Norðurland - 05.10.1912, Page 3

163
Nl.
á jörðunni er eins og boðað eða fyrir-
myndað, svo sem blómstur, eikur, lönd
og ljómi, og framar öllu tilfinning æsku-
fjörs og liðleiks (elasticity), sem enginn
þekkir til fulls úr jarðnesku haldi, né get-
ur þekt, þótt fyrir líkama mannkynsins
liggi mörg skilyrði andlegrar fullkomnunar,
þegar tímar líða. Hér skilst hvað það þýð-
ir að búa saman við stórmenni andans
(peers), og hvað það þýðir að mseta á
heimilum þeirra; slíkt skilur enginn dauð-
legur maður. Og víst er það mikið um
mig, að eg skuli nú þegar geta sagt þetta,
nýkominn í hið fyrirheitna landið!
Vér lifum og hrærumst fyrir elskunnar
afl í alheiminum. Fæðu þurfum vér ekki;
vér erum mettaðir af lífgjafarkrafti alver-
unnar — þeim ljósvaka, sem elur og við-
heldur öllum efniskendum hlutum. Að fyll-
ast þeim krafti, það er eilíft líf, og því
meir sem þú færð af honum í jarðlífinu,
því betur lærir þú að skynja himneska
hluti. Eg er lifandi! eg er líf! líf! líf til
eilífðar!
Þetta er véfrétt mín til yðar I dag.«
W. T. Stead.
Athugasemd:
Ritstj. blaðsins Light segir neðanmáls:
»Einungis eitt dagblað á öllu Englandi
(o: þeirra sem móti hreyfingunni þykjast
vera) áræddi að birta þennan boðskap frá
Mr. Stead, en ófáir virðast vera á tveim
áttum eða halda niðri í sér andanum !«
M- J-
\
fshús
Sn. Jónssonar kaupm., sem hann
auglýsir um á öðrum stað hér í blað-
inu, var bygt í vetur sem leið, og er
það bæði vandað og rúmgott. Var mik-
il þörf á slíku húsi fyrir bæinn og til
beitugeymslu, þar eð hin voru svo lít-
il, sem fyrir voru.
Bæjarmenn ættu að nota sér sem
bezt þau hlunnindi sem slík íshús veita.
Raflýsing: á Sigdufirði-
Nú hyggja Siglfirðingar á að raf-
lýsa bæinn. Þeir fengu nýlega Jón
ísleifsson mannvirkjafræðing frá Hafn-
arfirði til þess að koma og athuga
þar vatnsmagn til rafmagnframleiðslu.
Mannvirkjafræðingnum lízt ekki
erfiðlega á að fá vatnsmagnið, en hefir
enn enga fasta áætlun gert.
Siglfirðingar verða á undan Akur-
eyringum að raflýsa bæ sinn, og má
ske Hjalteyringar og dalvíkingar l(ka!
Vatnsleiðslan.
Þá er herra Jón ísleifsson mann-
virkjafræðingur kom hér frá Siglufirði
á leið suður aftur, (27. f. m) fékk
hsrra Guðl. Guðmundsson bæjarfógeti
hann, til þess að dvelja hér nokkra
daga að athuga vatnsleiðsluna fyrir
bæinn. (Um það var »N1.« eigi kunn-
ugÞ er greinin í síðasta blaði, um
vatnsleysið, var rituð). Hefir mann-
virkjafræðingurinn athugað vatnsupp-
sprettur hér ofan við bæinn, alt upp
að Súlum en ekki fundið þar nægi-
legt vatn. Nú er hann að rannsaka
vatnslindir yfir í Vaðlaheiði, og lízt
helzt tiltækilegt að fá þar vatn handa
bænum og leiða það yfir um á Leir-
unni í stálpfpum. Hann hefir enn eigi
lokið athugunum sínum, en ,N1.‘ mun
bráðlega flytja nánari fréttir af þessu.
Kaupendur „Norðurlands,“
sem breyta um bústaði, eru beðnir að gera
afgreiðslu blaðsins eða ritstj. aðvart um
það samstundis, svo að blaðið komist til
skila.
Ef einhver vanskil verða á blaðinu,eru
menn og beðnir að tilkynna það, svo að
úr því verði bætt,
Flskafli
hér á útfirðinum h« fir orðið með
rýrasta móti í sumar.
íslendintrasundið
var þreytt 25, ágúst við sundskála
»Ungmennafélags Reykjavíkur*. Eigi
keptu nema 3 : Erlingur Pálsson, sund-
kappi íslands (sem vann sundbykarinn
í vetur), Andrés Brynjólfsson og Er-
lendur Sigurðsson. Erlingur Pálsson
varð fljótastur; hann synti sundið (500
stikur) á 9 mín. og ö sek., hinir á 11
mín. og 6 sek.
FiskmarkaOur.
Fisksöluráðanautur Norðmanna í Hull
hefir vakið eftirtekt ianda sinna á því,
að þegar Panamaskurðurinn verði opn-
aður, muni fiskmarkaður opnast í Suð-
ur-Ameríku, og þá ríði þeim á að
verða ekki á eftir öðrum að koma
saltfiski sínum á þann markað.
Þetta getur og verið bending til
vor íslendinga.
Biörsrunarbátur i Rvk
Arið 1906 var byrjað á samskotum
í Reykjavík til þess að kaupa björg-
unarbát fyrir bæinn. Þá var nýafstað-
ið hið sorglega slys, er um 20 manns
druknuðu í einu at fiskiskipi, sem
strandaði við Viðey; horfði á það
fjöldi manna og heyrðust jafnvel neyð-
arópin, en ekkert varð að gert. Sam-
skotaféð varð þó ekki nægilegt til
þess að kaupa bátinn. En nú hafa 7
menn í Reykjavík gengist fyrir því að
hefja samskot á ný, til þess að fá
það sem til vantar.
Lestrarféiaz kvenna í Rvk.
Það var stofnað í vetur sem leið.
Það á um 300 bindi. f því eru um
100 félagar og árstillagið 3 kr. Nú er
í ráði að stofna lestrarstofu handa
börnum í sambandi við það, og hefir
félagið von um ofurlítinn styrk til
þess úr bæjarsjóði.
Efbarnalestrarstofunni ervel stjórnað,
getur hún orðið til mikils gagns.
Noregrur ost fsland-
í norska blaðinu »Sogns Tidende«
var nýlega grein eftir Norðmann, sem
skrifuð hefir verið héðan, og ræðir
einkum um síldveiðarnar hér við
fjörðinn og Norðmenn og íslendinga í
sambandi við það. Höf. átelur mjög
framferði norsku sjómannanna hér yfir-
leitt og segir það spilla fyrir áliti norsku
þjóðarinnar og vera henni og þessari
atvinnu hennar til skaða. Stingur
hann jafnvel upp á því, að Norðmenn
sendi herskip til Siglufjarðar um síld-
veiðatímann til þess að hafa stjórn á
landsmönnum sínum þar —. Honum
liggur vel orð til íslendinga. Hann
kveður þá vera fremri Norðmönnum í
því að verka fisk sinn og láta meta
hann til útflutnings. Vill hann láta
lögleiða þar fiskimat líkt og hér.
Síldveiðarnar.
Hér við Eyjafjörð (og á Raufarhöfn
lítið eitt) hefir verið veidd síld, sem
söltuð hefir verið, svo sem hér segir:
Norðmenn hafa veitt 69,061 tn.
íslendingar — — 35,738 —
Svíar — — 13,666 —
Þjóðverjar — — 11,342 —
Danir — — 9>873 —
Samtals . . . 139,680 tn.
Til samanburðar má geta þess, að
í fyrra veiddu:
Norðmenn .... 72,119 tn.
íslendingar .... 21,183 —
Danir................14,007 —
Þjóðverjar .... 10,302 —
Svíar ............... 6,888 —
Samtals . . . 124,499 tn.
Auk þessa hefir í sumar verið veitt
mikið af síld til bræðslu, en um það
hefir blaðið ekki getað fengið nákvæm-
ar skýrslur enn.
yf-i-r-l-ý-s-i-n-g.
Eg undirritaður, viðurkenni að eg hinn 4.
sept. þ. á., í óvarkárni, viðhafði meiðandi
orð um Birnu Björnsdóttur á Sauðárkrók,
er eg hér með lýsi dauð og ómerk, um
leið og eg bið hlutaðeigandann velvirð-
ingar á þeiro sem oftöluðum.
Sauðárkrók 1. október 1912»
JVlagnús Halldórsson.
Veðursímskeyti til JMls.
frá 21. til 28. sept. 1912.
Ak. Gr. Sf. ís. Rv. Vm. Þh
s. 9.8 10.0 11.2 I 1.0 10.3 10.2 9.8
M. 9.0 7.7 13.3 9-7 9.2 8.8 9-5
Þ. 8.6 5-5 9.2 5-5 7.8 8.2 10.7
M. 3-5 3.o 5-6 7.i 4.6 7-5 10.7
F. 9-5 S.o 5-8 7-5 9-5 9.0 9.0
F. 5-5 7.o I I.I 9.0 9.8 9.1 IO.I
L. 4-5 5'5 6.9 4-5 9-5 9-i 9-5
K1 (f.h.) 6 — 8 - 6 — 6 — 6 — 6 — 6
Skóhlífar
fást í verzlun
SN. JÓNSSONAR.
Saumar.
Dýrleif Pálsdóttir frá Möðrufelli
tekur að sér að sauma állskonar
kvenfatnað, bæði heima og hjá
öðrum.
Júlíus Havsteen
yfirréttarm álaflutningsmaður
er til viðtals f Strandgötu 3?
kl. 10—11 f. h. 2—3 og 5—6 e. h.
80
er svo einmana, svo óttalega einmana,« sagði hún
veinandi.
»Þú einmana? með huggarann við hliðina, elsk-
hugann, sem bíður eftir hér, og sem þú ætlar að
njóta með lífsins og gleðinnar, hann, sem lét þig
gleyma heimili þínu, konuheiðri þítium og barninu
þínu!« Axel lagði hendina aftur á öxl henni og
hristi hana. »Huggaðu þig við hugsunina um elsk-
huga þinn; hvað er barn til móts við elskhuga?«
sagði hann og hló inn í eyra hennar lágt og óvið-
kunnanlega.
Hún kveinkaði sér sárt undan hinu ómjúka taki
hans.
»Vægðu mér«, stundi hún. Segðu hvað sem þú
vilt, berðu mig, hrintu mér, en segðu ekkert hér,
ekki hér; þessi staður er heilagur«, sagði hún og
benti á líkið.
»Pú hefir rétt fyrir þér«, sagði Axel og gekk
hratt út úr stofunni.
Litlu síðar kom hann aftur með ábreiður og
sjöl.
Ester! þér má ekki verða kalt, þér má ekki líða
illa, elsku Ester!
Hirtu ekkert um hvað eg segi, — það er óráð,
sem kemur að mér, þegar eg sé þig, vitleysa sem
eg ræð ekki við«.
Hann lagði sjölin að Ester og hlúði sem bezt að
henni. Hann strauk mjúklega uppraknað hár hennar,
77
allar bréfaskriftir til fjarlægra vina og ættmenna, sem
jafnan eru mannsláti samfara. — Hún annaðist það
eins og hver önaur skyldustörf.
Pað sýndist svo, sem bæði Ester og tnaðurhenn-
ar bæru missi einkabarnsins síns með stillingu eða
tækju sér hann jafnvel ekki mjög nærri.
Sorg þeirra var djúp, tárvana örvænting, sem lít-
ið ber á, af því að hún getur ekki tekið hluttekn-
ingu annara. Það var hin mikla, hægláta vonleysis-
sorg. Þau voru bæði einmana á hinu þögla, barnlausa
heimili; þau höfðu ekkert að segja hvort öðru, er
þau mættust, og þessvegna reyndu' þau að forðast
hvort annað svo sem þau gátu. Þau hittust aðeins
við máltíðirnar, og þá sjaldan er þau þurftu nauð-
synlega að tala um einhver sérstök verk.
Krabbe hafði látið flytja líkið inn í lestrarstofu
sína, og þar sat hann altaf, bæði dag og nótt, er
hann var heima.
Ester heyrði hann ganga þar um gólf eirðarlaust,
tímunum saman á næturnar. Hún lá þá vakandi og
hlustaði, því að hún gat ekki notið hvíldar meðan
hún heyrði fótatak hans, en hún þorði ekki að fara
á fætur og inn í herbergið til hans.
Nóttina eftir að Sveinn dó hafði hún verið í svefn-
herberginu lijá líkinu, því að þá var ekki búið að
flytja það burtu. Snemma um morguninn kom Krabbe
þar inn. Þá sat Ester þar föl af kulda og hreyfing-
arlaus og starði á líkið.