Reykjavík - 26.04.1913, Síða 1

1R k í a v t k.
Laugardag1 20. -A.pi"íl '1913
Leiðbeining til Vesturfara.
Fargjald frá íslandi til Winnipeg kostar i ár, eins og aö undanförnu:
Fyrir hvern sem er 12 ára og þar yfir . . Kr. 207,50
„ börn frá 5 til 12 ára....................— 104,00
„ „ „ 2 til 5 ára...................— 70,00
„ „ „ 1 til 2 ára.................— 50,00
„ „ á fyrsta ári......................— 10,00
Frá 1. nóvember til 1. apríl eru fargjöldin 4,00 hærri.
í ofanskráðri borgun er innifalið :
Borgun fyrir þriðja pláss á gufuskipi og járnbraut, flutningur á farangri,
sem er fyrir hvern 12 ára og yfir 10 teningsfet, eða um 150 pund, og helm-
ingi minna fyrir börn frá 1 til 12 ára.
Farþegar fæði sig sjálfir frá íslandi til Skotlands, og sömuleiðis á járn-
brautinni þegar komið er til Canada. Ef bíða þarf í Skotlandi eftir skipsferð,
sér Allan-línan farþegum fyrir ókeypis fæði og húsnæði, og veitir ókeypis meðöl
og læknishjálp á leiðinni yfir hafið.
állir þeir sem ætla til Vesturheims verða að fá vottorð hjá hreppstjóra
sínum eða sýslumanni um, að þeir séu til þess frjálsir að lögum, og að lög
nr. 12, frá 7. febr. 1890, séu för þeirra ekki til fyrirstöðu. Ennfremur verða
allir Vesturfarar að hafa læknisvottorð um, að þeir séu lausir við alla smittandi
sjúkdóma, þar á meðal augnsjúkdóm sem heitir „t r a c k o m a“, og eru menn
ámintir um, að slík læknisskoðun er gerð í þágu þeirra sjálfra, til þess að
reyna að fyrirbyggja, að Vesturfarinn verði endursendur þegar út kemur, því
að eftiriit með þessu er mjög strangt í Ameríku, nú orðið.
Læknir sá, er skoðar þá Vesturfara sem fara héðan frá Beykjavík, er
augnlæknir A. Fjeldsted, í Reykjavík.
Þegar til Canada kemur verður hver Vesturfari 12 ára og þar yfir að
hafa um 100 kr. í peningum, eða ávísun (börn undir 12 ára hálfu minna), þó
geta menn sloppið hjá þessu, ef þeir hafa yfirlýsingu á ensku, frá einhverjum
manni, sem búsettur er i Canade, um það, að hann skuldbindi sig til að taka
á móti og annast viðkomandi Vesturfara þegar þangað kemur; yfirlýsing þessi
skal vera stíluð til «The Immigration Authorities in Canada".
Vegna fargialds-taxta „Sameinaða" og „Thore“-félaganna ber að geta
þess, að þeir Vesturfarar sem óska að fara frá Akureyri og austur um land,
en eiga heima Reykjavíkur megin við Akureyri, verða að borga auka-fargjaldið
frá þeim stað, sem þeir eiga heima og til Akureyrar, viljum vér því ráða þeim
til, að koma hingað til Reykjavíkur og taka farbréf hér, og er ráðlegast fyrir menn
að borga ekkert fargjald fyr en hingað kemur, en tilkynna skipstjóra að við-
komandi sé Vesturfari.
Allar frekari upplýsingar geta menn fengið hjá okkur, og einnig eyðublöð
undir hreppstjóra eða sýslumanns-vottorðin, sömuleiðis hjá umboðsmönnum
okkar, sem eru:
Á Seyðisfirði: Stefán Th. Jónsson, konsúll.
Á Akureýri: Karl Niknlásson, forstjóri.
Reykjavík, 20. Apríl 1913.
Ó. Runólfsson 4' Lárus Fjeldsted.
Aðal-umboðsmenn Allanlínunnar á íslandi.
Símnefni: „Fjeldsted, Reykjavík".
XIV., 1H
Ritstj.: Björn PálHwon
cand. jur.
Talsími 215. Kirkjustræti 12.
Pósthólf A 41.
Heima daglega kl. 4—5.
€rlenð símskeyti.
Kh., 23. Apríl 1913.
Skútarí var unnin í nótt eftir
margra daga harðan bardaga.
Kh., 25. Apríl 1913.
Austurríki krefst að Svartfell-
ingar láti Skútarí lausa, segi
þeim ella stríð á hendur. Svart-
fellingar þverskallast.
PingmeDDseloi SuDDmýliDga
eru þeir Guðm. Eggerz og Þórarinn
Benediktsson. — Á Guðmund^ýslu-
mann hefi ég minst áður, en Þórarinn
vissi ég ekki um fyrir víst, að hann
væri í boði, fyrri en framboðum var
lokið.
Ég sé að sumir sjálfstæðismenn eru
að telja sér hann. En það er þeim
óþarfi. Hann er utan flokka, og sizt
af öllu víst „sjálf«t,æðismaður“. Hann
er vel gefinn maður, vitur, gætinn og
mikils metinn. — 1908 líkaði honum
eigi sambandslaga-frúmvarpið. En
ekki stóð hann „sjalfstæðis*-mönnum
nær en það, að hann greiddi allx ekki
atkvœði þáum þingmannakosningarnar.
Vetrinn eftir var hann hér í Rvík
mikina hluta þingtímans, og færði sú
kynning hann ekki nær sjalfstæðis-
flokknum.
Við síðustu komingar var hann
eitidreginn xtuðningxmuðnr okkar Jón-
anna, en ekki duldi hann okkur þess,
að sér líkaði ekki að öllu leyti við
heimastjórnarflokkinn.
Þegar hann nú býður sig fram sem
flokkleysingi, þa er hann það óefað;
hann hefir það ekki að yfirvarpi eins
og Sveinn Ólafsson, því að Þórarinn
er maður hreinn og beinn, einarður,
þótt stiltur 8é, og undirhyggjulaus.
Ekki tel ég mikil likindi á að hann
nái kosningu í þetta sinn. En hvað
sem um það er, vil ég segja það um
hann, sem ég veit sannast og réttast.
J. Ól.
Jríct { jjúía-pest.
Kvenréttinda-konur frá ýmsum lönd-
um ætla að eiga fund með sér i
sumar í Búda-Pest.
Eins og vant er, þegar alþjóða-fund-
ir eru haldnir, voru boð send ýmsum
félögum og skorað á þau að senda
fulltrúa fyrir sitt land. Eitt slíkt kvað
hafa borist kvenréttindafélaginu hér,
og hafði Bríet Bjarnhéðinsdóttir talað
þar á fundi og lagt fastlega á móti
því, að félagið hugsaði nokkuð um að
senda fulltrúa á fund þenna; kvað
þess enga von að félagið gæti kostað
fé til þessa. Sumum félagskonum
hafði komið þetta kynlega fyrir, og
einhverjar jafnvel látið sér detta í
hug, að þetta mundi koma af því, að
Biíet þættist um ekkert vissari, en að
hún yrði ekki kosin fulltrúi til farar-
innar af félags-systrum sínum, enda
fullyrða aumar þeirra, að hafi Bríetu
grunað þetta, þá hafi hún þar átt
kollgátuna. Þykir þeim sumum mis-
brestur á að hún kunni, sem kallað
er, „manna siðu“ hér heima, og því
siður fært að senda hana sem sýnis-
horn og fulltrúa íslenzkra kvenna,
langt út i lönd. Auk þessa má bæta
því við, að hún mun engan mann
skilja, og engin hana, í höfuðborg
Ungverjalands. Vitanlega skilur hún
ekki önnur mál en íslenzku og dönsku.
En nú er það komið í hámæli, og
haft eftir Bríet sjálfri, að ráðherra vor
hafi veitt henni íé af landsxjóði (1000
kr.?) til að fara til Búda-Pest — vænt-
anlega sem fulltrúi hans, eða sjálfrar
sín, því að íslenzkar konur þykjast
ekki við hana kannast sem sinn full-
trúa.
Það fylgir sögunni, að Bríet sverji
og sárt við leggi, að ekki hafi hún
sótt um fé þetta til fararinnar. Væri
það satt, þá liti svo út sem ráðherra
vor hafi neytt upp á hana þessu fé
óbeðið, og er það því ótrúlegra, sem
fé til þessa er ekki veitt á fjárlögun-
um.
En hvað er hæft í þessu?
Komið heflr íslenzkum konum til
hugar að rita fundinum í Búda-Pest
mótmæli sín gegn því, að Bríet verði
skoðuð þar sem fulltrúi íslenzkra
kvenna.
Það væri leitt ef að því þyrfti að
I XIV., 18
íeikfjel. Reykjaviknr.
Leiknr í 4 þáttum
eftir C. Hostrnp
verðnr leikinn í siðasta sinn
Snnnndaginn 27. þ. m. kl. 81/: síðd.
í Iðnaðarmannahúsinu.
reka. Væri ekki nær fyrir þær að
reyna fyrst að senda Bríet sjálfri
mótmæli sín, og vita hvort það hrifi
ekki.
Því að ráðherran sendi hana óbeð-
inn sem sinn fulltrúa — það þarf
enginn mér að segja.
J. Ó.
€13gos og jðknlhlaup.
Aðfaranótt föstudagsins urðu menn
fyrir austan fjall varir við talsverða
jarðskjálftakippi, mátti heita aldrei
væri kyrt milli kl. 3 og 7 um nótt-
ina. Tveir kippir fundust hér í Reykja-
vík. Um morguninn og í gær sást
reykjarmökkur upp af Heklu eða þar
í grend. Ber mönnum ekki saman
um hvar eldurinn hafi verið, segja
sumir að hann hafi verið suðaustur af
Heklu en aðrir að hann hafi verið í
Krakatindum þar sem gosið var 1878.
Maður hér í bænum átti tal við
Nielsen verzlunarstjóra á Eyrarbakka
í gærkvöldi kl. 9 og sagði hann að
þá sæjust logar. í gær sagði hann
að þrír reykjarmekkir hefðu sést í
kring um Heklu. Lét Nielsen þess
getið að mun meiri hefði logi þessi
verið en 1878 er hann glögglega
mundi.
Jarðskjálfta varð ekki vart í gær,
, en allmiklir dynkir heyrðust til fjalla.
Er sagt að fólki standi talsverður
stuggur af gosinu, og að sumstaðar
liggi menn í tjöldum.
Frést hefir og að Skeiðará sé ný-
hlaupin, en ekki er það talið að standa
neitt í sambandi við gosið. Áin heflr
ekki hlaupið 1 11 ár en venjulega
liða 9 ár milli hlaupanna. Þetta
hlaup kvað vera í minna lagi enn
sem komið er.
Frú Thordarsen.
ó, hvað fólk getur verið lítilfjörlegt,
Ingimundur, á ég bara að segja þér hvað
það kallar mig hérna i bœnum hreint alt-
saman------Tobbu Ingimundar kallar það
mig------Ingimundar-------ó, það er svo
simpelt og dónalegt----og ég er þó —
það veit sá eini — r é 11 eins fin og hinar
og meir en það vil ég bara segja en sumar,
sem riksa héma um göturnar i silkibuxum
og hverju einu--------
„-----og ekki held ég nú að margar séu
i silkibuxum . . .“
„-----hvað ætli þú vitir um það — —
og þú getur heldur ekki í m y n d a ð þér
hvað það er voða irríterandi og svekkjandi