Óðinn - 01.12.1916, Blaðsíða 3

ÓÐINN
67
orð að flytja sig þangað alfarinn og njóta þar livíldar
og næðis, það sem eftir væri æfinnar. Hann kvaðst
altaf finna betur og belur að hann ætti ekki sam-
leið með öðrum en íslendingum, og liann unni
ættjörðinni einlæglega, þó hann kveddi hana ungur.
Þórunn móðir Skafta dó árið 1891, en faðir
hans er enn á lífi; hefur hann verið blindur um
margra ára skeið, en kvað þó vera hress og ung-
ur í anda. Hann er hjá dóttur sinni, Sigríði, konu
Kristjáns Indriðasonar á Mountain í Norður-
Dacota.
Ekkja Skafta heitins bj'r enn lijer í bænum.
Hún hefur verið heilsulasin um mörg ár; hefur
hún mikils mist, því umhyggjusamari og betri
eiginmann er ekki hægt að hugsa sjer, en Skafti
var. Hjónaband þeirra var ætíð hið ástúðlegasta
og sönn fyrirmynd.
Winnipeg, í október 1916.
H. G.
#
Ljóðmœli.
Eftir Sigurjón Friðjónsson.
Á Mýrarseli.
Hált gnauðar sær á söndum;
sígur á Vargsnes jel.
Skarfur á llugi flaksast
fram yíir Mýrarsel.
Undan og eftir fara
óveðra kyngimögn.
— Svipur úr fornaldar fjarska
fvlgir í trega-þögn.
Snðrænan þíða.
Suðrænan þíða!
Sólskinið fríða!
— Heyrirðu ekki ljúílingsljóð?
Mig langar fram til hliða.
Blánar ax um bala og tún;
bæinn fíflar skríða.
Yfir hárri heiðarbrún
hláku skýin Hða.
Suðrænan þíða! —
Holtasóley hvít sem mjöll
af hólnum starir á töðuvöll.
En út á fit
sjer unir rós við röðulglit.
I hlíðum framini
feimin stendur fjalldæla í hvamrni.
Augnfró
lítur upp í lágum mó.
Hjá læknum, þei!
við glóey brosir »Glejfm mjer ei«.
En þrílit fjóla
og feðmingur í garði halda skóla.
Situr í túni sóley væn.
— Sólin göngu hallar. —
Felur mýrin fagurgræn
fúa keldur allar.
Ljósalíkja og elting eins
eru þeirra frægð til meins.
Við heiðarfót
hefur smárinn hreppamót.
En uppi á heiði
fjalldrapanum bera völd í veiði.
— Horli jeg ofan af heiðarbrún;
horfi um engi og blágræn tún.
Ut í dalnum bær við bæ
blikar; reykir stíga.
Ut á fjöllum, út að sæ
eygló sje jeg hníga.
Skuggar vaxa um vesturhlíð;
varmainóða blá, fríð
hjúpar alt,
hlýtt og svalt,
liálfgagnsæju skrúði.
Lokkar sær
nær og nær
bjarta dagsins brúði.
Lækkar æ og sígur sól;
sigur hægt við tindastól.
ltoðnar loft. Um laut og liól
loka blómin augum.
Yst í vestri sígur sól,
sindrar geisla haugum.
Óma heyri jeg elfar nið
ofur lágt á vinstri hlið.
Hátt
liður fugl um loftið blátt
Ijett á þönduin fjöðrum.
Vorblá ský í vesturátt
verða gylt á jöðrum.
Blika á milli blá og rauð,
blá og rauð,