Lögrétta - 04.12.1912, Blaðsíða 4

230
L0GRJETTA
er byrjuð
makalausa
I EDINBORG, =
Af því ákveðið er að leggja niður saumastofu, sliófatnaöa,**<ieil<l og nýlenduLvönideild. verslunarinnar,
verða vörurnar í þessum deildum seldar með meiri afslætti en dæmi eru til áður. Hvergi er hugsanlegt að geta fengið
------------- J ÓLAG-JAFIR, .......................
og alf. sem til Jólanna þarf, að undantekinni messugjörð og sálmasöng, ódýrara heldur en hjer. í
seinustu auglýsingu vorri lofuðum vjer
'sm* Snotrustu
Skriíið þetta bak við eyrað!
J óla-útsölunni

í bænum, og ætlum oss að enda það.
i_n_n_n_n_n_r
V. B. K. \
hefur fengið með „Vestu“ nokkuð af
S ]' ö 1 u m
sitt af hverri tegund.
Einnig Dömuklæðin og klæðin góðkunnu.
Hvergi meira úrval af vandaðri
Vefnaðarvöru.
Verslunin Björn Kristjánsson. —

200 pör af skautum
0,75 til 7,00
i- n ti ý k o m i n í v e v s 1 n n
JÓNS ZOBGA
Bankastræti 1 4.
Oddur Gíslason
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Lauf'ásveg 22.
Venjul. heima kl. II—12 og 4—5.
Gulrófur og Xartöflur
fást enn í
Gfróðrarstööinni.
Det af Staten kontrollerede
og garanterede
13. Danske Kolonial-(Klasse) Lotteri.
Förste Klasses Trækning flnder Sted
den 16. og 17. Januar 1913.
Störste Gevinst event.:
1,000,000 Francs.
1 Præmie 450,000
1 Præmie 250,000
1 Præmie 150,000
1 Præmie 100,000
1 Gevinst 50,000
íalt 50,000 Lodder med 21550
Gevinster og 8 Præmier i 5 Klasser.
Loddernes Pris er for:
Vs Kr. 3,15, V* Kr.6,00,
Vi Kr. 11,50, Vi Kr. 22,65.
Porto og officiel Trækningsliste ibe-
regnet. Gevinsterne udbetales promt
uden Afdrag. Prospekte gratis. Ordrer
og Forspörgsler sendes til
Albert Klages & Co.
Köbenhavn 0. 22.
Góð jörð til sölu. í næst-
komandi fardögum fæst jörðin Hlíðar-
fótur í Borgarfjarðarsýslu til kaups
og áböðar, einhver besta bdjörð í sýsl-
unni; hún hefur ótakmarkaðar slægj-
ur, 5 kúa töðufall; húsakynni ágæt,
vönduð og rúmgóð baðstofa; 2 hey-
hlöður stórar og góðar, geymsluhús
járnvarið; stórt og vandað hús fyrir
200 fjár og 20 hross, mjög stæðilegt.
Jórðin er einkar hentug til heyskapar
til Reykjavíkur. Semja má við ábú-
anda og eiganda jarðarinnar
Helga Einavsson.
IJndirritaður tekur að sjer mál-
færslu- og innheimtu-störf. Til við-
tals kl. 6—7*/a e. m. á Grettisgötu
20 B. Talsími 322.
Marínó Hafsteln.
Jólabazarinn
er nú opnaður
í verslun Jóns Zoega
og er þar margt fallegt og ódýrt fyrir fullorðna og börn.
Með e/s »Botnia* koma yfir 300 .fólatrje, alls konar .Jótrjes-
skraut og kerti. Þjer, sem þurfið að fá stór jólatrje, ættuð að panta
þau nú þegar. Ennfremur kemur þá svo margt nýtt á Bazarinn, a.ð allir
ættu að bíða með að kaupa .Jólag jaiir þangað til, því bazarinn verður
bæjarins fallegasti, fjölbreyttasti og ódýrasti.
Virðingafylst
JÓN ZOEGA
mmm—mmmmm cMutlÍÓ ofíir mmmmmmm^m
éCeæamöiorum,
sem eru nýjasta mótorgerðin. Þeir eyða mjög lítilli
olíu og ganga án kaldavatnsdælu. Hafa yíir höfuð
marga og mikilvæga kosti fram yfir aðra mótora,
en eru þó heldur ódýrari.
Aug. Flygenring, Holger Debell og C. Trolle
gefa nánari upplýsingar og taka á móti pöntunum.
Eggert Claessen
yrirrjettarmálaflutnlng8maður.
Pósthðsstrætl 17. Venjulega heima kl. 10—II
og 4—5. Talsimi 16.
ygty* Auglýsingum í „lög-
rfeítu<e tekur ritstjórinn við
eða prentsmiðjan.
31
ul og veik rödd sagði, — skjálfandi,
af geðshræringu:
„Þakka þjer fyrir að þú komst,
Elli minn, það var fallega gjört af
þjer. Því rjettirðu mjer ekki hægri
hendina?"
Erlingur brosti hálf-vandræðalega.
Þá tók hún eftir því, að handlegg-
urinn hjekk máttvana niður með
hliðinni á honum. Hún skildi ekki
strax hvernig á því stóð, — hann
varð að segja henni, að hann væri
handleggsbrotinn.
Hann brosti við aumkunarorðum
hennar og sagði glaðlega:
„Jeg á hamingju minni að launa
handleggsbrotið. Án þess væri jeg
ekki kominn heim í kvöld. Án þess
hefði jeg sofnað dauðasvefninum úti
í einhverri fönninni".
Gömlu konunni vöknaði um augu.
„Þú hefur hætt lífi þínu mín vegna,
Elli minn. Guð blessi þig, — og gefi
þjer langt líf og hamingjusamt",
Rjett á eftir ljetst hún. —
Þegar lýsti af jóladeginum fyrsta,
og nóttin heiga hvarf til heimskauts-
32
ins, var Erlingur ennþá vakandi.
Hann sat, með handlegginn í um-
búðum, og vakti yfir líki móður
sinnar sálugu.
í dagrenningu hvarf hrygðarsvip-
urinn af andlitinu á honum fyrir
angurværu brosi.
Gunnar Gunnarsson:
Sporður.
Það^var kvöld eitt á jólaföstunni,
rjett fyrir hátíðarnar.
Blautahríðin var í óðaönn að bæta
og þjetta krapalagið, sem lá yfir göt-
um og gangstjettum.
Bárður Konráðsson var úti á ferli
samt sem áður. Einveran heima á
kvistinum hafði orðið honum óbæri-
leg. Þar var líka svo kalt og óvist-
legt. Það var ekki af ógildum ástæð-
um, að hann hvorki lagði í ofninn,
nje kveykti á lampanum.
Hann öslaði krapablána á götun-
um, án þess að fást um, hvort hann
sletti á sjálfan sig eða aðra. Hann
hafði uppbrettan yfirhafnarkragann,
hattinn síðan fyrir andlitið og hend-
urnar langt niðri í vösunum.
34
Það var um það leyti, er kveykt
var á götuljóskerunum. Bárður tók
naumast eftir því. Hann gekk í
endaleysu,— markmiðslaust og þungt
hugsandi.
Hann gekk gegn um ríkar, upp-
ijómaðar götur, framhjá skrautlegum
búðargluggum, sem dreifðu ljósbreið-
um yfir götuna og breyttu snjódríf-
unni í kuldalegt, glitrandi neistaregn
— og líka gegn um myrkar smug-
ur, þar sem eina götulýsingin var
bjarmi frá steinolíulampa bak við ljer-
eftsgardínur í stöku glugga.|
Alt í einu hrökk hann við. Hann
hafði stutt öxlinni upp að kirkjuvegg
og það var farið að hringja klukk-
unum. Hann fann samstundis til
þreytu, og hjelt heim á leið.
Hann var kominn heim undir, þeg-
ar hönd var lögð á öxl hans, og hann
heyrði rödd, sem sagði:
„Hvernig líður þjer, kunningi ? Jeg
var á leiðinni upp til þín. En nú er
best við snúum við og förum inn í
eitthvert veitingahúsið. Jeg er latur
að ganga tröppur. Og mig fýsir
35
ekki að heilsa upp á húsakynnin þín
— satt best sagt“.
Sá, sem röddina átti, var Steinar
Erlendsson, landi Barðar og fjelagi.
Steinar var drengur góður, — svo
ósjerplæginn og greiðvikinn vinum
sínum sem framast mátti verða.
Hann var að búnaðarnámi í Dan-
mörku — á veitingahúsum Hafnar.
Annars var hann alræmdur meðal
Ianda sem spilagosi og iðjuleysingi
öllum fremur, — en góður fjelagi,
og drykkjubróðir, sem ekki teldi fjeð
úr pyngjunni.
Bárður Konráðsson og Steinar Er-
lendsson voru sveitungar. Bárður var
prestssonur, Steinar sonur efnaðs
bónda.
Bárður las lög. Vegna ósamkomu-
Iags við ættingja sína átti hann við
þröngan kost að búa. Steinar hafði
verið fjögur ár í Danmörku. Hann
var kominn þangað í þeim tilgangi,
að kynna sjer danskan landbúnað. En
hafði í öll þessi ár lítið annaðafDan-
mörkusjeð enHöfn. Þar undi hann hag