19. júní - 01.11.1919, Blaðsíða 1
19. JUNI
III. árg.
Reykjavík, nóv. 1919.
5. tbl.
Mœðraháskólar.
»I)et nye Nord« heitir tímarit, sem
út er gefið í Kaupmannahöfn og sem
ræðir um málefni Norðurlandanna
allra, vinnur að góðu samstarfi og
aukinni þekkingu þeirra á meðal. í
riti þessu birtist í sumar eftirtekta-
verð grein og viljum vér hér með
gera íslenskum konum kunnugt efni
liennar.
— — Styrjöldin mikla er ekki á
enda kljáð, þótt orustunum sé lokið,
á marga vegu mun hún um ókomna
tíma setja mark sitt á líf og liugs-
unarhátt kynslóðanna, og milli þess
er var og er hefir hún staðfest ó-
mælanlegt djúp. Styrjöldin hefir leitt
gjaldþrot yfir menningu 20. aldar-
innar og vakið hjá þeim, sem hana
hafa lifað óumræðilega hrylling yfir
að slíkt skuli hafa átt sér stað, og
um leið vakið margan mann til þess
að vinna að því af heilum hug, að
slík ókjör skuli eigi eiga afturkvæmt
á vora jörð.
Sú starfsemi þarf að fara fram
bæði hið ytra og hið innra. Hið ytra
með því, að koma á tryggum lögum
um viðskifti þjóðanna, þannig, að
það verði hverri þjóð lífsnauðsyn að
eiga frið við aðra.
Hið innra með áhrifum á hugsun-
arhátt komandi kynslóða, er geri þeim
ófriðartilhugsunina ógeðfelda. —' Hið
fyrra er á færi stjórnmálamannanna
og er alþjóðabandalaginu og margs-
konar sameiginlegri löggjöf beint í
þá átt. Hið síðara stefnir að því, að
gera hvern einslakling þjóðfélagsins
svo úr garði, siðferðislega, að hann
afneiti boðorðum styrjaldanna — og
er það í þessa stefnu, er höf. hefir á
nýjar leiðir að vísa.
Talar hann þá fyrst um það upp-
eldi er skólarnir veiti, og hættuna á
að nemendur steypist þar allir í sama
móti. Þar vanti eitthvað það í upp-
eldið er þroski siðferði, einstaklings-
eðli og lunderni og geri unglinginn
að alhliða þroskuðum manni.
»Að þessu erum vér að leita — og
viljum því, áður en vér bendum á
hjálpina — líta sem snöggvast á vinn-
una og vinnuskiftinguna eins og hún
er nú í heiminum. Starfsviðin virðast
vera tvö: 1) að framleiða nýja kyn-
slóð og 2) að búa henni svo hag-
kvæm lífsskilyrði, sem unt er. Er
hið fyrra einkum hlutverk konunnar
og hið síðara mannsins.
Af þvi leiðir, að hlutverk konunn-
ar er eigi að eins að ala börn í heim-
inn, hitt er eigi þýðingarminna, að
hún sé fær um að vekja allar góðar
hvatir í sálu barnsins á uppvaxtar-
árunum, en fjarlægja þær sem skað-