Alþýðublaðið - 25.04.1921, Blaðsíða 2

*
;■ 'r ..
ALÞTÐ0BLA91B
A.fgreiÖsla
Uaðsins er í Alþýðuhúsina við
lagólfsstrsti og Hverfisgötn.
Sími 988.
Anglýsingura sé sldlað þangað
cða í Gutenberg i siðasta lagi kl.
io árdegis, þann dag, sem þser
aiga að korna 1 blaðið.
Áskriftargjald ein Izx*. á
minuði.
Auglýsingaverð lcr. 1,50 cm.
•indálkuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
tll afgreiðslunnar, að minsta kosti
ársQórðungsIega.
er einmitt í þessum söfnuði” ég
sem þetta rita gekk í nefndan
hóp 1903. Þess vil ég mega
biðja hópinn sem hugsast kann
að eftir verði um næsta aðal-
fund, að hann sjái til, að stjórnin
fái lausn í náð, þó hana skipi nú
svo sem kunnugt er kaupmenn,
útgerðarmenn, líkkistusali og bók-
bindari.
Út af ummælum og orðalagi
sjálfs guðsmannsins, þar sem
hann kvaðst ekki hafa laun á við
óbreittan verkamann, og þakkaðisér
yöxt safnaðarins, en hvort það var
meint andlega eða líkamlega, um
það gat ég þó viðstaddur væri
enga ályktun dregið. Ég vonast
til þess að hann (presturinn) efni
það heit, taki eigi við áðurminstri
launáviðbót, og fari sáttur við
alla menn.
„Þeir seldu og keyptu í helgi-
dómi drottins".
Það mun standa óhaggað, að
jesús Kristur á sínum holdsvistar
dögum, hafi rekið þá menn út er
siíkt höfðust að.
Ég býst við að hin heiðruðu
málgögn hinna góðu manna sem
hér hefir verið talað um, riti eitt
fevað aðdáanlegt eins ®g þeim er
lagið. En þá skal skírari mynd
verða uppdregin.
Reykjavík, 1921.
fón yónsson.
Fiskiskipin. í gær komu af
veiðum. Draupnir, Jón forseti,
Austri og Snorri Sturluson, allir
íneð góðan afls.
€rIenð simskeyti.
Khöfn, 24. apríl.
Pjóðverjar og Randamenn.
Þýzka stjórnin hefir tilkynt
brezka utanríkisráðaneytinu, að
Þýzkaland sé reiðubúið að hjálpa
til við endurreisn eyddra héraða
í Belgfu og Frakklandi, og sé að
yfirvega uppástungur Bandamanna.
Frá Berlfn er símað, að felmtri
miklum hafi slegið á menn þar
við að heyra að stjórnin ætlaði
að fallast á kröfur Bandamanna.
(Skeytið óljóst.)
Stúdentafélögin bæði héldu sam-
eiginlegann sumarfagnað sfðasta
vetrardag og var þar íjölmenni
mikið, þar á meðal 4 stúdentar
sem sýnishorn þess að stúdentar
væru ekki með öllu upprættir
hér f bænum. Áður en fagnaður-
inn hófst komu fyrir leiðinleg at-
vik. Tjaidið í Iðnó rann upp af
sjálfu sér og sázt þá frú Guðrún
Indriðadóttir sofahdi uppi á palli
þar á flatsæng og í öllum fötuh-
um. Helgi Helgason hjá Zimsen
kom þá að og vakti hana heldur
harkalega, og vildi ná henni burtu
af pallinum, Iíklega vegna þess
að honum hefir þótt óviðeigandi
að hún svæfi þarna í ásýnd fjölda
fólks. Helgi var fáránlega búinn,
f rauðum fötum og með kven-
mannshatt á höfðinu. Frú Guðrún
varð því óðar hrædd og lét dæl-
una ganga að hún vildi ekki fara
með honum svoleiðis búnum út á
götu. Þegar Helgi sat við sinn
keip, lét frú Guðrún svo afskap
lega, að Helgi komst í standandi
vandiæði, og heyrðu þeir sem
næstir sátu, hann segja: „Bless-
aðár Iátið þér ekki svona kona,
fólkið heldur að þér séuð brjál-
aðar". En það stoðaði ekki, því
að frú Guðrún spurði Helga bara:
„Kantu ekki að kyssa, maður."
Helgi velti þá vöngum og sagði:
„Hvernig á eg að fara að með
kvenmanninn."
Þegar menn sátu steini lostnir
og horfðu á þetta, komu alt í
einu inn á pallinn tveir menn
með kolaskúffur og á þeim brenn-
andi eldglæður, otuðu þessu fram-
an í áhorfendur og þutu svo út
án þess að segja hvað þeir meintu
með þessum látum.
Þetta Iðnóhneixli endaði með
því að Ragnar Kvaran (í Lands-
bahkanum) kom inn og sagði við
Helga um frú Guðrúnu: „Hún er
fordæmd", en sonur Haakonsens
uppi á lofti gall við: „Hún er
hólpin". Þá féjl tjaldið niður, til
mikillar gleði fyrir vini þessa
fólks.
Sumir sem viðstaddir voru í
salnum, héldu að þetta væri sjón-
leikur og hrópuðu: „Fram með
höfundinn", en enginn kom eins
og von var.
Nú héldu menn að „fagnaður-
inn" mundi fara að byrja og ekki
fleiri hneixli gerast. Tjaldið rann
upp aftur og smástúlkur komu
inn trallandi og dansandi og átti
þetta að vera upphafið að danz-
leiknum. En Helgi gat ekki stiit
sig. Hann kom þá aftur inn á
pallinn og er nú búinn að hafa
fataskifti, er í gömlum hvítum
balikjól með skolpfötu á höfðinu
og ullarflóka límdan á kinnarnar.
Varð flestum bylt við að sjá
Helga hegða sér, svona og fór
um menn kuldahrollur þegar hann
fór úr eins manns hljóði að
kveða: „Nú er úti veður vott,"
og vildi svo reka aumingja stúlk-
urnar burtu. Þær hrópuðu þá á
hjálp til stórrar vinstúlku sinnar
og inn kemur eins og byssubrenc
fröken Soffía Björnsdóttir óg
otar hún priki framan í Helga
og segir: „Hér er sú.“ „E—pú,“
sagði Helgi, varð hræddur og
fór, og gerði ekki fleiri hneixli
það kvöld. Helgi kvað vera bind-
indismaður.
Stúlkurnar urðu fegnar, sem
von var og sungu: „Sjá hér hve
illan enda," og svo byrjaði danz-
leikurinn, sem hefði átt að byrja
strax, ef Helgi hefði ekki hagað
sér svona. Stóð fagnaðurinn langt
fram á nótt.
Piltur ir sveit.
Kirkjuliíjómleikar Páls tsólfs-
sonar verða endurteknir í síðasta
sinn á morgun í Dómkirkjunai.
Ágóðinn rennur í landsspftalasjóð-
inn.