Norðri - 28.10.1909, Blaðsíða 4

170
NORÐRI.
NR. 43
Tombóla
til ágóða fyrir Goodtemplarahxlsið ver'ður haldin 6. og 7. nóvember
Nánar auglýst síðar.
OTTO MÖNSTEDS
danska smjörlíki er bezt.
Biðjið kaupmann yðar unr þessi merki:
»Sóley» »Ingólfur«
»Hekla« eða »Isafold<
n. k.
BRAUNS VERZLUN ,HAMBURG‘
Hafnarstræti 96.
fékk
í dag með ,FLÓRU‘ vefnaðarvöru fyrir mörg þúsund krónur
bæði álnavöru, tilbúin föt, nærfatnað, o, fl,
kað, hve afarmikið verzlunin hefir selt síðan hún var opnuð, sannar
betur en alt annað, að
BRAUNS VERZLUN ,HAMBURG,
með sínum stóru innkaupum, beint frá stærstu framleiðslustöðum og
gegn peningaborgun út i hönd, býður viðskiftamönnum sínum BEZT
KJÖR, Hver sem vill fá sem mest fyrir peninga sína, munþvísjálfs
sín vegna líta á vörurnar hjá oss, áður en hann festir kaup annarstaðar.
Uppboá
verður haldið laugardaginn 30. [3. m. í húsi Jósefs Jóns-
sonar, Strandgötu 7. Oddeyri.
Verður þar seldur afgangur af vörum frá uppboðinu 16. þ.
m. er þá vanst éígi tími til að bjóða upp. i"ar á meðal 2 ágætir
grammófónar og allmikið af plötum. Auk þess allmörg brúkuð
síldarnet.
Uppboðið byrjar kl. 10 f. h. og verða söluskilmálar birtir
á uppboðsstaðnum.
Akureyri, 7. okt. 1909.
Björn Líndal,
yfirréttarmálafærslumaður.

Guðm. J. Hlíðdal, Q
Ingenior
Heiligenstadt, Pýzkaland,
tekur að sér innkaup á vélum og öllum áhöldum, er að
iðnaði lúta. Upplýsingar veitast ókeypis. Kunnugur flest- %
um stærstu verksmiðjum á Pýzkalandi og Englandi.
ur og bleik. Eg nefndi hanní lágum hljóð-
um með skírnarnafni hans, en hann brosti
og leit ekki upp. Eg kallaði, en hann
svaraði með öðru brosi, sem lýsti glað-
værð eða jafnvel smá gletni. Eg hélt
fyrst andanum, en kallaði svo til hans
með tæpitungu — nafni barna okk-
ar. «Baba!» Pá leit hann upp og talaði
skýrt þessi orð: «EIskanmín, þú kallaðir
á mig, hvað viltu?«Eg horfði þegjandi á
hann, hló svo af feginleik og sagði:
En hvaða blindni hefur verið yfir mér;
mig hefir dreymt svo sárgrætilega illa,
að þú hafir verið jarðaður seinni part
dagsins.«. Hann brosti við með alvöru-
svip, hóf upp hendina og ítrekaði með
áherslu: '.Mundu, það er enginn dauði
til. Ef þú kallar á mig, þá kem eg, eg
bý nálægt þér.«
Nú leið lítil stund, s.vo eg kom engu
orði upp, en svo sagði eg með mikilli
stillingu en hrærandi tilfinningu: «Ef þú
ert ekki dáinn, þá stattu upp og komdu
til mín. «Hann stóð upp og rétti sig á
sama hátt, sem hann hafði verið vanur.
Og eg stóð upp líka og gekk á móti
honum, svo við mættumst í miðju her-
berginu. Eg tók í handlegg hans og
tók fast á: hann var alveg eðlilegur.
Hann laut niður að mér, brosandi eins
og honum þætti gaman að hvað eg
væri undrunarfull, þá" hló eg aftur og
sagði: »En hvað eg var heimsk að hugsa
þú værir dámn; það var óttalegur draum-
ur.« Ró ógnaði mér aftur, þvf enn sagði
hann: (íRað er enginn dauði til,»
- Eg þorði ekki að anda, en segi þó:
Óáfengir sætir ávaxtasafar
frá H. G. Raachou, K.höfn
eru ódýrastir.
Ferðamenn
geta í vetur fengið hús og hey handa
hestum sínum á «HóteI Oddeyri»
Strandgötu 37.
»Hvar fékstu þenna kjól, þú manst, að
eg tók hann sundur fyrir árum síðan;
hann er þráðber.« Alt sem hann var
í, virtist samt fágað, táhreint og bjart
að eg kleip mig í annað sinn, til að
vera viss um, að mig væri ekki að
dreyrna. Svo segi eg eins og skipandi:
Ef þú í rauninni ert lifandi, þá kystu
mig!« Hann virtist andvarpa, rétt eins
og hann vildi segja: «En hvað ervitt
er að sannfæra hana.» f*á laut hann að
mér. Eg lagði hendur um hál; hon-
um og varir okkar voru við að mæt-
ast, en alt í einu var eins og dimmraut
klæði kæmi á milli okkar, og eg stend
ein í myrkrinu. Af hrærðu hjarta sagði
eg við mig sjálfa: >Eg hefi séð guðs
stórmerki, héðan í frá hlyði eg honum.»
Eg svaf vært alla nóttina, eins og eg
hefði aldrei kent til rauna, og næsta
söng eg yfir skyldustörfum mínum. Pá
vissi eg, að enginn dauði er til, og að
guð er óss nálægur, þegar vér köllum.
M. E. E.
R J Ú P U R,
hreinar og vel skotnar, kaupir nú
og framvegis verzlun
J. V. Havstetns
á Oddeyri.
HOLl.ANSKE SHAGTOBAKKER
Golden Shag
med de korslagte Piber paa grön Ad-
varseletiket
Rhelngold
Special Shag.
BriIIiant Shag,
Haandrullet Cerut »Crowion«
Fr. Christensen og Philip
Köbenhavn. .
hestur, mark: heil-
hamrað hægra, var
tekinn í heygirð-
ingu í Staðareynni.
Eigandi vitji hestsins til Dúa Bene-
diktssonar lögregluþjóns og borgi um
leið allan áfallinn kostnað.
Rriggja kr. virði fyrir ekki neitt,
í ágætum sögubókum, fá nýir kaupendurjað
VIII. árg. »Vestra>, ef þeir senda virði
blaðsins (Vr. 3,50) með pöntun. Árg. byrjar
1. nóv.
Útsölumaður á Akureyri er
Hallgrímur Pétursson.
«tVorðr/« kemur útáfimtudaga fyrst um
sinn, 52 blöð um áxið. Argangurinn kostar3 kr.
innanlands en 4 kr. erlendis; í Ameríkn
einn og hálfan dollar. Ojalddagi erfyrir 1. júlí
ár hvert. Uppsögn sé bundin við árganga-
mót og er ógild netua hún sé skrifleg og
afhent ritstjóra fyrir 1. seft. ár hvert.
Auglýsingar kosta eina krónu fyrir hvern
þuml. dálks'engdar og tvöfalt meira á fyrstu
síðu. Með samningi við ritstjóra geta menu
sem auglýsa mikið fengið mjög mikinn afslátt
Prentsntiðja Björtts Jótissörlaf.
142
Pegar hætt var aftur sagði frúin: «Hafið þér vit-
að nokkurn mann komast áfram án hjálpar kon-
unnar?«
Nú skildi Törres, og svaraði rösklega: »Eg hef
þekt mann sem giftist stórri bújörð; en hann varð
aldrei annað en gömul kerling alla sína æfi. Pað er
undir því komið —sjáið þér til—«
«Ó — þér eruð altaf svo grófur,« sagði hún: «vit-
ið þér þá nokkuð, sem er voldugra en konan.?»
«Já —maðurinn, þegar hann er ríkur* svaraði
Törres og hló svo að skein í hinar hvítgulu, búra-
legu tennur.
Eitt augnablik féRk hún nærri því óbeit á þess-
um klúra krafti, sem gekk hér á dularbúningi inn-
án um saklauaar yngismeyjar, blóm og lautinanta.
Hún vildi sannarlega ekki hafa nema heiðurinn af
að finna hann; Júlía mátti svo innilega gjarnan fá
hann.
«Pér hafið ekki vit á að mefa konuna« sagði
hún þurlega.
«En þér frú! þér hafið vit á karlmönnum.» í
framburðinum og augnaráðinn var einlæg aðdáun.
"Viljið þér þá hafa mín ráð? spurði hún miklu
mildari.
Ef þér viljið vera svo- svo Ktillátar.
143
«Vissulega vil eg vera svo lítillát* svaraði hún
og hló; en segið þér mér fyrst: <eru ekki bærld-
urnir ákaflega seinlátir í ástamálum?«
«Hvernig þá seinlátir?«
»Eru þeir ekki lengi að hugsa sig um?«
«Stúlkurnar?«
»Hvortveggju?«
»Hversvegna ættu piltarnir að vera að hugsa sig
um?» sagði Törres og hló aftnr.
Hún varð þess vör, að hann horfði á hana frá
hvyrfli til ylja með græðgislegu augnaráði, og henni
varð það ljóst, að það var hættúlegra að tala við
þennan mann um slíka hluti en við Iautinantana.
Hún svaraði þurlega: «Eg hélt, að til sveitanna
væri ekki gengið í hjúskap fyr en eftir langa yiir-
vegun frá báðum hliðum.«
»JÚ, hjúskap!« svaraði hann og gerðist alvarleg-
ur, «var það það sem þér áttuð við?»
»En á meðal okkar gengur það ekki þannigtil, <
sagði frú Steiner, og leit urn leið fljctlega til Júlíu
og lautinantsins, sem virtust vera í ákafri samræðu:
hjá okkur verður maðurinn að vera djarfur og snar-
ráður, og grípa rétta augnablikið, — — annars —.»
»Annars?»
— «Attnars kemur einhver annar« sagði hún og