Suðurland - 06.06.1916, Qupperneq 4

66
SUÐUJRLAND
larlianna-, Drengja- og
Unglingafatnaðir
nýkomnir 1 miklu úrvali i verslun
Jlnórdsar donsscnar, CyrarBaRRa.
Ba
(BsíaRlaypir,
(Bsialitur og
Sm/örsaíf,
nýkomið í
Versl. Einarshöfn.
Alklæði
Og
ITllar Cheviot
1
ei nýkomið 1 verslun
Andrésar Jónssonar Eyrarb.
Olmfataáburðuriim'
guli og svarti, gerir fötin sem ný
drýgri en nokkur önnur olía
fæst í verzl.
Andrésar Jónssonar Eyrarb.
Oliufotin
frá Moss
eru bezt. Nýkoinin í miklu úrval
í verzlun
Andrésar Jónssonar, Eyrarb
Lóðarlínuniar
itölsku, eru úú loksins konmar
Parrtið þær í verziun
JSjáRlöppu r og
amBolíar,
nýðomið í
Yersl. Einarshöfn.
c7Cunancp
ágætt í smjöreklunni,
fæst í
Versl. Einarshötn.
Smjörsalf,
í tunnum, nýkomið í
^líersl. CinarsRofn.
SamRvœmi Beiðni sjjsluBúa og meó
ráói lanólœRnis, Refir síjórnarráöió
fyrirsRipaó aö íöcvörnum geyn rnisl~
inyum sRuli Beifí í ^fesímam aeyjum, Cr
þvi öllum Bönnuó lanóyanya í *2/est~
mannaeyjum, sem eRRiJœra sönnur á
aÖ þeir Rgfí Rgfí mislinya.
Sýsíumaóurinn í ^Jjesímannaeyjum.
Seglskipið Jiking“
er nýkomið með allskonar matvönir, nýlenduvörur, vefnaðarvörur og
járnvörur. Seglskipið „Vonin“ er væntanlegt á hverri stundu með
timburfarm.
^íerslunin CinarsRöfn.
Andrésar Jónssonar Eyrarb.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Þorfinnur Kristjánsson.
Preutsmiðja Suðurlands.
— 29 —
þetta mál. — Það varð Christensen líka var við;
en hann hugsaði með sér, að þetta skyldi verða
geymt, en ékki gleymt, því að hann hafði nú einsett
sér að komast í nefndina.
— Það eru víst haldnir fundir á hverjutn degi
—- nefndarfundir á eg við?
— Svo hátíðlegir erum við nú reyndar ekki,
hr. bankastjóri! — við höfum komið okkur saman
um að hittast daglega kl. 6 eftir hádegi i salnum
í gildaskálanum.
— Nú já! — klukkan sex — sagði banka*
stjórinn.
í sömu andránni voru allar dyr opnaðar;
viðskiftin byrjuðu og menn fóru ýmist út. eða inn;
gjaldkerinn taidi peninga og reiknaði, á bak við
grindverkið. —
Undir eins og amtmaðuriim heyrðj alþýðuhátíð
nefnda á nafn, komst hann ailur 4 ioft og varð
þe§ar boðírm og búinn til alls. Eftir að hann hafði
séð fyrirrenrtara sinn og hina miklu fyriimynd(
Hjörth amtmann, komasþ í líkisráðið og síðan, á-
samt öllurn hinum ráðgjöfuouín, Þoka úr sæti
fyrir mótstöðuflokknum — fynr mönnu!xt, sem í
orðsins eiginlega skiiningi komust í valdasessio
neðan úr alþýðusf éttínni, — eftir að aintmaðurinn
hafði reynt þetta alt á lífsieiðinni, var hann tiileið-
anlegur í ait, ef honum var að eina sagt, að það
væri alþýðlegt
Og þegar nú Chríetensen bankastjóri; ein af
heizt.u stoðum þjóðféigsins, varð fyrstur manna til
að sifýra. amtrnanninum fiá, hvað íij stóð, gat hann
varla haft. hemil á sjálfttm sér fyiir því, hvað ant
hann Jét séí' um að verða reiðubúinn tij hvers setn
menn óskuðuí þann ætlaði að halda aðal-hátíðar-
ræðuna, stýra íyrstÆt dansi á palhnum, — hann
hefði gjarna þreytt fpojiakapphiaup, ef hortum
hefðí veiið sagt, að almeimingur óskaði þess.
En hann rak í rogastanz hegar harrn heyrði,
að Chiistenœn væri eiginlega ufflö -yjð þennan
30
hátíðarundirbúning, eða sjálfboðaiiði, eins og hann
komst að orði. fað gaf, amtmuðurmn með engu
móti skilið, né heidur sætt sig við. Auðvitað urðu
þeir báðir að láta til sin taka. Hátíð, sem vírtist
hafa svo mikla alþýðuhylli, mátti ekki leggja í
hendurnar á þeim ungu mönnum, sem höfðu hleypt
henni af stokkunum — ef t.il viil í gáleysi,
— Bara r.ð einhver af klet kastéttinni tæki
þátt i þessu, sagði Christensen.
— Já, — hvernig æt!i Krúse prestur taki í
máiið? spurði amtmaðurinn og varð alt í eirm
dálítið hnuggiun, hann hafði ghymt þoitn lið í út-
reikningnum.
— Það er sagt að hann taki vel í það, svar-
aði hinn.
— Og hann er þö ekki j itænuin ; eg veit að
hann er í prédikanaleiðangri, sagði amtmaðurian cg
þeir brostu báðir.
Hvorugur hinna eldri presta bæjarins
mundi liklega vera hæfilegur.
f'n við skulum taka nágranna minn.
sagði amtmaðurinn glaðttr í bragði; það er kvik-
legur piltur, e'veg inátuíega keupínianniegur.
i’eir smt. kýmdu að þvi, fð þeir svona uni'
svifalaust dub ntðu sjálfa sigup r som hátíðarnefnd,
en það mátti rnp.ð engu raóti v.ð gangast, að þess.r
ungu menn, r rrn stóöi sköt Iægra i mannfélaginu,
tæki þannig a þeim ráðin; þab var skyida þeirra
,að skerast í eikinn.
Dobþe p estur bjó skamt frá amtmanninum;
hann var enn Þá svo rtýbakaður í bænum að hann
lék á fiðlu. Feyndar \arð hanr af. iðka þssa. jþrótt
í borðstofunni þar eð kona hans hafði rigpaaþ barir
íyiir fáum ,d( gum; þau vóru enrt þá bæði ung,
av.o ;að þaö á'tu ekki nema fjögur alls.
Moð því aþ pngjn stúlka kom til dyranna,
fóru þeir an.lmaðui' og bankrstjóii beint inn í
dagstofuna. Gégnum dyinar, sem stóðu hálf opnap?
gátu þeir virt prestinn fyrir sér, þar stm hann lék