Skólablaðið - 01.12.1914, Qupperneq 5

SKOLABLAÐIÐ
181
hver vísindi. En þetta heiur ferið öðruvísi. Flestir sem taka
gagnfræðapróf, halda áfram í lærdómsdeildinni. þar þarf
að setja stifliina. Inn í lærdómsdeild ætti aldrei að taka
fleiri en 20—25 á ári, og engum bekk í þeirri deild skyldi
nokkurntíma tvískifta; en nú er þeim öllum tvískift, og eru
nemendur frá 14 og upp í 23 í hverri deild af sex, eða að
meðaltali 33—34 í hverjum bekk.
Eftir hverju á að fara þegar úr mörgum umsækendum
er að velja til upptöku í lærdómsdeildina? þær reglur mun
stjórn skólans og kennararnir best geta sett, og þær reglur
þarf að setja. því að auk þess sem það er þjóðfélaginu
óholt að skapaðir séu hópar af embættismannaefnum sem
aldrei komast í embætti, þá verða að vera einhver takmörk
fyrir því, hvað lærdómsdeildin má kosta. Hvað kostar hún
nú fram yfir það sem þarf til að fullnægja þörfinni?
Fullnaðarpróf barna.
Oft hafa „Skólablaðinu“ borist fyrirspurnir út af fulln-
aðarprófunum, því að einatt verður ágreiningur út af þeim
milli kennara og prófdómara, eða prófdómara og aðstand-
enda barnanna. í seinasta tölublaði skrifar einn prófdómar-
inn um þetta mál.
Barnaprófin eru vitanlega fyrirskipuð til þess að reyna
að fá tryggingu fyrir því, að börnin læri það sem heimtað er.
Annað ráð hefur ekki þótt vænlegra. En viðsjálsgripir eru
þau, þessi próf, fyrir margra hluta sakir. Og vel þarf að
fara með þau, ef trygging á að vera góð í þeim, og rang-
læti þó aldrei beitt. það er vandi fyrir prófdómarann að
rata meðalhófið; vera nægilega kröfuharður, og þó ekki um of.
Vitnisburðirnir eru þó mesti ásteytingarsteinninn. Próf-
dómararnir eru margir og misjafnir mælikvarðar þeirra. Um
það bera prófskýrslurnar greinilega vott. Sumstaðar eru en-
kunnirnar svo háar, að ekki nær nokkurri átt, og því ekk-