Elding - 28.04.1901, Blaðsíða 5

ELDING.
77
yauir að gefa möiinum, sem þeir vilja
sýna eérstaka lotuingu.
„Frá íþví kistunni var lokið upp og
þangað til munkurinn fékk aftur mál
og rænu, gat ekki hafa liðið hálf klukku-
stund. Hálfum tíma þar á eftir stðð
munkurinn talaði við mig og aðra,
sem nærstaddir voru, þ6 með veikri
röddu eins og sjókur maður. Því næst
skildum við við hann með þeirri föstn
sannfæringu, að brögð eða ejónhverfing-
ar hetði ekki getað verið um að ræða
við atvik þau, sem við vorum sjónar-
vottar að“.
I annaðBkifti,þegarKandsjit Singh einn-
ig hafði eftirlit með kvikBetningunui, var
mokað ofan i gröfina, moldin troðin og
síðan sáð byggi yfir gröfina. Þar á of’an
lét höfðinginn tvÍBvar moka upp úr gröf-
inni og opna kistuna til að ganga úr
skugga um, að skrokkurinn sæti i sömu
skorðum og ekkert lífsmark væri með
honnm.
Smávegis,
Þjófur af háuin stigum. Luigi, son-
ur Crispis, fyrverandi ráðaneytisforseta
á Ítalíu, stal nýlega öllum skrautgripum
og gimsteinum kunningjakonu sinnar,
Celleres greifafrúr, og forðaði sér undan
til Argontínu. Faðir hans gerði alt
hvað hann gat til að tefja fyrir máls-
sókninni, en nú er dómnr fallinn og
Luigi dæmdur í 4 ára betrunarhúsvinuu,
ef hann skyldi nást.
Upp og niður. Greifi Gerhard von
Blucher, sonar-sonar-sonur Bliichers mar-
skáiks, Bigurvegaraus frá Waterloo,
hefur nokkur undanfarin ár haft ofan af
fyrir sér í Ameríku með þvi að gegna
næturvarðarstörfum. Fyrir nokkru BÍðan
fékk hann skeyti um að hann væri ný-
búinn að erfa 1 milljön og stóra höll á
Þýzkalandi.
Áhrif gleðinnar. Veitingamaður
nokkur í Löwen vann nýlega hæstu
uppbæðina í talnabúðinni í Aachen. Af
gleði yfir þessu óvænta happi lagðist
hann í bvo geysilegt fylliri, að hann varð
vitlaus efíir nokkurn tíma og kúrir nú
á vitlausraepítala.
Fornminjar. Fyrir ekömmu síðan
fanst í mómýri á Suður-Jótlandi lík, er
fræðimenn gizkuðu á að mundi vera frá
fyrstu öldunum eftir Krists burð. Líkið
var vafið í grófan vaðmálshjúp og hafði
ilskó á fótum og rautt hár.
Dr bænum og grendinni,
Bæjarstjórnarfundur (18. apríl).
1. Tillögur og álit bæjarstjórnar-
innar um ferðaáætlun guíubátsins
„Reykjavík11. Bæjarstjórnin hafði
fyrir sitt leyti ekkert við áætlunina
að athuga. 2. Álit veganefndarinn-
ar um vegalagning yfir Lauganes-
tún. Samþykt að leyfa ábúandan-
um vegalagningu yfir túnið, suður
og vestur úr því yfir á spítalaveg-
inn, þannig að honum reiknist vega-
lagning, sem uppfylling á áskildri
jarðabótarviunu, eftir óvilhallramanna
mati. 3. Yeganefndin lót uppi áætl-
un um fyrirhugað nýtt þvottahús við
laugarnar, og var áætlað að húsið
myndi kosta 1800 kr. og jafnvel alt
að 2000 kr. Eftir nokkrar umræð-
ur um málið var það látið ganga
til 2. umræðu, sem fjárveitingarmál.
4. Stjórn Aldamótagarðsins beiðist
lands undir garðinn suður og niður
af túni Helga Helgasonar kaup-
manns og Grænuborgartúni 100
faðma meðfram væntanlegu fram-
lialdi Laufásvegar og 72 faðma nið-
ur (suður) eftir, og auk þess stykk-
is 15x30 faðma áfast við og upp af
túni Helga Helgasonar til skifta við
hann á jafn stóru stykki neðan at
túni hans undir garðinn og fram-
hald Laufásvegar. Bæjarstjórnin
veitti landið til umræddra afnota.
28
þökkum, ha?“ Viðmótið var óviðkunnanlegt,
fast að því ósvífið, og ég átti bágt með að stilla
mig, en lét mér þó nægja með að svara spurn-
ingum hans stutt og fremur ónotalega.
„Þarftu ekki að fá þér undirstýrimann, Bale-
stou?“ hrópaði hann. „Þessi náungi hefur lag-
leg skírteini. Hefurðu augastað á nokkrum
öðrum?“
„Nei“ svaraði stýrimaðurinn um leið og hann
kom nær og virti mig fyrir sér á svipaðan hátt
og hinn hafði gert. „Það er nóg af þessu dóti
á ráðuingsstofunum. Eu við getum eins vel
tekið þennan eins og hvern annan“.
„Gott og vel“, sagði skipstjórinn — því það
var hann - - og sneri sér að mór. „Komið þér
til Greens í fyrramálið, þar getið þór séð skips-
höfnina".
„Baleston, Baleston“, át gamli, gráhærði gisti-
hússráðandinn eftir mér, þegar ég sagði honum
hvað skipstjórinn hét. „Það er eins og ég hati
heyrt hans getið. Hann er víst einn af þessum
nýmóðins uppskafnings-skipstjórum, sem hafa
hausinn fullan af vatnsþrýstingarfræði, sjávar-
hitafræði og öllurn þessum ólukkans „fræðum“.
Hann er ekki annað en rola þrátt fyrir alla sína
vísindalegu útúrdúra. Ef mig miunir rótt misti
hann fyrir nokkrum árum skip frá sama verzl-
unarhúsinu og hann er nú fyrir — Shroud,
Leyni-skerið.
Eftir
J. A. Barry.
I.
Undirstýrimaðurinn á „Úraníu“.
Eg var dögum saman búinn að vera á eigri
um skipakvíarnar í Lundúnum til að svipast
eftir skiprúmi. Enginn virtist þurfa að halda á
stýrimanni eða undirstýrimanni, eða yfir höfuð
að tala neinum yfirmanui á skip. Eötin min
voru farin að verða slitin, skórnir gengnir og
buxurnar trosnaðar að neðan eins og táinn kað-
alspotti, — alt saman órækur vottur um fjöruna
í buddunni.
Þennan fagra miðsumardag hatði ég haldið
mig í Suðvestur-India kvínni. Það var búið að
gera mig afturreka á mörgum stöðum, og á end-
anum gafst ég upp í örvæntingu og settist á
lyftivélarpall fyrir framau stórt seglskip úr
járni til að hvíla mig og hugsa um ástæður
mínar.