Þjóðhvellur - 01.05.1909, Qupperneq 1
ÞJOÐHVELLUR
BLAÐ TIL SKEMTUNAR, FRÓÐLEIKS OG ALVARLEGRA ATHUGANA
Nr. 27 REYKJAVÍK, MAÍ 1909. II, 5. ársfj.
Jóhann Ármann Jónasson, úrsmiður, Laugaveg 12. Telefón 112. Jónatan Porsteinsson, kaupm., Húsgagnaverslun. Laugaveg 31. Telefón 64. Carl Olafsson, ljósmyndari, Hafnarfirði.
11m1111 liíi!!
Þjóðhvellur getur ekki verið þekt-
ur fyrir að láta það um sig spyrj-
ast, að hann sitji hjá og þegi, þegar
bræður hans og systur i blaða-
heiminum íslenzka eru masandi
og masandi og ætla að rifna af að-
dáun yfir ráðherranum nývalda —
er sumir, og það með réttu, nefna
íslands nj7ja Messías —. Þjóðhv.
þykist líka eiga málbein og næga
mælsku til þess að segja eitthvað
um þetta stórmerlca »æfintýr« frá
sínu sjónarmiði — því æfintýr er
það og ekkert annað, að þessi
skyldi öðlast þetta hnoss — svona
þvert ofan í eindreginn vilja sinn!
Þetta blað hlýtur að játa það,
auðvitað sjálfu sér til skammar og
skapraunar — að þegar alþingi
hafði valið þennan til ráðherraefnis
sællar minningar, öskudaginn 1909,
leist því ekki á blikuna. Því fanst
þykna yíir og syrta að á frelsis-
himni ísafoldar. Og nú skammast
Þjóðhv. sín fyrir þessa hugsjón —
það gerir frægð sú og frami, ein-
urð sú og lipurð, staðfesta sú og
hinn steytti hnefi, er ráðherraefnið
sýndi þarna suður við sundin í síð-
ustu förinni. — Og þegar konung-
ungur boðaði hann á sinn fund til
þess að krýna hann og krossa og
setja hann inn í hina nýju stöðu
og leggja á hann stjórnarhattinn
og blessun sína, stóð Þjóðhv. í
þeirri meiningu, að hann, ráðherra-
efnið, mundi gera eitthvert bölvað
axarskaft, er annaðhvort riði sjálf-
um lionum að fullu sem ráðherra-
vísi, eða þá að hann spilti málstað
tslendinga með því að slaka til og
láta undan síga. En nú, þegar hug-
dyrfð hans öll er komin á daginn,
og hver einn og einasti íslending-
ur veifar kambinum af stolti yfir
því, að eiga svo þróttríkan, hollráð-
an og svipmikinn yfirmann — sem
fær útlenda þjóð til að titra, eins
og lauf í stormi, er hann stendur
augliti til auglitis við hana — þá
má Þjóðhv. sannarlega blikna og
blygðast sín vegna hugsana sinna
og tortrygni í garð hins nýja yfir-
valds. Hann er neyddur lil að
biðja fyrirgefningar. Og hann gleðst
af því að ísland skuli eiga slíkan
son. Það getur ekki farið í felur,
að kjarkurinn er Jóns Arasonar,
mælskan Jóns Þorkelssonar (Vída-
líns)ogstaðfestan Jóns Sigurðssonar.
Eiginleikar íslands bestu sona
eru endurfæddir í þessum manni,
nýja ráðherranum, — það getur
ekki leynt sér —, guð hlýtur því
að blessa störf hans — eins og þeg-
ar hefir sýnt sig í því, hversu einkar-
yndislega honum hefir tekist að
bœta úr peningavandrœðunum —
í landsbankanum, að minsta kosti.
Það stórmerki mun lengi lifa bæði
í ljóði og sögu þessa lands.
Og er það þá láandi, þótt fjöld-
margir landar sameini mannsins
miklu kosti og láti þá ljóma í dag-
legu máli með því að nefna hann:
íslands nýja Messías?
Nei — og aftur nei!
Og úr því hann, mót hjartans
von og öllum vilja, varð fyrir því,
að verða valinn ráðherra ísafoldar,
gerir Þjóðhv. það að sinni hjart-
ans ósk, að fyrir honum megi alt
í blessun snúast, og hann fái notið
embættis þessa jafn fagurlega og
liann hefir aflað þess. Einnig er
það síst fjarri, að óska ísafold til
hamingju með hinn nýja valds-
mann, því hann telur víst, að þar
hafi hún eignast þann, sem nú um
skeið hefir spilað allra íslendinga
bezt á strengi þjóðar hennar, að
því síst gleymdu, að hann er eitt-
hvert göfugasta góðmennið, sem
ísafold ber á brjóstum sínum; hann
er vissulega gæskurikur, elskulegur
og umburðarlyndur. Hann er sverð
og skjöldur smælingjanna, athvarf
aumingjanna og stoð og stytta
syrgjendanna. — (Hallelúja, mundi
Þjóðhv. segja væri hann málgagn
Sáluhjálparhersins). — Yfir höfuð:
Hann er sá, er Þjóðhv. spáði eitt
skeið, að birtast mundi bráðlega
hér meðal vor til blessunar, frelsis
og farsældar þessari þjóð, — því,
það er vist, að hann er alt sem ís-
land þarf: Hann er afltaug alls
fagnaðar hjá vorri þjóð; í honum
er falinn friður sá og ró, er listir
og íslenzk vísindi þarfnast til að
þróast, — hann er fullnœging allra
áhugamála íslendinga.
Hann lifi!!! (Hm).
Svo halli sér þá allir »góðir«
ísiendingar upp að brjósti »vors
hezta nianns«, svo þeir megi finna
»slátt hins mikla hjarta«, sem
geymir þann andlcga blóðstraum,
er fleytir þeim, eftir skamma
stund, inn í frelsis- og friðarins
pálmalund. —
í sambandi við þetta ber þess
að geta, að hinn nýi ráðherra til-
heyrir landvarnarflokknum (nú í
ár sjálfstæðisflokknum) og úr hon-
Afgreiðsla wRjóðhvellsu er á Bergstaðastræti 19.