Þjóðhvellur - 01.03.1909, Blaðsíða 4

104
Þjöðhvellur
Pétur Brynjólfsson, Ijósmyndari,
Hveríisgötu. Reykjavik. Telefón 76
ÞJÓÐHV. kostar io a. nr., borgast ut í hönd.
Abyrgðarm. blaðsins er Hallgr. Benediktss., Berg-
staðastr. 19. Heima kl. 3—4 og 8—10 síðd/ veitir
hann viðtöku stuttum og smellnum skrýtlum og ritgerð-
um og kemur þeim til ritstj. blaðsíns. A Bergst.str. 19
geta menn fengið blaðið keypt alla tíma dags.
ritstjóri »Lögréttu«, Sigfús Eymundsson
bóksali, Arinbjörn bókbindari o. fl. —
svæsnustu mótstöðumenn hans í poli-
tík. — — Þegar hann kom heim og
hafði lesið skjalið, kvað vonin hafa
hætt að svella — og hjartað orðið
jafnvel löngunar- og fagnaðarsnautt
—- — utanstefna var honum skipuð og
vinum hans tveim, — pvert ofan í
Gamla sáttmála — þvi nú skyldi hann
koma og fallast i faðm „dönsku mömmu“
og standa þar fyrir máli sínu — gagn-
vart augliti hans hátignar. —
— Vonin brann! — Vonin rannl —
»Skildi hann komast lifs af—«, sögðu
sumir degi síðar. Gizur.
Pólitiskir molar.
Poka-pólitík.
Marga poka úttroðna, segja menn hafa
farið með „Sterling", samferða forsetun-
um, af „Þjóðólfi" og „ísafold", sem leggjast
kvað eiga fyrir konung og ríkisþing, er
þeir koma út forsetar þingsins okkar. —
Það verður því svei mér ekki hörgull á
sönnunum frá hálfu okkar manna, er hún
sezt á rökstóla, ráðstefnan sú. En skyldi
Knud Berlin ekki klóra sér bak við eyr-
að, þegar innihald pokanna verður af-
hjúpað?
A pöllumim.
Við síðdegisræðurnar á sprengidags-
kvöld, er vanti’austsyfirlýsingin var rædd,
voru áheyrendapallar neðri deildar ærið
þéttskipaðir; menn muna því, hver sá var,
er þá tók fyrstur til máls. Þegar ræðu-
maður sá var að síga á seinni hluta ræðu
sinnar, mælti áheyrandi nokkur, næst
grindunum, við sessunaut sinn:
„Hvenær skyldi karl d..........fara
að hætta þessari svívirðilegu hræsnisræðu
sinni og þreytast á að pæla framan í okk-
ur rykinu; það er mál komið fyrir hann
að segja amen".
„O, hann hættir ekki það h . . . . fyrr
en þjóðin er orðin steinblind og skríður á
fjórum fótum", svaraði sessunauturinn og
marg-bölvaði svo hástöfum, að nærstaddir
fengu hóstakast.
Nú eru spádómarnir um forsetaförina
farnir að ganga fjöllunum hærra, og brjóta
þeir bág hver við annan, sem von er,
meðan engin veit neítt. — Nokkrir milli-
flokkamenn, sem þykjast flestum öðrum
framsýnni, fullyrða, að forsetarnir muni
koma aftur verri en sneyptir, jafnvel bogn-
ir og bilaðir á sál og samvizku, flytjandi
með sér boðskap um þingrof og nýjar
kosningar, og ráðherra vali frestað, þang-
að til að þeim loknum. Þsssi spádómur
er afarsennilegur og verðskuldar almenna
eftirtekt.
Kl. 12 á sunnudaginn var fóru for-
setarnir út um borð í „Sterling", áleiðis
„niður“. Mikill mannfjöldi heiðraði þá at-
höfn með því að horfa á eftir þessum
„óskabörnum" sínum. Þótti það jafnvel
ágæt skemtun — enda í fyrsta skifti og
líklega síðasta, sem alþingi sýnir pólitískt
kossa-kast undir berum himni — fyrir
fólkið.
13 æjar-molar.
AndatrHarmannna-,,(lelerí 11111“
er farið að stinga sér niður í bænum ; það
kvað helst byrja, er dag fer að lengja.
Birtan á víst illa við þá manntegund.
Niðnrjöfnunariiefnilin
hefur nú lokið við að jafna niður gjöldum
á náungann, og er það, að Þjóðhv. hyggju,
eitthvert stórgallaðasta starf og syndug-
asta, sem sögúr fara af hér sunnanland nú
um tíma.
Loftgrip úi* bænum.
Á götunni:
Sjálfstœðismaðurinn: Fjandi hart
var pað af ráðherranum, að vilja ekki
legg.ía Þa^ til við kongipn, að þingi
yrði frestað meðan forselarnir íara
utan.
Heimastjórnarm.: Frestað? Hann sér
pað, maðurinn, eins og allir aðrir, að
best er illu af að Jjúka sem fyrst.
Þjóðhvellur — Þjóðviljinn.
í. maður: Hver er munurinn á
Þjóðhvelli og Þjóðviljanum?
2. maður: Munurinn er geflnn: Þjóð-
viljinn er gjarnast tvöfaldur, en Þjóð-
hvellur einfaldur.
Fógetafulltrúi (í r ttinum); »Nú ætla
ég að lesa upp nöfn allra hinna naf'n-
greindu vitna, og þau sem hér eru
stödd geri svo vel og segi »/d« hátt og
greinilega, en hin segi »nei« á sama
h átt—«.
Dóttirin: »Gefðu mér, góði pabbi,
fyrir einu slifsi núna; það kostar ein-
ar 3 krónur«.
Faðirin (sem er skógari); »Hvaða bull;
ég hef enga peninga; þú kemst af án
þess, Lína. Móðir þin var ekki svona
pjötluð í klæðaburði í sínu ungdæmi,
eins og þú ert, skal ég segja þér,
Dóttirin: »Nei — en einmitt þess
vegna eignaðist hún ekki nema sléttan
og einfaldan skógara«.
I barnaskólanum.
Kennarinn (í náttúrufræðistíma); »Jæja,
drengur; hvaða fugl er hrafninn?«
Gvendur litli: »Söngfugl«.
Kennarinn: »Alls ekki; eða hvað
ltemur til, að þú segir aðra eins böl-
vaða vitleysu og þetta, strákur?«
Gvendur litli: »Pabbi segir altaf, að
hún mamma syngi alveg eins og hrafn!«
Skrítin tímaáætlun.
Fgrstiskrifari: Hvaða dagur er í dag?
Annar skrifari: Eftir skegginu á mér
að dæma hlýtur það að vera föstu-
dagur.
Fgrsti skrifari: Eiginlega meinti ég
hver dagur mánaðarins væri í dag?
Annar skrifari: Eftir buddunni minni
að dæma hlýtur það að vera tuttugasti
og níundi.
Skritla úr dönskum barnaskóla.
Presturinn (að spyrja börnin); »Jæja,
Jón litli, hvaða maður var nú Abra-
liam?«
Jón litli (sem á ríkisþingsmann fyrir
föður); »Hannvar meinhægur maður,
en pólitiskur vindhani«.
Presturinn: »Nú-ú, og hvernig getur
þér dottið það í hug, drengur minn?«
Jón litli: »Af því hann sagði viðLot:
Far þú til hægri þá fer ég til vinstri,
og farir þú til vinstri, þá fer ég til hægri!«
(Danir kalla hægrimenn »höfre«, en
vinstrimenn »venstre«).
Þingmenn þeir, og aðrir, sem heima
eiga utan Reykjavíkur, geta fengið Þjóð-
hvell frá byrjun fyrir 2 kr. 60 au. (26 blöð).
Aðeins 30 eintök éftir.
Prentsmiðjan Gutenberg.