Verkamaðurinn - 09.11.1956, Qupperneq 1
VERKMflÐURiIM
XXXIX árg.
Akureyri, föstudaginn 9. nóvember 1956
37. tbl.
VERKAMAÐURINN
fæst í Reykjavik í Sölu-
tuminum við Amar-
hól.
Tekjur af yfirvinnu verði
skaftfrjálsar
Tveir þingmenn Alþýðubanda-
lagsins, þeir Karl Guðjónsson og
Gunnar Jóhannsson, hafa flutt á
þingi frumvarp þess efnis, að
lögimum um tekju- og eignaskatt
verði breytt þannig, að yfirvinna
verði skattfrjáls, eða sá hluti
vinnulauna, sem er umfram
. enjulegt dagvinnukaup. Ef frum
varp þetta nær fram að ganga
verður því tekjuskattur aðeins
reiknaður af sömu launaupphæð
og orlof er greitt á.
f greinargerð frumvarpsins
segir m. a. á þessa leið:
„Hvarvetna i menningarþjóð-
félögum leitast löggjafinn við að
vernda þegna sína gegn óhóflega
miklu erfiði og notfærir aukna
tækni til að takmarka lengd hins
ahnenna vinnudags. Víða er litið
á þetta sem lið í almennri heilsu-
vemd.
Hérlendis er þó ekkert gert af
opinberru hálfu til að vemda
.iegnana í þessu efni. Þvert á
móti notfærir hið opinbera sér
yfirvinnu landsmanna til hóf-
lausrar skattheimtu af þeirri
.aupuppbót, sem verkalýðs-
lireyfingin hefur samið um fyrir
slíka vinnu.
Þótt yfirvinna sé í eðli sínu
óæskileg og verki hindrandi á
alla menningarframþróun, er þó
augljóst, að enn er ekki tímabært
að banna hana með lögum, og
eins og til háttar um aðalútflutn-
ingsframleiðslu okkar, sjávaraf-
i i'ðirnar, mundu allar takmark-
anir á yfirvinnu við þau störf
liafa í för með sér minnkandi
iramleiðslu.
Þegnskapur verkamanna
verði virtur.
í verstöðvum landsins er það
algengt, þegar mikið aflast, að
.nenn vinna oft vikum og jaín-
vel mánuðum saman svo lengi á
hverjum sólarhring, að jafngildir
tveim venjulegum vinnudögum
eða jafnvel hálfum þriðja.
En þótt þjóðfélagið hafi ekki
tök á að vemda þegna sína á
þessu sviði svo sem æskilegt
væri, má þó ekki minna vera en
að þegnskapur sá, er þeir sýna
með því að leggja hart að sér, til
þess að framleiðslan geti orðið
sem mest, sé að einhverju virtur
af löggjafanum, og liggur þá
beinast við að leysa kaupgreiðsl-
ur fyrir yfirvinnuna við störf í
þágu útflutningsframleiðslunnar
imdan opinberri skattlagningu.“
Brýn þörf fyrir framleiðsluna.
í þessu frumvai-pi er þó ekki
lagt til, að yfirviiman verði að
öllu leyst frá skattskyldu, heldur
aðeins sá hluti kaupgreiðslunnar,
sem er umfram venjulegt dag-
vinnukaup. Væri þá samræmi
fengið milli orlofslaga og skatta-
laga, að því er þessa vinnu varð-
ar, því að ekki er skylt að greiða
orlof á yfirvinnuna, nema sem
dagvinna væri.
Afgreiðsla Alþingis á þessu
máli er sýnu brýnni nú en áður,
þar eð fyrirsjáanlegt er, aðtilþess
hlýtur að koma, að verkalýðs-
samtökin hætti að leyfa tak-
markalausa yfirvinnu, sem sök-
um skatts og útsvars aðeins hafn-
ar lítið hjá því fólki, sem leggur
nótt með degi í það erfiði, sem
þarf til að gera verðmæta vöru
úr sjávaraflanum.
Úður Heimdallarskríll ræðst að fólki
V innumiðlunarskrif-
stofa
Á fundi bæjarstjórnar, sl.
þriðjudag, var samþykkt tillaga
frá bæjarráði um að ráðinn yrði
sérstakur maður til að annast
vinnumiðlun hér í bænum og
önnur þau störf, sem gert er ráð
fyrir að vinnumiðlunarstjóri hafi
með höndum.
Verður þess því væntanlega
ekki langt að bíða, að vinnumiðl-
unarskrifstofa verði opnuð, enda
er það nú orðið knýjandi nauð-
syn, ef ekki á að gera lögin um
atvinnuleysistryggingar að papp-
Reykjavík
Stjórnandi liðsins var Pétur Benediktsson, fyrrv.
sendiherra og núverandi bankastjóri við
Landsbanka íslands
Á miðvikudaginn, 7. nóv., gerð-
ust þau tíðindi í Reykjavík, að
óður Heimdallarskríll, sem stjóm
að var af nokkrum forystumönn-
um Sjálfstæðisflokksins, réðust
á menn á götu í Reykjavík, er
þeir voru að koma úr heimsókn í
sendiráði Sovétríkjanna, en 7.
nóv. er þjóðhátíðardagur Sovét-
írsgagni einu, sem engum gagnar. ríkjanna, svo sem kunnugt er,
Yfirlýsing miðstjórnar og þingflokks Alþýðubandalagsins:
HernaSarbandalög stórvelda verSi leyst
upp og allar herstöSvar rýmdar
Fordæmir ofbeldisárás Breta og Frakka á
Egyptaland og bina vopnuðu íhlutun Sovét-
ríkjanna í Ungverjalandi
Miðstjóm og þingflokkur Al-
þýðubandalagsins samþykkti 5. þ.
m. eftirfarandi yfirlýsingu í til-
efni af síðustu stóratburðum í
alþjóðamálum:
„Alþýðubandalagið var stofn-
að til þess að sameina menn með
ólíkar skoðanir í ýmsum atriðum
— þ. á. m. ólíkar skoðanir á
fræðikenningum sósíalismans og
öðrum alþjóðlegum kenningum
og stefnum — um stefnuskrá í
innanlandsmálum og þá framar
öllu þá stefnu, að vinna að alhliða
eflingu atvinnulífsins í landinu
og fullu sjálfstæði þjóðarinnar.
í þessu sambandi er rétt að
minna á stefnuyfirlýsingu Al-
þýðubandalagsins um utanríkis-
mál, sem er svohljóðandi:
Sjálfstæði þjóðarinnar verði
verndað og tryggt og sívakandi
barátta háð gegn erlendri ásælni
úr hvaða átt og í hvaða mynd
sem hún birtist.
Það vinnuafl, sem nú er bund-
ið við hernaðarvinnu í þjónustu
erlends ríkis, verði leyst frá
þeim störfum og aftur beint að
framleiðslu þjóðarinnar, frekari
hemaðarframkvæmdum hætt og
hinn erlendi her látinn víkja úr
landinu með uppsögn samnings-
ins frá 1951.
Stefnt sé að því að gera Island
aftur hlutlaust land, án herstöðva
og utan hemaðarbandalaga, er
ástundi vináttu við allar þjóðir
nær og fjær og leggi fram sinn
skerf til þess að varðveita frið og
boða sættir, hvar sem fulltrúar
þess koma fram á alþjóðavett-
vangi.“
Samkvæmt þessu tekur Al-
þýðubandalagið sem flokkur —
og þar af leiðandi þingflokkur
þess — ekki afstöðu til alþjóð-
legra deilumála, nema að því
leyti, sem þau snerta ísland,
sjálfstæði þess ,eða afstöðu opin-
berra fulltrúa þess á alþjóða-
vettvangi. Að öðru leyti hafa
þingmenn Alþýðubandalagsins
algerlega óbundnar hendur um
afstöðu til alþjóðlegra mála og
átaka á alþjóðlegum vettvangi.
En eftir hina hörmulegu at-
burði síðustu viku í Egyptalandi
og Ungverjalandi, hggur það fyr-
ir að ríkisstjórnin taki ákvörðun
um hvaða afstöðu fulltrúi eða
fulltúar íslands hjá Sameinuðu
þjóðunum skuli taka í nafni þjóð-
arinnar til ákvarðana sem Sam-
einuðu þjóðirnar kunna að taka
um þessi mál, en vitað er, að þær
ákvarðanir geta orðið hinar ör-
lagaríkustu, ekki aðeins fyrir
framtíð Sameinuðu þjóðanna,
heldur einnig fyrir framtíð alls
mannkynsins.
Með tilliti til þessa vill mið-
stjórn og þingflokkur Alþýðu-
bandalagsins lýsa yfir, að Al-
þýðubandalagið telur það eitt í
samræmi við frelsis- og friðar-
hugsjónir íslenzku þjóðarinnar,
að fulltrúar hennar hjá Samein-
uðu þjóðunum verði falið að for-
dæma harðlega jafnt ofbeldisárás
Breta og Frakka á Egyptaland,
sem hina vopnuðu íhlutun Sovét-
ríkjanna í Ungverjalandi frá byrj
un uppreisnarinnar þar í landi til
þessa dags.
Alþýðubandalagið telur fram
komu þeirra stórvelda, sem hér
eiga hlut að máli óverjandi og
ósæmilega og háskalega heims-
friðnum, og því sjálfsagt að full-
trúa íslands hjá Sameinuðu þjóð-
unum verði, í nánu samráði við
ríkisstjórnina, falið að fylgja
hverjum þeim ráðstöfunum, sem
tiltækilegar virðast án þess að
stofna heimsfriðnum í voða, til
þess að knýja þessi stórveldi til
að láta þegar af beitingu frekara
vopnavalds gegn þeim þjóðum,
sem hafa orðið fyrir árásum
þeirra og kalla heri sína þegar í
stað heim frá viðkomandi lönd-
um.
Alþýðubandalagið vill benda á,
að Bretar og Frakkar hafa, með
árásarstyrjöld sinni gegn Egypt-
um, eigi aðeins gerzt sekir um
hið freklegasta brot gegn stofn-
skrá S.Þ. og heimsfriðnum, held-
ur einnig rofið Atlantzhafssamn-
inginn frá 1949 og að hann er því
í raun réttri úr gildi fallinn.
Alþýðubandalagið álítur enn-
fremur að þessir atburðir sýni
ljóslega hvílík nauðsyn það er,
vegna heimsfriðarins, að hemað-
arbandalög stórveldanna, Atl-
antzhafsbandalagið og Varsjár-
bandalagið verði formlega leyst
upp og allt herlið stórveldanna,
sem nú dvelur í herstöðvum utan
heimalanda þeirra, víki þaðan og
hverfi heim.“
Hrópaði skríllinn ókvæðisorð
að mönnum, hrinti þeim, reif föt
þeirra og hélt uppi grjót- og aur-
kasti. Mun það hafa verið einstök
tilviljun, að ekki urðu teljandi
slys á mönnum.
Jafnframt gerði óþverralýður
þessi árás á sjálft sendiráðið,
braut þar rúður og skar niður
fána Sovétríkjanna. Er vert að
veita því eftirtekt, að þama er
ráðist að sendimönnum þeirrar
þjóðar, sem við höfum mest og
hagstæðust viðskipti við. Skríll
þessi hugsar ekki um hag og vel-
ferð þjóðarinnar, þegar bann
þykist þurfa að sýna hið rétta
innræti sitt.
Þekktir menn stýrðu
skrílslátunum.
Aðalforystu Heimdellinganna
hafði Pétur Benediktsson, banka-
stjóri og fyrrverandi sendiherra.
Æpti hann og öskraði eins og
verst er hægt að hugsa sér um
ósiðaða götustráka og hvatti lið
sitt til óhæfuverka og ofbeldis.
Aðrir forystumenn voru meðal
annarra: Gunnar Helgason, einn
af f r amkvæmdast j órum Sjálf-
stæðisflokksins, Sveinbjöm Hann
esson, gamall hvítliðaforingi,
Þorvaldur Garðar Kristjánsson,
lögfræðingur og formaður Varð-
ar, Davíð Ólafsson, fiskimála-
stjóri og nazistaleiðtogi á sinni
tíð, Teitur Finnbogason, fyrrum
nazistaforingi, Leifur Sveinsson,
lögfræðingur, Haukur Clausen,
sem minnisstæður er frá atburð-
unum 30. marz, Þorbjöm Guð-
mundsson, verzlunarmaður og
Matthías Jóhannesson, blaðamað-
ur frá Mogganum.
Boðið í Sjálfstæðishúsið.
Eftir að skríllinn þóttist hafa
nóg að gert við sendiráð Sovét-
ríkjanna og baulað nægju sína,
en baul er sérgrein Heimdellinga,
bauð Pétur bankastjóri liðinu
niður í Sjálfstæðishús og voru
þar fram bornar veitingar á
kostnað Sjálfstæðisflokksins. —
Meðal þeirra, sem þar tóku á
móti liðinu, var Bjarni Bene-
diktsson, fyrrverandi dómsmála-
ráðherra og bróðir fyrirliðans,
Péturs.
Má segja, eftir þessa atburði,
að nazistaeðlið ætlar að verða
langlíft innan Heimdallar og for-
ingjaliðs Sjálfstæðisflokksins.