Skólablaðið - 15.01.1907, Qupperneq 1

Skólablaði
Fyrsti árgangur.
Ip^kki þarf að gera langa nje ítarlega
grein fyrir ætlunarverki »Skóla-
blaðsins.« Nafnið segir til þess, hvert
erindi það vill eiga, og til liverra það
á erindi.
F*að vill ræða öll þau mál, sem að
einhverju leyti lúta að skólahaldi, kenslu
barnauppeldi andlegu og líkamlegu.
Pað vill því mega komast miili handa
allra þeirra manna, karla og kvenna,
sem einhver afskifti hafa af kenslu-
málum og uppeldismálum landsins. .
Fyrst og fremst býst það auðvitað
við góðuin viðtökum hjá kennurunum,
hvort heldur eru karlar eða konur.
Eftir þeim áhuga og góða liðstyrk,
sem prestastjettin ávalt hefir látið þess-
um málum í tje, býst það og við
hlýjum hug henpar sjer til handa.
En það treystir því, að mörgum
öðrum þyki það góður gestur. Ást
foreldranna til barnanna væri ekki
sönn, ef þeir gerðu sjer ekki eftir föng-
um far um að afla sjer þekkingar á
uppeldismálum. Bændunum er ant
um að fá rjetta þekkingu á grasrækt
og þroskaskilyrðum búfjárins. En
ekki mun þeim síður áhugamál að
vanda uppeldi barnanna sinna; en til
þess þarf þekkingu á uppeldismálum.
Allir vita, að fátt er um uppeldisrit
hjer á landi. Að nokkru leyti vill
Skólablaðið« bæta úr þeim skorti. Pað
býst því fastlega við, að allir þeir
sem hafa börn til uppeldis, í hverri
stjett eða stöðu, sem þeir eru, taki
vel á móti sjer.
Þeir, sem sérstaklega fást við barna-
kenslu hjer á landi, eru meinlega ein-
angraðir. Oft óska þeir þess að geta
rætt mál sín við aðra starfsbræður
sína og borið sig saman við þá um
hið vandasama og þýðingarmikla starf.
«Skólablaðið« ætlar sjer að verða hugs-
anamiðill þeirra í milli. í því eiga
þeir að tala saman, skiftast á hugs-
unum. Hversu þarflegt blað það
verður, er að miklu leyti komið und-
ír því, hvernig þessir menn nota
tækifærið til þess að ræða mál sín
í því.
--------------
Árið nýja.
Ávarp til almennings.
Áramót eru jafnan efni alvarlegra
hugleiðinga ölium hugsandi mönnum.
Einstaklingnum sem þjóðheildinni. —
Og þó hugur einstaklingsins sje
djúpt snortinn á þessum vegamótum
liðins lífs og komanda, þá rista þó
dýpra hugsanir og tilfinningar þess ,er
finnur heill og framtíðarvelferð þjóðar
sinnar hvíla á sjer.
Sjaldan eður aldrei hefir verið eins
djúp og víðtæk bylgjuhreyfing í þjóð-
lífinu íslenska sem nú fyrir áramótin,
og ber margt til þess. Rís þyí sú
spurning í huga vorum, hvernig úr
öllu muni rætast, og sú hjartans ósk
og von hreyfist óefað í hvers manns
barmi, að alt megi það stefna íþáátt
eina, er íslandi sje til farsældar og
blessunar.
Hreyfing sú, er oss þykir einna mestu
varða, er kenslumálaáhugi sá, sem
óðum vaknar víðsvegar um land alt.
Sjest liann best á því, að fleiri sveitir
kosta kapps um að koma upp skóla-
húsum af eigin ramleik, og eru þau
víða eins vel úr garði gjörð, ogfram-
ast er unt. Er þetta gleðilegur vottur
þess, að augu manna eru farin að opn-
ast fyrir nauðsyn kenslumálanna, og er
þá sigurinn vís. Sá sigur, er íslensk
alþýða heíir orðið aðbíða svo óskilj-
atilega lengi. Er það gott íyrirkomu-
lag kenslumálanna.
Mikill er munur á skoðunum manna
í máli þessu nú og fyrir nokkurum ár-
um síðan. Pá var áhugi í kenslu-
málum einstakra’manna eign, en nú
vaknar hann mannjafnt í heilum
sveitum.
Rörfin er alt í einu orðin tilfinnan-
leg. Og tnenn fara að berjast fyrir
málefninu, í smáflokkutn, eða þá einn
og einn.
Almennur áhugi á kenslumálum vor-
um er aö heýja göngu sína um landiö.
En langt er og torsótt milli bæja og
og bygða, og á vetrum er oft »ísi lokuð
öll vor sund«. Er því eigi greiðgengt
til samráða og samstarfa, og mundi
þó margur óska, að svo væri.
»Skólablaöið* ætlar sjer að bæta úr
þessum vanda. í því eiga allir straum-
ar kenslumálum vorum viðvíkjandi að
mætast og mynda öfluga á, er taki
þástefnu,sem þjóð vorri er heppilegust.
Bændur og búalið, kennarar ogprest-
ar — allir þeir, er kenslumálum vor-
um unna og ant er um velferð þjóð-
ar vorrar, eiga hér að leggja orð íbelg.
Öllum er málið skylt.
Ringið að sumri á að fjalla um
kenslumálið og vonandi að leiða það
til lykta á einhvern hátt. Er og mál
til komið, og nógu lengi er heima set-
ið, þó nú væri riðið úr hlaði og það
heldur greitt.
En til þess að vel fari, eiga og verða
ailir þeir, sem málinu unna og álíta
það helsta velferðar mál vort, að hugsa
það rækilega í tæka tíð, ræða það ít-
arlega og bera svo fram tillögur sínar.
Það er alþýða sjálf, sem á að njóta
ávaxtanna af kenslumálastarfinu, og er
því eigi einskisvert, að hún hati á
því vakandi auga og geri sér full-ljóst,
á hvern veg hún áliti fyrirkomulag
kenslumálanna heppilegast og þeim
best borgið. Því um er að gera, að
ákvarðanir þingsins í máli þessu komi
engutn á óvart, og væri það málinu
liinn mesti skaði, ef alþýða sjálf yrði
óánægð og andvíg fyrirkotnulagi þess,
þegar nú að lokum verður snúist til
fratnkvæmda í því.
Með góðum undirbúningi verður
þó séð við þeim leka, og væntum vér,
að allir verði hjer drengilega við og
liggi eigi á liði sínu. Munum vér þá
bera sigur úr býtum og þakka oss
sjálíum. Enda er það heppilegast.
Að svo mæltu heilsar >Skólablaðic1«
öllum þetm, er kenslumálum vorum
unna, og óskar þeim
góðs og gleðiLegs nýárs,
óskar að þeir megi heilir hittast á
»nýja árinu« og skipa sér sem þétt-
ast um þetta æðsta og helsta velferð-
armál lands vors, svo það verði far-
j sællega til lykta leitt á næsta þingi.
1. Ibl.
Kemur út tvisvar í mán-
uði. Kostar 2 kr. á ári.
${eykjzuík 15- janúar.
Auglýsingaverð : / kr. þml.
Afgr. Þingholtsstrœii 23.
1907-