Norðurljósið - 06.04.1888, Qupperneq 3

Norðurljósið - 06.04.1888, Qupperneq 3
23 til gjört kenna föstu verzlununum um efnalegt volæði manna eius og eg á hinn bóginn kenni það kaupfélaginu. Hvorugu þessu verður til að dreifa með hinu núverandi fyrirkomulagi og mér finnst eg eiga öllu heldur, almennt pakklæti etrvan- pökk skilið fyrir pað, að hafa komið málinu á penna rek- spöl, par sem eg næ til. Fari eg skakkt, styrki eg félagið með mistökum mínum og pað ættu féiagsmenn ekki að lasta, liafi eg rétt fyrir mér, pví má pað pá ekki koma í ljós? En einiritt pað hve illa mönuutn fellur pað, að látið sé skríða til skara í pessu spursmáli, gefur gruu um, að menn álíti kaupfélög ó.i öguleg, nerna með tilstyrk föstu verzlauanna og petta væri líka alveg rétt álitið, en annaðhvort verður að víkja, úr pví hvorttveggja getur ekki prifizt samhliða og pá sýnir bezt niðurstaðan, reynslan, hver nauðsyn manna er i pessu tilliti. það verður allstaðar eptir eðlilegu náttúrulög- máli að víkja, sem ótímabært er, fyrir hinu, sem betur á við, og svo tnun hér raun á verða. Mér er, og getur engu síður verið annt um almenua velmegun manna, en kaupfélagspostulunutn, hvort heldur eg er skoðaður sem íslendingur, eða sem einber kaupmaður og eg er á pví, að eg með framkomu minni, pó hún hafi mætt ómildum dómum, gjöri verzlunarspursmálinu meira gagn en andstæðingar mínir með óverðskulduðu lofi, sem peir syngja kaugfél. sínu, hversu velviljaðir sannleikanum, sem þeir annars kunna að vera. — J>egar kaupfél. er búið að leiða hungurdauða yfir þau héruð, sent það nær til, pá sér pað fagran, en að líkindum óhjákvæmilegan ávöxt verka sinua! Eg óska forvígismönnum þess og formælendum til heilla með þá niðurstöðu! Húsavík, þ. 24 nóvbr. 1887. J>. Gruðjohnsen. Ágrip af reikniiigi sparisjóðsins á Sigluíirði frá 1. jan. 1S87, til jan. 18S8. Tekj ur: 1. Eptirstöðvar 1. janúar 1887: a. Lán einstakra manna . . . 17,735.00 b. 1 Gránufélags-hlutabréf . . . 50,00 c. Greiddir vextir frá fyrra ári . 409,28 18,194,28 2. Innlög samlagsmanna með vöxtum 1,602,66 3. Vextir af útlánum .... 847,75 4. Attdvirði 3 Viðskiptabóka á 0,25 0,75 Krónur. 20,645,44 Útgjöld: 1. SltulJ til undirskrifaðs í síðasta reikningi 100,72 2. Útborgun á innlögum og vöxtum , . . 3,025,31 3. Ýmisleg útgjöld....................... 60,70 4. Eptirstöðvar 1. janúar 1888. a. í láni hjá einstökum mönnum 16 685,00 b. 1 Gránufélags hlutabréf..............50,00 c. Óborgaðir vextir................... 586,75 5. í vörzlum undirskrifaðs 136.96 17 458 71 Krónur 20,645,44 Atkugasemd: í uppkæðinni......................... 17,458,71 er innifalið: Óúttekin innlög og vextir samlagsmanna: 15,752,32 Varasjóður.......................... 1,7« 6,39 Kr. 17,458,71 Siglufirði 22. janúar 1888. E. B. Guðmumlsson. Cliristin Havsteen. G. S Th. Guðmundsson Sagan af Telsu Hansdóttur. (Um herfórina gegu þéttmærum) eptir St. St. Blicher. (Framh.). J>annig mælti hann, en lýðurinn hlýddi gleði- blandinni undrun á hin spámannlegu orð prests, og öldung- arnir tóku fagnandi við róðukrossinum. j>á er hljóð varð tók einn peirra til máls og sagði: „Hver á að bera petta heilaga rnerki í orustunni“? „Að sið forfeðra vorra verður pað að vera óspjölluð mær“, sagði Kristinn Hólmur. „Svo er, sem pú segir sonur'1, svaraði presturinn. „Hrein mær og óspjölluð skal bera hinn signaða meyjarson, og helga líf sitt paðan af hreinum lifnaði og pjónustn guðs. Hver yðar, pér ungu meyjar, vill öðlast petta blutskipti“, sagði hann og leit í kring um sig. „]?ótt vér á síðan böf- um á mörgum völ, pá er pó réttast að sú hljóti hið góða hlutskiptið, er fyrst býðst“. Engin svaraði. Sumar af ungu stúlkunum drógu sig í hlé, en hinar voru að skrafa hver við aðra, og létust ekkert heyra. Flestar peirra voru að vísu hugrakkar og hjartprúð- ar, og mörg þeirra mundi eigi bafa hikað við að láta lííið fyrir heitsveina sína, en að hafna ástinni og hennar unað- semdum, pað verður eigi heimtað af nokkurri ungri stúlku. Sérhver pessara pétttnærsku ungtneyja átti annaðtveggja unn- usta, eða hafði von um að fá hann. Og — það er opt pyngra, að týna hinni sætustu von lífsins, en lífinu sjálfu. „j>að mun verða örðugt“. sagði Kristinn Hólmur, „að velja um svo margar, og mundi valda óánægju, ef ein væri tekin fram yfir aðra af þeim, er bjóðast til að hera merkið. Betra væri að einkver hin,na helztu bænda byði frarn dóttur sína, eða pá að allur þingheimur kysi pá konu, er hannvildi sýna henni slíkan sóma“. „það er bezt að kjósa“, kölluðu margir. „Hver mundi pess maklegust, að henni væri slíkur sómi sýndur1 ? „Hans Úlfsson í Vörden“, sagði Hólmur víð pann, er næst- ur konum stóð, „er einkver hinn elzti og helzti hérlendra manna Dóttur hans ættum vér að kjósa“. Hans Úlfsson11, kölluðu báðir hátt. „Hvað sýnist þér um Telsu dóttur þína. Viltu unna henni pess sóma að bera merkið“ ? „Eg á ekki nema pá einu“, svaradi Hans Úlfsson, „og hún er föstnuð Kagnari frá Vlmerstað". „Lát hana lofast hinum himneska hrúðguma“, sagði presturinn. ,.j>að er sáluhjálplegra. og meiri sómi fyrir ykk- ur bæði og alla ykkar ættmenn1. „Verði Guðs vilji og pjóðarinnar. En spyrjum hana sjálfa, hvort hún vill pað og getur. Eg vil alls ekki neyða hana til þess, pví síður sent margar eru hér henni jafnmak- legar“. „Ein orsök að eins“, sagði Kristinn Hólmur háðslega, „getur verið pví til hindrunar, að Telsa beri merkið, en eigi megum vér ætla pað um stúlkuna að svo vöxnn máli. Ann- ars er hún mest til frásagna um það sjálf“. „Jefta var og dómari þjóðarinnar“, sagði presturinn við Hans Úlfsson, „og gaf hann drottni dóttur sína, þó að eigi væri pið að hans vilja. Fórn pín er þekkari, sem hún er af írjálsum vilja fram borin“. „Förum pá í guðs naíni“, sagði Hans garnli, „og heyr- um hvað Telsa segir til þessa“. Fjórir öldungar ogr tveir prestar voru nú kosnir ti! pess, að fylgjast með Hans Úlfssyni til Vörden, og skyldu þeir af- henda Telsu róðukrossiun, ef hún vildi veita honum mót- töku. Kristinn Hólmur varð eptir á fttndinum. Fóru menn nú að ráðgast um vörn landsins Vorn pá kosnir íyrirliöar fyrir fterinn, fallbyssutn úthlutað og púðri og kúlum. Menn voru fengnir til pess að hleypa sjónum inn á landið, ef í nauðirnar ræki. Jþá er Hans Úlfsson kom heim og ltinir sex félagar hans, sat Telsa að vef sínum. En er hún heyrði erindi peirra föluaði hún, og féll spólustokkurinn úr hendi henni. „Með sampykki föður míns“, sagði hún lágt og seinlegs; „er eg föstnuð Ragnari frá Vímerstað“. „Mikln meiri hamiugja og heiður er pér búinn, unga mær“, sagði annar prestanna. „þér vetður falið á hendi að bera merki þéttmæris, hinn signaða kross. Eaðir pinn hefir pegar lofað í áheyrn nllrar þjóðarinnar að pú skyldir taka á móti peint sótna, er pér er sýndur“. „Sýn pú nú“, sagði hinn, ,,að pú elskir föðurland pitt heitara en fallvalt lán og stundarmunuð“. Telsu setti dreyrrauða, og var hún á báðum áttum um pað, hverthún ættiað meta tneira ást sina til Kagnars, eða heiður pann, er henni var boðinn. Samt sigraði enn ástin hjarta hennar. „Er pað einnig þiun vilji, íaðir minn?“ sagðt hún með titrandi röddu. „Ekki skipa eg þér pað, en ósk mín er sú, að pú gjörir pað,“ sagði faðir hennar. „Eg hélt að pú mnndir vilja sýna pað, að pú er peirrar ættar, er ávalt hetir elskað föðurland sitt og frægð heitara enn allt annað“. Telsa hafði tárin í auguuum, og var að^ þvi kontið, að hún veitti sendimönnunum afsvör, en pá blés ástin hecni

x

Norðurljósið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Norðurljósið
https://timarit.is/publication/204

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.