Verkamaðurinn - 07.02.1964, Blaðsíða 8

Vill heldnr deyja sem
heiðarlegur maður en
síldarsaltandi
- ír fréttabréfi frá Raufarhöfn -
Raufarhöfn, 25/1.
Hér er mikil gróska í síldarsölt-
un, og vilja nú allir salta síld.
Yirðist fjármagn liggja alveg laust
fyrir til þeirra hluta. Hér eru nú
fyrir átta stöðvar og verið að
byggja þrjár í viðbót. Oð'rum
þremur umsóknum var synjað
vegna þess, að kirkjan var þá
komin inn í miðja hringiðuna, og
hefði þá verið hægt að grípa síld-
arkútana inn um kórgluggann.
Ekki eru þó allir jafngráðugir í
þennan atvinnurekstur. Hér er
gamall heiðursmaður, sem á lítið
hús og verðmæta sjávarlóð. Hefur
verið sótt fast á hann að láta þetta
af hendi og honum boðið gull og
grænir skógar. Að síðustu var
honum boðið að gerast meðeig-
andi í plani, en hann sagði við
þann sem bauð: Eins og þú kann-
ske veizt hef ég verið fátækur alla
ævi, en komið hér upp stórum
barnahóp, án þess að þiggja neitt
af neinum. Og það er alveg ákveð-
ið mál, að ég ætla mér að deyja
sem heiðarlegur maður en ekki
sem síldarsaltandi. — Og þar við
sat.
Afurðir þær, sem framleiddar
voru hér í sumar, voru með ágæt-
um bæði á plönum og í verksmiðj -
unni. Hér í verksmiðjunni er
mönnum selt fæði með kostnaðar-
verði, bara efni, og var það rúm-
lega 40 krónur á dag. Er það verk-
smiðjunni hér til stórsóma, að það
er engin tilhneyging til þess að
okra á starfsmönnunum, en á köfl-
um er mikils krafizt af mönnum
og alger reglusemi áskilin. Mest
eru starfsmenn skólamenn, prýðis-
menn, sem standa sig með ágæt-
um, eru allir ánægðir, og gætu
mörg fyrirtæki, sem hrúga að sér
fólki á vissum tímabilum, lært af
því hvernig verksmiðjan býr að
sínum mönnum.
Hér er verið að byggja hafnar-
bryggju. Er það mikil bryggja og
er svo vel á veg komin, að skip
leggjast nú að henni, standa vonir
r-—-------------—"—------------
VÍSA VIKUNNAR
Þjóðargætu ætlar enn
óstjórnin að týna,
þó að guð og góðir menn
geri skyldu sína.
til að því verki verði lokið í vor
fyrir síldarvertíð. Einnig er verið
að byggja hér barnaskóla. Er það
myndarleg bygging og það langt
komin, að vonir standa til, að
hægt verði að kenna þar næsta
vetur. Enda var ekki vanþörf á
þessu, því að gamli skólinn er
orðinn alltof lítill, og hefur orðið
að fá húsnæði annars staðar í
þorpinu.
Tíðin hefur verið ágæt, en afli
tregur, enda fáir bátar, sem stunda
þetta, því að næg atvinna er í
landi.
Það er mikið skrafað og skrifað
um jafnvægi í byggð landsins, og
er þar okkar ágæti þingmaður
Gísli Guðmundsson fremstur í
flokki. Virðist í þessum skrifum
ekki minnzt á annað en að á þess-
um stöðum séu skilyrði til að
þræla. Auðvitað er það, sem mestu
máli skiptir, að atvinna sé næg,
en það er fleira sem kemur til
greina. Nú er svo komið, að
flutningskostnaður frá Reykja-
vík hingað er 3 krónur á hvert
kíló og leggst þetta á vöruna.
Það þýðir, að hvert kíló af neyzlu-
vöru er þremur krónum dýrara
hér en í Reykjavík. Rafmagn er
selt með okurverði miðað við Sog
eða Laxá og póstsamgöngur eru
svo erfiðar, að póstur sézt hér
ekki á vetrum nema á tveggja til
þriggja vikna fresti, enda ekkert
gert af hálfu póststjórnarinnar til
að nota ferðir sem falla. Foreldrar
geta ekki komið börnum sínum á
skóla, því hér í norðursýslunni er
enginn alþýðuskóli, og aðrir skól-
ar að mestu okkur lokaðir. Svo er
hér enginn læknir. Við njótum
læknisþj ónustu frá Kópaskeri
þessa stundina, og hefur það bætt
úr skák, að tíðin hefur verið góð
og samgöngur góðar. — Þegar
öllu er á botninn hvolft er ég ekki
hissa og lái ekki neinum, þó að
fólk vilji vera í fjölbýli, enda þótt
á þessum einangruðu stöðum,
sumum hverjum, séu möguleikar
til þess að þræla langan vinnudag
eins og skepna og verða gamal-
menni um fimmtugt. L. G.
Verkamaðurinn
Menntaskólaleikurinn 1964:
ER Á MEÐAN ER
Eftir Kaufman og Hait
Enn eru menntskælingar komnir
á fjalirnar í Samkomuhúsinu á
Akureyri og skemmta bæjarbúum
með léttum og fjörugum leik sín-
um. Að þessu sinni hafa þeir valið
til æfinga og sýninga gamanleik
eflir þá félaga Moss Hart og
George S. Kaufman. Veturinn
1957—58 sýndi Leikfélag MA
Gest til miðdegisverðar eftir sömu
höfunda og undir leikstjórn Jón-
asar Jónassonar. Munu margir
enn minnast þeirrar sýningar.
Er á meðan er heitir leikurinn,
sem nú hefur orðið fyrir valinu,
og leikstjórinn er hinn sami og
1958, Jónas Jónasson. Þýðingu
ieiksins hefur Sverrir Thoroddsen
gert.
Ekki skal hér farið út í það, að
rekja efni leikritsins eða atburða-
rás, enda er þar sjón sögu ríkari.
En leikurinn gerist á heimili Mart-
gefin sjónprófunartshi
Fimmtudaginn 29. jan. s.l. af-
henti stjórn Lionsklúbbs Akur-
eyrar bamaskólum bæjarins að
gjöf ný og fullkomin sjónpróf-
unartæki. Viðstaddir voru skóla-
stjórar barnaskólanna þriggja og
skólalæknir.
Geir S. Bjömsson formaður
klúbbsins ávarpaði viðstadda og
skýrði frá því, að það væri eitt
af markmiðum Lionsklúbbsins að
aðstoða blinda menn, en þegar
farið var að kynna sér þessi mál
á Akureyri, kom sú athyglisverða
staðreynd í ljós, að hér var eng-
MINNINGARSJÓÐUR
JAKOBS JAKOBSSONAR
Knattspyrnufélag Akureyrar
hefur ákveðið að gangast fyrir
stofnun minningarsjóðs um Jakob
Jakobsson, er lézt af slysförum í
Þýzkalandi 26. janúar s.l. Sjóðn-
um verður varið í samráði við
ættingja Jakobs heitins til að
styrkja efnilega íþróttamenn til
náms í íþróttum. Minningarspjöld
er hægt að fá í bókaverzlunum
Jóhanns Valdimarssonar og í
Verzluninni Ásbyrgi, Akureyri.
Blaðið tekur á móti framlögum
í minningarsjóðinn.
inn blindur unglingur og aðeins
einn blindur maður á starfsaldri,
og blindaðist hann af slysi.
Þá vill Lionsklúbburinn einnig
aðstoða skólana við sjóngæzlu á
þann hátt að útvega sjónprófunar-
tæki af beztu gerð. Slík tæki hafa
verið notuð víða erlendis og
reynzt vel. Með þeim er unnt að
komast að ýmsum sjóngöllum, sem
ef til vill fyndust ekki ella, og má
þá koma barninu til frekari rann-
sóknar og lækninga.
Það er von okkar í Lionsklúbb
Akureyrar, sagði formaður, að
þessi tæki megi verða til góðrar
hjálpar við heilsugæzlu barnanna,
og er okkur sérstök ánægja að
afhenda öllum bæjarbarnaskólun-
um og skólalækni þessi tæki til
eignar og afnota.
Hannes J. Magnússon skólastj.
þakkaði Lions-klúbbnum þessa
góðu og verðmætu gjöf og þann
hug, sem þarna væri sýndur hinni
uppvaxandi kynslóð í bænum.
Jóhann Þorkelsson skólalæknir
tók einnig til máls og þakkaði
gjöfina. Væri mikill fengur í þessu
tæki fyrir heilsugæzluna í barna-
skólunum. Að lokum sýndi Bald-
ur Jónsson læknir, hvernig hin
nýju sj ónprófunartæki eru notuð.
ROKKARAR
í Morgunblaðinu er allt á tjá
og tundri út af bók Kr. Alberts-
sonar um Hannes Hafstein og
dómi S.A.M. um hana. Kemur sem
fyrr margt upp, er hjúin deila.
Ekki er laust við að sumt í um-
ræðum þessum komi við ofurlítið
viðkvæma taugaenda hinna sömu,
vegna nútíma „Danaástar“ þeirra.
„Sjálfstætt“ rokk er svikul von,
S.A.M. var nokkuð stífur:
Kristján okkar Albertsson
íhaldsflokkinn klýfur.
y■
NORÐURLANDSBORINN
er enn á Húsavík, en fast sótt að
Húsvíkingum að þeir láti borinn
lausan og hann verði fluttur til
Vestmannaeyja. — Á Akureyri
stendur yfir undirskriftasöfnun
til að mótinæla því, að borinn
verði fluttur úr Norðurlandi. —
Áskriftalistar liggja m. a. frammi
á afgreiðslu Verkamannsins í
Brekkugötu 5.
ins Vanderhofs í New York, sem
fyrir 35 árum var á kafi í við-
skiptalífinu, en ákvað einn daginn
klukkan níu að morgni að draga
sig út úr hringiðunni, skarkala
borgarglaumsins og sívaxandi
hraða og spennu á öllum sviðum.
Og síðan hefur hann lifað góðu
lífi, laus við áhyggjur vegna morg-
undagsins, taugabilanir og maga-
sár. Fjölskyldan lifir einnig að
mestu eftir sömu meginreglum og
unir lífinu hið bezta. En svo slæð-
ast aðrir inn í umhverfið, fólk
hraðans, spennunnar, peninganna
og magasáranna. Þetta er þægileg
ádrepa á hraðans öld, þegar allir
hafa svo mikið að gera, að eng-
ínn má vera að því að setjast nið-
ur og hverfa stundarkorn í hugar-
heima burtu frá amstri og um-
stangi, þrasi og áhyggjum.
Leikur þessi er kannske ekki
jafnbráðfyndinn og mikill hlátur-
vaki sem Menntaskólaleikirnir
hafa stundum verið, enda varla
við því að búast, að alltaf geti
verið stígandi í leikritavali. En
þetta er samt sem áður gott stykki
og skemmtilegt og leikur hinna
ungu skólanema léttur og fjörug-
ur. Hraði var þó ekki orðinn nógu
mikill á frumsýningunni, en tví-
mælalaust stendur það til bóta.
Leikendur eru fjölmargir og
verða ekki hér upp taldir. En þeir
eru hver öðrum betri á sviðinu.
Og þó ber einn af: Birgir Ásgeirs-
son, sem leikur Martin Vanderhof.
Birgir leikur hinn aldna heimspek-
ing af einstakri nærfærni og fipast
aldrei, hvorki látbragð né mál-
rómur.
Auk leikendanna, sem fram
koma í sviðsljósin, starfa margir
að tjaldabaki við hin margvísleg-
ustu verkefni, oig enn fleiri hafa
starfað að undirbúningi, leik-
tjaldagerð og fleiru. Eru það allt
nemendur MA, sem að hafa unnið,
ef frá er talið, að Aðalsteinn Vest-
mann gerði leiksviðsteikningu.
Virðast allir hafa tekið sín hlut-
verk alvarlega og hafa væntanlega
haft og eiga eftir að hafa ánægju
af. Og ekki er vafi á, að þeir, sem
fara og horfa á sýningar þessa
leiks, hafa ánægju af því. Hinn
hressandi blær menntaskólaleikj-
anna er margra meina bót. Og
hver hefur ekki þörf fyrir slíkt.
Þ.