Óðinn - 01.03.1919, Blaðsíða 3

ÓÐINN
91
Sönglaga8Rfn ðdins, 50.
Kveðja,
sungin við líkbörur Gnðm. Guðmundssonar skálds.
Molto andante.
PPP
Ten. I. II.
Bas I. II.
PPP _ _ mp\ h | ±P!> j—_ J
Sigfús Einarsson
m=t=
1. Langl í geim - a skal ljúf
2. Óm - a blíð - a og ynd
a hreim - a þeim ljóð - vin - i senda’, er á
is - þýð - a þú eft - ir þig læt - ur. Þá
I
éé=hmdééé
PPP —==. mp* =- pfc £ V I

m
p e dolce
ð I
ÍJt
M=é

blá - veg - u fló.
geym - ir vor þjóð.
Jjj
Oft leidd - i hug - a vorn ljós-heims þrá - in í Ijúf - um tón - um um
Sem söngv - a hljóm-ur um loft - ið lið - i og ijúf - ur óm - ur með
Pfr-r..pj-’
„ pí {«/ is fj h i mfj ==-,«o. ^iJr=~ppp_
* >■ *Pi'>r t h íPt m 4''^?TTij?Fi
víð - an blá - inn, er hljóm-þýð-u hörp-un-a sló
fögr-um klið - i vjer minnumst þín. Lif þilt var ijóð
ínn.
söngv-ar-inn, sem nú er dá
Söngv-ar - i, sof þú í frid - i.
(Þorst. Gislason.J
J-----4---1—
L«a
£«/ ~= /v=“ "/v =ö rr> fif f *=~pPir
*P
' l r
Guðm. skáld Guðmundsson.
Haustið 1889 varð jeg prestur að Stóruvöllum
á Landi. Lillu áður en jeg fluttist þangað austur,
kemur til mín piltur þaðan að austan, 15 ára
gamall; er það Guðm. Guðmundsson, og biður
hann mig að kenna sjer undir skóla næsta vetur.
Tjáir mjer fátækt sína, og það jafnframt, að faðir
sinn sje þessu mótfallinn. Lofaði jeg honum ásjá
minni, því að mjer leitst vel á drenginn og fanst
sjálfsagt, það litið er í minu valdi stæði, að örfa
og glæða mentunarlöngun sóknarbarna minna. —
Þegar jeg var nýsetslur að eystra í Hvammi, þar
sem jeg liafði vetrarsetu þá um veturinn, vakti
jeg máls á Guðmundi við Eyjólf í Hvammi og
íleiri mæta menn, og tóku þeir því vel að styrkja
hann. Varð nú að ráði, að jeg fór ásamt tveim
bændum á fund Guðmundar bónda í Hrólfsstaða-
helli; bauðst jeg til að kenna syni hans undir
skóla þá um veturinn, en bændurnir 4 vestan
Skarðsfjalls lofuðu, að Guðmundur mætti vera
hjá þeim til skifta — alt án endurgjalds. Tók
Guðmundur bóndi þessari málaleitun okkar frem-