Skeggi - 31.03.1920, Blaðsíða 1

%
III. árg.
Vestmannaeyjum, Miðvikudaginn 31. marz 1920.
12. tbl.
S i ó m e n n!
Besta tryggingin fyrir heimili ykkar, ef slys ber
að höndum, er líf’rygging í áreiðanlegu lífsábyrgðar-
fjeíagi, það fáið þið með því að tryggja líf ykkar í
lifsábyrgðarfjelaginu
,D A N M A R K’
Umboðsmaður fjelagsins hjer, er
r
Arni Sigfússon
kaupmaður.
„Þór*1 kominn.
Síðastl. föstudag kom hingað
björgunarskipið »þór“, fyrsta
björgunarskip landsins. Fyrst
var svo til ætlað að skipið kæmi
fyrri part febrúarmán., en vegna
einhverra ástæðna gat þó ekki
orðið af því að það kæmi fyr
en nú. Fór skipið frá K.höfn
13. þ. m., hrepti ill veður, fór
inn til Bergen og tafðist þar 2
daga, hjelt síðan rakleitt hingað.
Skip þetta er Eyjamönnum
hinn mesti aufúsugestur, sem von- i
legt er. þörfin á björgunarskipi
er mönnum augljós fyrir löngu.
Manntjónið og bátatjónið mörg
undanfarin ár hafa opnað augu
manna fyrir henni. Arið sem
stríðið byrjaði var ráðagerð uppi
um að kaupa björgunarskip, ög
annarframbjóðandinn við alþingis-
kosningarnar þá, lagði einna
mesta áhersluna á það, af því
sem gera þyrfti fyrir sjómanna-
stjettina.
Síðan hafa tímarnir breyst
mikið, sem kunnugt er, útgerðin
magnast, skipaverð margfaldast
og landið orðið fullvalda ríki.
Annað eins leysingarhlaúp við-
burðanna leitar víða á, og eigi
síst þar sem um það er að ræða
að vernda og tryggja útveginn.
Enda er nú svo komið að hlut-
verk skipsins er orðið tvöfalt:
björgunarstarfsemin og land-
helgisgæslan, eins og stungið
var upp á hjer í blaðinu, er
málinu var aftur hreyft fyrir
rúmum tveimur árum.
Skilning Eyjamanna á fyrir-
tæki þessu er auðveldast aö
meta eftir því, að þeir hafa af
fúsum vilja lagt í það of fjár, aö
því er kalla má eftir mann-
fjöldanum, og eiga þó ekki
annars von í aðra hönd, en
hins óbeina hagnaðar;en
hann á líka að vera mikill. það
mun óhætt að fullyrða að fá eða
ekkert fyrirtæki hjer, hafa átt
jafn almennum vinsældum að
fagna, sem þetta fyrirtæki, og
það segja þeir stjórnarmenn
fjelagsins að öll aðstoð, sem þeir
hafi óskað eftir, hafi þeim verið
boðin og veitt hjá öllum stofnun-
um í Reykjavík og K.höfn, sem
þeir hafi leitað til, og telja þeir
það sem vænta má mikilsverðan
stuðning fyrir framkvæmd fyrir-
tækisins.
það þóttu gleðitíðindi er það
spurðist að björgunarskipið var
keypt og væntanlegt hingað.
Ægir heimtar skattana vægðar-
laust og tekur ýmist í fólki eða
fjármunum. Mikið kvað að því
á stríðsárunum meðan fæst var
erlendra fiskiskipa hjer á mið-
unum. En einmitt það ástand
hvatti menn til að hefjast handa
og halda áfram. En nú koma
aftur hinir óboðnu gestir, útlendi
stefnivargurinn til að gera spjöll
í fiskigöngum og veiðarfærum.
Yfirgang þeirra jötna verður að
stöðva svo fremi sem auðið er,
og verður það nú hlutverk
„þórs“ að hefja hamarinn móti
þeim eins og Ása-þór gamli, sá
er hann er heitinn eftir. Hann
á að sönnu ekki hina mögnuðu
járnglófa, sem nafni hans hinn
forni, en vera má að svipur
hans veki* þeim nokkurn ótta,
svo hinir útlendu jötnar „glúpni
fyrir sjónum hans einum saman“,
og væri þá vel ef þeim yrði
nokkuð stökt á burt af því svæði
sem þeir eru vanir að sparka um
að ólögum. Reynslan mun sýna
það, að hjer verður enginn
friður fyrir heimabátana nema
varið sje rösklega. — „þá urðu
æsir þess varir, að Rán átti net
það, er hún veiddi menn alla,
þá er á sæ kornu*. það er
annað hlutverk „þórs“ nýja að
að vaða sjóinn í björtu og
dimmu gegn hafróti og ofviðrum,
spentur megingjörðnm mannúðar-
innar, til að greiða sjófarendur
úr neti Ránar og færa þá heila
að landi. En þess mun hann
þurfa, er fram líða stundir, ekki
síður en í upphafi að styðjast
við Gríðarvöl samheldninnar hjá
þeim sem gera hann út.
Gamli þór fóreina þá sjóferð,
þá er, hann rjeri með Hymi
jötni á nökkvanum, að nærri lá
að hann myndi rota sjálfan Mið-
garðsorminn, en misti hans fyrir
það að Hymir hræddist aðgang*
inn. Ófeiini útlendinganna er sá
Miðgarðsormur, sem liggur í
hafinu uth allar Eyjar „og heldur
tönnum í sporð sjer“. þeim
ban.væna ormi á „þór* að greiða
rothöggið, og það mun honum
takast með tímanum, ef enginn
gerist til þess að leika hlutverk
Hymis.
Fylgi honum jafnan allar
heillir.
Kaupendur „Skeggja*
geri svo vel að gera afgreiðslunni
aðvart, ef vanskil verða á
blaðinu.
Simslitin
—o—
Heldur eru menn nú teknirað
þreytast á að bíða eftir því að
síminn verði bættur Mánuður
liðinn síðan hann slitnaði og
engin tilraun gerð enn þá til að
bæta, ekki svo mikið að gefið
sje neitt fyrirheit um tilraun til
að bæta í bráð. Engin sýnileg
ráðstöfun gerð um að bæta úr
sambandsleysinu nema það að
stöðin hjer tekur á móti skeyt-
um til þess að senda þau í pósti
eða loftleiðina. Póstgöngurnar til
R.víkur þessa síðustu mánuði,
eru bestar fyrir skeyti sem
ekki ríður á að sjeu mjög fljót.
Hin aðferðin, að senda skeyti í
loftinu getur að sönnú gefist vel
þegar svo ber undir að togarar'
með loftskeytatækjum eru hjer
staddir. Sá hængur er þó á því,
að þeir liggja hjer ekki að stað-
aldri nema í vonsku veðrum,
þegar örðugast er að komast út
í þá, en fara svo út til veiða
þegar veðrið batnar. Menn vona
að tíðin fari nú að skána, það að
stærðar gufuskip þurfi ekki að
liggja hjer i skjóli að öllum jafni,
og þá fækka aumra skjól með
skeyta-sendingarnar.
þetta og margt annað gefur
tilefni margvíslegrar íhugunar
um hraðskeytasambandið. Á það
hefur verið bent hjer í blaðinu
hversu ófullnægjandi sambandið
er þegar það er best. það vita
allir, sem símann nota, að bráðra
umbóta er þörf. En nú þegar
sæsíminn bilar aftur eftir þrjú
ár, og sambandslaust verður ef
til vill mánuðum saman, þá er
ástæða til að herða enn meir á
kröfunni til umbóta. Staður sem
Vestm.eyjar getur ekki verið
sambandslaus hálfa stund, og
þessa síst á vertíðinni, svo það
valdi ekki fleiri og færrum baga
og tjóni. Síminn er nú einu
sinni viðurkendur kostagripur
og ómissandi áhald fyrir við-
skiftalífið, og þarf að vera í
rjettu lagi. • það er ótalið hve
miklu einstakir menn hjer í
bænum, og þeir eru ekki fáir,
Vefnaðarvöruiírvalið mest,
verðið lægst.
S. 3, Solvtv^en.