Óðinn - 01.06.1909, Qupperneq 5

ÓÐINN
21
merki hef jeg sjeð þess, að búið hafi verið á Dyngju.
Með Þorsteini jökli hefst ný ætt á Jökuldalnum.
Þorsteinn var sonur Magnúsar sýslumanns í Rauðu-
skriðu, á lifi 1534, Þorkelssonar prests í Laufási
1449—1483, og áður á Grenjaðarstað, — fjekk það
brauð 1431, — Guðbjartssonar flóka, prests í Lauf-
ási fyrir 1391, og síðar á Bægisá, Asgrímssonar
prests á Rægisá, er Ijet þar af prestsskap 1399,
Guðbjartssonar, Yermundarsonar, Loðinssonar,
Vemundarsonar, Steinssonar, Höskuldssonar, Hauks-
sonar. En móðir Hauks var Helga liin fagra
systir Skúla Þorsteinssonar frá Borg, þess er barð-
ist með Eiriki Jarli Hákonarsyni á Járnbarðanum
í Svoldarorustu 9. september árið 1000. Um Helgu
ansað, og að morgni var hann horfinn. Trúði
Magni því, að þetta hefði verið huldumaður, en lá
þó þar í hellinum sem áður. Segja menn að hann
hafi verið 70 ár á Efra-dal. Hefur hann því orð-
ið gamall maður. Þorsteinn sonur hans bjó á
Brú og síðar á Eiríksstöðum. Magnús Þorsteins-
son á Eiríksstöðum. Þorsteinn Magnússon bjó á
Kjólsstöðum í Möðrudalslandi 1703, en kominn er
hann í Eiríksstaði 1723 og er gamall á Hákonar-
stöðum 1734 í tvíbýli við Jón son sinn. Var Jón
orðinn bóndi á Hákonarstöðum 1723. Þorsteinn
sonur hans bjó þar og fyrst eftir föður sinn, en
siðan lengi á Melum í Fljótsdal (f. á Hákonar-
stöðum 1737, en varð bráðkvaddur á Aðalbóli 24.
deildu þau skáldin Gunnlaugur onnstunga og
Skáld-Hrafn, sem segir í Gunnlaugssögu. Sonur
Þorsteins jökuls var Sigurður, faðir Magnúsar
bónda á Brú, sem kallaður var Magni, fremur en
hann hafi heitið það, því nafnið Magni var til,
en Magnús var ættarnafnið, og það liafa menn
heitið áður og siðan í ættinni. Við hann er
kendur Magnahellir í Hafrahvömmum við Jökulsá
á Brúardölum; lá hann þar í hellinum um nætur
og gætti fjár um daga í Brúarskógi framan at
vetri. Hefur hann líklega oft haft þar kalda búð,
því ættarsagnirnar segja, að eina nótt eftir að hann
var kominn utan frá Brú með vistaföng, haíi hann
vaknað við það, að maður lá fyrir framan liann
og var sá kaldur mjög. Segir þá Magni: »Þjer
er kalt eins og mjer, veslingur«. Engu var því
maí 1804, — þar staddur í kynnisför hjá Guð-
rúnu systur sinni). Þorkell Þorsteinsson var líka
farinn að búa á Eiríksstöðum 1723, og 1749, þegar
Gunnlaugur Ainason fórst í Hrafnkelsdal, bjó liann
enn á Eiríksstöðum. Gunnlaugur gekk til hrossa
í Hrafnkelsdalinn, er þá var í auðn langt skeið,
eða alt frá Svartadauða til þess að Pjetur sonur
Guðmundar prests Ingimundarsonar í Hofteigi
bygði þar fyrstur á Vaðbrekku aftur um 1770.
Síra Guðmundur faðir Pjeturs var seinasti prestur
á Skriðuklaustri sjer i lagi, vígður þangað 1729.
Fjekk Hofteig 1738 og prestur þar til 1774, (d.
1777). Fyrri kona Pjeturs á Vaðbrekku var Ólöl'
dóttir elsta Pjeturs forföður Hákonarstaðaættar.
Pjetur Guðmundsson dó á Torfastöðum í Hlíð 1815,
88 ára. — Gunnlaugur þótti tilhaldsmaður í klæða-