Alþýðublaðið - 09.02.1964, Blaðsíða 15

aftcR you've
PLAYEP IN THE
MUP'
50M6 LAUNPRY
IN CHICAOO WILL
HEAR OFYOU...
r HB KILL5 HEE. ^
ANO HIPEÍ HER
BOPy AN,P NO
CN'E ,N "HICAÓO
EVER HEAíS OF
^ HEP AðAIN'! „
NOW 1T C0ME5' T
—TKE EED SPy J
LANPS ON'A
LONELY ROAP-
WAY IN WESTERN
t»*r TÚRKEY
DEKA/VCU'RE V
SOÍNö TO HAVE -4
TO TRUST ME EOR
AVVHILE! I HATE
. TO INVOLVE yoU/
fc* BUT... _
PORTÍ
— Hjá ungfrú Dclanay- Hödd
Iögreglnfulltrúans var undarleg,
og ég átti bagc méð a'ð kæfa riiður
í mér skelfmgaróp.
En þá sagði Hans með afsökun-
arbrosi: — Ach, bíðið andartak.
Þér verðið að fyrirgefa mér, lög-
reglufu'llirúi. Hvað ég get verið
vitlaus- Þetta er ekki sá þriðju-
dagur. Þetta var í vikunni á und-
an. Bíðið við, ó, já, þriðjudagur:
morguninn: vann að tuttugasta
kaíla. Síðdegis: skák, lagði
andartak. Kvöldið:
ustufólksins, Anny bjó til yndis-
legan mat, sem var að vísu dáiítið
þungur í maga. Spi aði við Anny.
Fór að hátta klukkan hálftólf.
Las Spinoza.
Hann rétti lögreglufulltrúanum
bókina. Ég titraði, en nú var það
vegna nývaknaðrar vonar. Lög-
reglufulltrúinn 'as í bókinni, en
rétti Hans frænda síðan aftur: —
Jæja, ég býst við að þetta geri
út um málið-
Hann snéri sér að okkur: —
Satt að segja höfðum við engar
áhyggjur af þessu. En við feng-
lun nafnlaust bréf, og það verður
maður alltaf að athuga gaumgæfi
lega.
— Nafnlaust bréf?
— Já, í morgun. Auðvitað eru
—okkur alltaf að berast slík bréf.
Sérsta;klega begar ftrægar perj-
sónur eiga í hlut. 99 af liundraði
eiga sér cnga stoð í raunveruleik
anum- En rnaður getur aldrei ver
ið viss um. það fvrirfram.
Hann horfði á okkur nokkra
stund, en dró síðan fallegt, ljós-
rautt umslag upp úr vasanum. Úr
því tók hann samskonar ljósrautt
bréfsefni. Ég rétti út liöndina og
liann fékk mér það.
Það var vé'ritað með eintómum
Upphafsstöfum:
ANNY ROOD VAR HJÁ NOR-
MU DELANAV Á ÞRIÐJUDAGS-
KVÖLDTÐ.
ANNY ROOD TWTVRTI NORMU
DELANAV VEONA ÞESS AÐ
HÚN VILDT «<TÁT,F LEIKA NIN-
QN DE LENCLOS.
: Ég starði á bréf'ð, og mér fór
aftur að líða illa. Svo einþver
vissi að manrnij hafði verið þar.
Einhver hræðiWur. óþekktur ó-
vinur, sem hafð' pfni á að nota
rándýrt bréf efm'. Mamma not-
aðj líka venb'Wt liósrautt bréfs-
efni. Dlight Spbmidt? Voru því-
lík svik h’iesanipp? Ég neyddi
sjálfan mie t.il að hæ‘ta að hugsa
um þetta, því ée var hræddur um
að svipbrieí'm i-mmu unp um
mig- Ég rétti Wi-oelnfulltrúan-
um bréfið. Hann leit yfir það, en
stakk því svo afbir í vasann.
— Ég skal seeia ykkur, sagði
liann, að ée vai- fvrirfram viss um
að þetta væri gabb vegna þessa
rneð Ninon de Lenblo-.Ég gat ekki
ímyndað mér, að hin stórkostlega
Anny Rood fæn að mvrða neinn
til að krækia sér í hlutverk. Henni
liljóta hvort sem e*- að berast um
tuttugu tijboð á v>ku.
Hann bros'i og var glaðværðin
Uppmáluð- Hann rétti Hans frænda
höndina.
— Ég er feeinn að ég skyldi
tala við yður. be-ra Harben. Hann
snéri sér að Oino: — Yður líka,
herra Mormelli. Hann kiappaði
mér á öxlina: — Vertu sæll, væni
minn. Ef til vill sjáumst yið við
Sarðaförina.
Hans frændi settiat með dálitlum
ánægjuandvai-pi við skákina aftur-
Gino fylgdi lögregluforingjanum
til dyra, brosandi út að eyrum.
Þeir voru komnir há"fa leið, þegar
Tray byrjaði að steypa sér á koll
hnís á nýjan leik. Lögreglufull-
trúinn nam staðar, og horði á
hann. Ég hefði getað drepið Tray.
— Nei, hvað er nú þetta? Hund
ur á handahlaupum? Það er nokk
uð, sem maður sér ekkj daglega.
— Nei, sagði Gino. Tray er al-
veg sérstakur. Norma Delanay var
alveg æst f að horfa á hann leika
listir sinar. Hún fékk aldrei nóg
af þvi- Við vorum alltaf að fara
með Tray til hennar, svo að hún
gæti horft nægju sína á hann.
— Jæja, að hugsa sér, sagði
lögreglufulltrúinn.
Þeir komust loks að dyrunum,
og Gino ’okaði hurðinni á eftir
lögreglufull nxanum. Svo snéri
hann sér að mér og brosti af létti.
Ég fann auðvitað líka til mikils
léttis, en það sem var efst í huga
mér var takmarkalaus aðdáun og
ást á Hans frænda. Ég faðmaði
hann svo ákaft að mér, að tafl-
borðið var nærri því oltið um
koll-
— Ach, Nickie. Farðu varlegá:
Hvað ertu að gera- Hvað ....
— Frændi, sagði ég. Þú varst
stórkostlegur-
Ég horfði á hann og Gino til
skiptis: — Þetta er allt í lagi. Ég
veit, að þið vonxð ÖH hjá Normu.
Pam sagði mér það. Þú lékst dá-
samlega, frændi. Hvenær faisað-
ir þú þessa innfærslu í dagbók-
ina? Strax samá kvöldið?
Hans frændi horfði feimnislega
á á okkur: — Ach, ég ætlaðist ekki
til að þið kæmust að því hvað ég
er mikill þorpari í raun og veru-
Hann átti bágt með að leyna stolti
sínu. — Satt að segja, gerði ég
þetta sama kvöldið. Allir voru
mjög æstir, þegar við komum
heim. Ég settist niður og fór að
skrifa í dagbókina mína og ég
sagði við sjálfan mig: Er ekki
vitleysa að vera sl^fifa þetta í dag-
bókina, Hans á þessum íma þegar
blöðin lifa ekki á öðru en hneyksl
issögum um frægt fólk. Og þjón-
ustufólkið er nú eins og það er.
Nei, sagði ég, það er eintóm vitl-
eysa. Svo ég valdi annað og hent-
ugra kvöld. Hann brosti- — Og
það var afckaplega lieppilegt, var
það ekki?
— Heppilegt, endurtók Gino. —
Það var kraftaverk. Gamli; góði
Hans frændi — gáfnaljós fjöl-
skyldunnar. Þú vissir sannarlega
livernig þú áttir að meðhöndla
lögreglufulltrúann.
— Lét hann sannfæra°t, spurði
ég, bara af því að ég vildi sjá'lf-
ur vera sannfærður.
— Vissulega, sagði Gino. — Auð
vitað lét hann blekkjast- Hvemig
hefði það mátt fara öðruvísi? 111-
gírnislegt nafnlaust bréf. Stór
stjarna eins og Anny. Hver lieldur
þú að leggi trúnað á iHgimislegt
nafnlaust bréf um stjömu eins og
Anny, þegar Ilans frændi hefur
það skrifað svart á hvítu í daghók-
ina sína að liún var hér heima allt
kvöldið?
Mér fannst mér hlýna að inn-
an.
— Þá getum við hara gleymt
þe"su? Við þurfum ekki einu sinni
að segja mömmu frá þessu?
— Segja Anný það, sagði Gino.
Ertu brjálaður? Æsa hana upp að
ástæðulausu rétt fyrir jarðaför-
iina?
„ ■ Hann lagði fingur á varir sér,
því að nú lieyrðum við ti'l mömmu
á stigapallinum ásamt Pam og
Delight.
Kanntu að lifa...
Framh. af 6. síðu
einræns sex ára gamals
krakka, heldurðu, að þér gæti
tekizt að gera úr honum nýtan
þj óðf élagsþegn?
a. Já.
b. Nei.
Og nú er að telja saman hvað
gefið er fyrir svörin.
1.: a=5, b = 0, c=3. 2.: a=0,
b = 5. 3.: a=5, ö II 4.: a=5,
b=0. 5.: a=0, b = 5. 6.: a=5,
b=4, c=3. 7.: a=5, od ö II ^2
a=5, b=0. 9.: a=5, b=3,
c=0. 10.: a=0, b —5, c=2,
d=0. 11.: a—5, b=2, c=0. 12.:
a=5, b=0. 13.: a=5, b=0. 14.:
a=0, b = 2, c=5. 15.: a=5,
b=0, c=0. 16.: a=5, b=0. 17.:
a=5, b=0, 18.: a=5, b=5,
c=0, d = 0, e=0. 19.: a=5,
b=0. 20.: a=5, b = 0.
Og þá er það spurningin hvort
þú ert raunverulega lifandi. 100
—79 stig. Hvað, sem annars verð
ur um þig sagt, þá býrðu yfir geysS
legri lífsorku. Þú ert tilfinninga-
samur, stundum svo að mann velfe
ir við. Þú ert draumlyndur. Mjög
skemmtiíega dýaumlyndur, ve
: þess, að þú ert þess fullviss,
draumar þíriir muni rætast.
um mun takast að taka frá
gleði og undéunarefni lífsins,
ekki er mér grunlaust vim, afe
stundum fái þeir., sem í námunda
við þig eru, nóg. af þér.
78—60 stig. Þú hefur einnig í
þér neistann, en hann er byrgðui
Þú veiztihvað lífið hefur að bjóð i
en í stað þess að opna dyrnar up i
á gátt og ganga syngjandi út, þ i
kýstu frekar að sitja inni í ör-
ygginu og fletja nefið að rúðunnf.
Þetta er allt saman mjög daput
legt vegna þess, að þú þarft ekkl
annað en lítið spark til þess að
komast af stað. ,
59—44 stig. Þú ert það, seni
kallað er maður í fullu jafnvægt,
Ef þú rækist á fallega prinsessu,
sem dreki hefði klófest, mundirðu
þegar hringja í lögregluna (og Nátt
úrugripasafnið). Ef skip, sem
ferðaðist með yrði fyrir árás sjó-
ræningja yrði þitt fyrsta verk að
gæta í líftryggingarsamninginn
sinn. j
Ekki er með þessu sagt, að þú
sért illa lifandi, það kemur bara
liálf illa í ljós.
43 — 0 stig. Þú hefur álika
mikið ímyndunarafl og ert ámóta
fjörlegur og skjaldbaka. Þú ert
raunsærri en með orðum verðup
lýst. ,

7VS0
Þú skalt bara hætta að flauta á eftir stelpum, góði minn.
— Ég sé engan flugvöll hér flugstjóri.
— Nú verffnr þú að treysta mér um stund
arsakir. Deka, mér þyjpir leiðinlegt aff þú
skyldir flækjast í þetta.
•— Nú kemur það, kommúnista njósnar-
inn lendir á fáförnum vegi í vesturhluta
Tryklands. Hann drepur og felur líkiff, og
enginn í Chicago hcyrir meira frá henni.
— Þeir ná þér meff affstoff einhvers
þvottahússins.
— Þegar þú ert búin aff ata þig í lcffj-
unnl?
ALÞ'ÍÐUBLAÐIÐ — 9. febrúar 1964 f«|