornhlöðu?«
En Konráð múnkur tók við brjefinu
og ætlaði að fara að lesa.
»Lestu það hátt«, sagði stórmeistar-
inn. Síðan sneri hann sjer til ísaks
og mælti: »Og hlustaðu vel eftir þvi,
Gyðingur, sem í brjefinu stendur, því
þú verður spurður nánar um það á
eftir«.
Konráð munkur las nú brjefið hátt
og var það svohljóðandi:
»Ýmir, af guðs náð ábóti klausturs
hinnar heilögu Maríu meyjar i Jörfa,
óskar Brjáni frá Bósagiljum, riddara
hinnar helgu Musterisreglu, góðrar
heilsu, og biður Bakkus konung og
írúna Venus að sæma hann sínum
bestu gjöfum. £n nú er svo ástatt
fyrir mjer, kæri bróðir, að jeg erfangi
hjá guðlausum lögbrotsmönnum, sem
ekki svífast þess, að virða mig sjálfan
til lausnargjalds. Hjá þeim hef jeg
frjett um ófarir Reginvalds, og þar
með það, að þú hafir komist undan
með Gyðingastúlkuna fögru, töfrakon-
una, sem hafði heillað þig með sín-
um svörtu augum. Hjartanlega gleðst
jeg yfir því, að þú skyldir komast
undan. En áminna vil jeg þig um
það, að þú gætir þín vel fyrir þessari
nýju töfradís frá Endor, því jeg hef
fregnað, að stórmeistai'i ykkar, sem
ekki kvað hafa neinn smekk fyrir
rjóðum kinnum nje fögrum augum,
sje nú á leið til ykkar frá Norðmandíi
til þess að hefta gleðskap ykkar og
hegna ykkur fyrir yfirtroðslur laga og
fyrirmæla reglu ykkar. Því bið jeg
þig hjartanlega, að þú gætir þín sem
best. Og þar sem faðir stúlkunnar,
Gyðingurinn ríki, ísak frá Jórvík, hef-
ur beðið mig um meðmælabrjef til
þín, þá gef jeg honum það fúslega og
ræð þjer til þess og bið þig um það,
að þú takir við lausnargjaldi fyrir jung-
frúna, enda mun hann ekki horfa í
að borga þjer svo mikið, að þú getir
fyrir það gjald hæglega fengið þjer
fimtíu óspiltar meyjar, og vænti jeg
þess þá, að fá hlutdeild í þeim gæð-
um, er við næst hittumst eins og sann-
ir bræður og njótum saman nokkurra
yndisstunda við glas af góðu víni.
Kveð jeg þig svo með þeirri ósk, að
sú fagra stund renni sem fyrst upp.
Ritað að morgni dags hjer i ræn-
ingjabælinu.
Ýmir, Pr. S. M. Jorvolciensis.
Eftirskrift. Gullfesti þína heí jeg
mist og hangir hún nú líklega um háls
einhvers skógarræningjans, er þá not-
ar hljóðpípuna, sem við hana var fest,
til þess að kalla saman hunda sína«.