Alþýðublaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 14

Alþýðublaðið - 01.12.1964, Blaðsíða 14
Á miöunum Framhald af síðu 3 af hennl, Eg hefði getað drep* íð hann, þar sem hann stóð, af eintómri afbrýði, þegar hann trúði mér fyrir þessu. Eg var nú ekki betri en þetta, En hún sjálf gekk um, mögur, daufleg og hrœðilega óhrein og hafði ekki hugmynd um þetta. — Hún leit aldrei við okkur. Dag nokkurn, þegar ég átti erindi aft- ur á, þar sem hún sat á stól og starði á tærnar á mér, kom það fyrir, að ég rak tána í tjörugarris Iiespu og var nærri þvi rokinn um koll. Eg varð svo utan við mig, að ég nam staðar, snéri mér við og fór að athuga hespuna fjarhuga og heimskulegur í stað þess að lialda áfram. Eg hlýt að hafa litið hlægilega út. Hvers 'vegna liló liún ekki? Og hvers vegna horði hún á mig stöðugt, f.vrst hún hló ekki? Hún nennti engu. Hún breytti ekki um svip. — Hún rotnar, sagði van Tet- zel á golfrönsku sinni. — Það veit hamingjan, að hún er að. rotna. Og samt sem áður gat enginn okkar án hennar verið. Þegar búið var að gera að fisk- inum og línurnar voru lagðar. var dagsverkinu lokið og við eyddum einum eða tveimur klukkutímum í það að borða og reykja. Og svo fórum við í kojuna. Nú gátum við, ef við vorum ekki alltof þreyttir, spjallað ítundarkorn og jafnvel sagt eina sögu eða svo — auðvitað á grófu •og ófullkomnu máli, krydduðu blótsyrðum. Fransmaðurinn kunni sögukorn um mann, sem aldrei gat litið á konu, án þess að girn- ast hana. Og þetta sögukorn hafði hann sagt oft og mörgum sinnum ©g alltaf var sagan jafn vel þeg- in. Rússarnir voru ákaflega hrifnir af þessari sögu og hlógu 6töðugt að henni. Þeir skældu sig I framan af hrifningu og hent- tist fram og aftur í kojunum. — Nú og hvernig fór svo, — spurðu þeir stöðugt. Og samt vissu þeir vel, hvernig sögunni lauk. I AFTUR Á MÖTI var van Tat- zel ekki jafn heppinn, þegar hann sagði sína sögu, Við nenntum Sjaldan að hlusta á hann. Okkur gekk svo illa að skilja hann. — Hann átti svo erfitt með enskuna ®g það lítið hann kunni, kom allt á afturfótunum út úr honum. Þegar honum lá eitthvað á hjarta ©g honum var mikið niðri fyrir, gat það komið fyrir, að allt lilypi f baklás og hann gæti ekki orði ©pp komið. Þá gretti hann sig, liorfði á okkur alla saman og var mjög eymdarlegur á svipin og vissi ekkert hvernig hann ætti að bjarga sér út úr því. Hann var Verulega brjóstumkennanlegur. Van Tatzel var eldri Hollend- ingurinn, kominn vel til ára sinna, heyrnarsijór, en annars bezti karl og lijálpsamur. Hann notaði alitaf bómullarhnoðra í oyrun, stóra bómullarhnoðra isumar og vetur, sem voru orðir gulir af elli og óhreinindum. — iHann var óvenjulega þrekinn maSur. Þegar hann lfi reykjandl I koju elnnl «g spý'ttl f allar fitt- ir, byrjaði hann alltaf 6ögu sína á þessa lelð: — Það var kvöld nokkurt 1 Amsterdam, segir hann. — Það var kvöld eitt f Amsterdam. Eg var nýbúinn að fá útborgað og þetta var síðasta kvöldið í landi, Eg man ekki livað klukkan var, en það var orðið mjög framorðið, segir van Tatzel. Þegar ég var ný- kominn út úr bjórknæpu og var að leggja af stað um borð, byrja Og þessl gamll glópaldf rfs upp við dogg í kojunni og horfir fi okkur. — Skrautbúinn kvenmaður, scglr hann og hér stanzar hann, því að allt hleypur í baklás hjá honum. Nú kann hana ekki aaeir í ensku og kemst ekki lengra. — Gekk virkilega kvenmaður á eftir þér á götunum í Amsterdam, spyr doktorinn stríðnislega úr koju sinni. — Já, kvenmaður, segir hana upp með sér og skellihlær. Og sem ©nginn okkar 6kiiur, aema landi hans,'sem liggur í annarri koju — ©g hrýtur. ÞETTA VAR nú saga van Tat- zels, eina sagan sem hann kunni og hún endaði alltaf á þennan hátt. Við höfðum heyrt hana oft og hún byrjaði alltaf eins, fi þessu kvöldi í Amsterdam. — Þetta var mjög sennileg saga og enginn okkar efaðist um sannleiksgildi liennar. Svo lágum við stundarkorn og & 3*11 = 33 Þetta er einfalt reikningsdæm* út af fyrir sig, en ókaflega athyglisvert þegar skyrta á í hlut. Nýja nælonskyrton frá okkur, Terella de luxe, sem kemur nú á markaðinn, fæst í þrem ermalengdum innan hvers númers, sem eru ellefu alls. Skyrtan.er því í rauninhi fáanleg í 33 mismunandi stærðum, en það þýðir ein- faldlega að þetta er skyrta-, sem passar á alla. Terella skyrtan er hvít, úr mjög vönd- uðu ensku efni. Og svo ættuð þér bqra að sjá hve falleg hún er —• gerið það .í nðestu búðarferð. VÍR "4 terella ég á því að hretta upp buxurn- ar. Óg ég man að ég tvíbraut upp á hvora skálm. En anriars var ég pcðfullur og kraup á kné meðan ég braut upp á skálmarnar. Nú slaga ég af stað og er rétt kom- inn í Leopoldgötuna. Þá bar nokkuð við. .. Það var dálítið sem skeði. Því að ég var nú ekki fyllri en það, að ég sá hana, — Hún var rétt á eftir mér á miðri götunni. Þið ráðið því hvort þið trúið mér eða ekki, en þetta var kvenmaður. hann verður svo hrifinn a£ þessu, að hann blótar nokkrum sinnum og við hlæjum. allir að honum. Hann reynir að halda áfram, en stanzar aftur, lionum er ómögu- legt að koma orðum að því. Hann veltir því fyrir sér, leitar að orð- um, en finnur þau ekki og stein- þegir. Honum er svo mikið í mun að geta gert sig skiljanlegan ein- mitt um þennan hluta ræðunnar, að hann bregður sér skyndilega yfir í sitt eigið móðurmál og þyl- ur upp reiðinnar fyrn af orðum, hugsuðum um þessa sögu og hlustuðum á nið hafsins. Lamp- inn dinglaði í loftinu og hljóöið í tréklossum varðmannsins heyrð- ist á þilfarinu. Svo kom nóttin. En stundum kom það fyrir, að ég vaknaði um miðja nótt og lá við köfnun af brælunni frá þess- um sveittu líkömum, sem engd- ust í kojunum, eins og þeir væru troðnir möru, og spörkuðu af sér brekánunum. Birtuna af lampan- um lagði á luralega skrokka í grá um vaðmálsskyrtum. Rússarnir 14 1. des. 1964 - ALÞÝÐUBLAÐIÐ með þessi þrjú eða fjögur ekegg* bár á trýninu litu út eins og sof* andi rostungar og feitir, naktir fæturnir líktust bægslum fi hvaL Frá hverri koju heyrðust stunur og hálfsagðar setningar. Negr* arnir létu skína i skjallhvitar tennurnar og töluðu hátt, nefndu nöfn og blésu upp kolsvartar kinnarnar. Frá koju yngri Hol- lendingsins heyrðist hlakkandi hlátur sama nafnið aftur og aft- ur — nafnið á konu skipstjórans, og svo hrotur. Alltr voru þeir að hugsa um hana. Þessar andstyggi- legu skepnur töluðu jafnvel um hana upp úr svefninum, hver á sínu tungumáli, steinsváfu með lokuð augun og tautuðu hin ógeðs legustu orð, brostu og ráku út úr sér tunguna. En van Tatzel svaf rólegum svefni, heilbrigðum og værum svefni, eins og skynlaus skepna, Hinn rammi káetuþefur, tóbaks reykurinn, svitaþefurinn og fisk- lyktin úr lestinni blandaðist sam- an og varð að þungrl þoku, sem lokaði augum mínum jafnskjótt og ég opnaði þau. Og ég sofnaði á ný og var troðinn niöru, það var gríðarstórt blóm, sem lagðist yfir mig og saug mig inn í vot blöð sín, þrýsti mér niður, hægt og á- kveðið, og veröldin þurrkaðist út úr vitund minni. Svo kom varðmaðurinn og vakti okkur. BRIET Framhald af 13. síðu. ur þeirra, að þær eiga hægara með að heyja baráttu sína en við. Ungu konurnar vantar mikinn foringja. Þær vantar blað, gott blað. Þær vantar baráttuviljann". Frú Bríet vill með þessum síð- ustu orðum hvetja ungu stúlkurnar til baráttu. Hún sýnir mér skrautritað á- varp, sem henni barst á miðviku- daginn frá sænskum kvenréttinda konum, þar á meðal frá Anne Margarethe Holmgren, sem er stofnandi kvenréttindahreyfingar- innar í Svíþjóð og er nú yfir ní- rætt. Ávarpið er svohljóðandi: „Briet Bjarnliéðinsdóttir Ásmunds son, brautryðjandi íslenzkra kvenna, starfandi í Alþjóðasam- bandi kvenréttindafélaga. Vér hyll- um þig fyrir ævistarfið. Kveðjur á 80. afmælisdaginn". „Og þær sendu mér 50 krón- ur til að leggja í sjóð hins nýja kvennablaðs, sem mun koma út. þegar sjóðurinn er orðinn nógu stór. Viljið þér ekki skila því til kvennanna, að ég vil hvetja þær til þess að styðja það blað'*. Það er áreiðanlegt, að frú Bríet Bjarnhéðinsdóttir mundi oinskis óska frekar en að þeir, sem hugsa hlýlega til hennar núna á þessum tímamótum, sýndu það í verkinu með stuðningi við kvenréttinda- hreyfinguna, því að enn er hún lifandi af áhuga. Það eru aðeins fjögur ár síðan hún fór i síðasta ferðalag sitt fyrir kvenréttinda- hreyfinguna. Þá var hún 76 ára gömul. (1936).

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.