Alþýðublaðið - 17.03.1965, Blaðsíða 15

hennar. Hann hafði ekki búizt
við að hún væri svona ung eða
svona feimin. Hár henuar var
dekkra en venjulega, því það var
rakt eftir þvottinn og hún hafði
greitt það í tagl, svo hreinar lín-
ur hiris hjartalagaða andlits henr.
ar komu skýrt í ljós.
Hún var í óbrotnum, hvítuni
baðmullarkjól.
— Þetta er ekki ungfrú Reeves.
Þetta er Kerry . . . Kerry O’
Keefe, sagði Johnny virigjarn-
lega
Hún kinkaði kolli og leil aftur
niður fyrir sig. — Ég hefíii átt
að segja þér það!
— Kerry. Þú ert svo falleg,
Kerry. Af hverju — gerir þú
þetta?
Augu hennar urðu d:mm af
reiði. — Geri ég hvað? V*nn fyr-
ir Solly? Kannske af sömu ár
stæðu og þú. Eða kallar þú það
ekki að vinna fyrir hann, að vera
fullti-úi hans í réttarsal’ Hann
hefði ekki náð jafn langt og
þetta, ef hann hefði ekki haft
góðan lögfræðing á launalistan-
um.
— Fyrirgefðu, sagði Johnny.
— Þetta var mér að kenna.
Hún hló og tók við rjómaflösk-
unni. — Ég vil bara hafa þetta
á hreinu. Enaar prédikanir. Auk
þess er ég hætt. en þú ekki. Við
skulum sleppa þessu. Kaffið er
inni í eldhúsinu. Ég skal koma
með eggiahræruna og allt hitt.
Hann stóð smástund og leit um
hverfis sig. — Ég er hrevkin af
garðinnm mínum hérna fyrir ut-
an, sagði hún. — Ég hafði aldrei
vonast til að hafa_garð.
SÆNGUR
REST-BEZT-koddar
Endurnýjum gömlu
sængurnar, eigum
dún- og fiðurheld ver.
Seljum æðardúns- og
gæsadúnssængur —
og kodda af ýmsum
stærðum.
DUN- OG
FIÐURHREINSUN
Vatnsstíg 3. Sími 18740.
— Þú ert engin stórborgar-
stúlka. Þú ert bóndastúlka í
hjarta þínu. Hann brosti til
hennar.
— Þorpsstúlka. Og tréð í garð-
inum er mimosa. Ég vona að þig
langi ekki til að sitja í skugga
þess. 1 .
— Ég baðst afsökunar og þú
sagðir að við skyldum sleppa
þessu.
— Fyrirgefðu, í þetta skipti
var allt mér að kenna. Hlátur
hennar minnti hann á sólargeisla,
sem læðast milli þéttra trjá-
greina.
4
mwMwmwwMwwwww
— Hér er sjálfsafgreiðsla. Hún
setti kaffikönnuna á borðið. Eft-
ir að þau höfðu borið fram boll-
ana sátu þau í gulum hæginda-
stólum meðan tíminn leið.
Johnny Brayton Virti hana alvar
legur fyrir sér og hann skildi að
mjög alvarlegur hlutur hafði
skeð í hjarta hans. Hann vissi að
hann elsk.iði þessa stúlku, sem
hann vissi ekki neitt um og var
engan veginn viss um, en hann
vissi að henni leið eins og hon-
um. Hann snerti við henni einu
sinni og strauk yfir pilsið henn-
ar klunnalegur í hreyfingum eins
og hann hefði aldrei snert stúlku
fyrr. Og hann spurði hana að-
eins um eitt — hvenær hún hefði
fæðzt.
— Undarlegt, sagði hún létt í
máli. — Ég fæddist fyrir tuttugu
og einu ári síðan. Ég hef nefnt
svo marga fæðingarstaði við svo
margs konar fólk, að ég er búin
að gleyma því sjálf hvar ég fædd
ist — einhvers staðar frá Nome
til Puerto Cambello. En ég veit
að þú er frá Norður-Baltimore
Það efast enginn um það.
— Áttu við að ég sé leiðin-
legur?
— Nei, alls ekki. Þægilegur og
elskulegur. Menntaður maður.
— Ég hélt að þú værir farln
að álíta mig einhvern óþokka eft
ir það livernig ég tróðst hingað
inn. Þig Iangaði ekkert til að
bjóða mér inn.
V.||
wmttöm
lUIUJU BINDI FÁST ALSTADAR

— Nei, og ég hafði mínar ástæð
ur fyrir því.
— En þig iðrar þess ekki?
Hún hristi höfuðið. — Ég er
fegin því.
— Heyrðu mig Kerry. Þú verð
ur að hætta —
— Við vorum búin að koma
okkur saman um að sleppa því,
sagði hún rólega. — Við skulum
tala um þig, en ekki mig.
— Það er ekkert að segja. Ég
tók lögfræðipróf og fékk vinnu
fyrir þrem vikum. Aðstoðarmað-
ur lögfræðings. Ég myndi svelta
í hel, ef ég byggi ekki heima . . .
handan við hornið í Mt. Vernon
Place. Við erum fjögur «ystkin-
in — einn bróðir minn og ein
systir eru gift og svo er það
eftirlætissystir mín, sem er ní-
tján ára og ætlaj- að gifta sig
þegar hann er búinn í hernum.
Hann er ágætur, af gamalli Balti-
more-fjölskyldu. Leiðinlegur.
Hann leit á hana, en hún hristi
höfuðið og hló. — Ég sagði það
ekki.
— Ég held að fjölskylduböndin
séu sterkari hér en annars stað-,
ar. hélt Johnny Brayton áfram.
Kannski af því að eldra fólkið
kennir manni. Um leið og maður
getur setið á hesti er manni
kennt hvernig og hvar. Þannig
viðheldur maður erfðavenjunum
og foreldrar og afar og ömmur
verða vinir manns. Þetta er nokk
urs konar hefð og það er erfitt
að útskýra það.
— Hvers vegna er ég líka að
revna það? Hann sá fyrir sér si'na
stoltu og óhagganlegu ömmu, frú
John Summerfield og ,.Camilla
Anne fréttablað fjölskyldunn-
ar“.
— Er faðir þinn læknir? Þekkt
ur læknir?
— Ekki meðal barna sinna.
Fjölskylda okkar er mamma. Það
er hún, sem er af gamalli Balti-
more-fjölskyldu og það er hún,
sem sá um uppeldi okkar Pabbi
sést við miðdegisverðarborðið, ef
hann-er heima. Hann brosti. —
Svo þú veizt þá, að það er engin
djúp ást með í spilinu.
— Mér heyrist þú ekki einu
sinni kunna vel við hann.
— Ég hef aldrei haft cækifæri
til þess. Hann er sjarmerandi,
duglegur og heimsvanur maður,
en börn eru honum aðeins leik-
föng. Við erum tilraunadýr. Held
ur hærra sett en tilraunarottur,
en ekki mikið. Ég skil ekki hvers
vegna hann gifti sig og eignaðist
börn. En pabbi hennar mömmu
var þekktur læknir og yfirmaður
hans á sjúkrahúsinu, svo það var
gott fyrir framtíðina. Mamma er
stórkostleg. Við myndum öll berj
ast fyrir hana til síðasta blóð-
dropa.
Kerry sá að brosið dó á vör-
um hans. — Þú hefur áhyggjur
af henni, sagði hún varlega. —
Er hún . . . veik?
— Hún myndi ekki segja okk-
ur það. Hann hristi höfuðið. —
Ég veit ekki hvað er að. Hún er
svo róleg og hrein og bein Þrung
in af lífi, sjóferðalög, veiðiferða-
lög, reiðtúrar, allt mögulegt.
þetta sumar er fyrsta sumarið,
sem við erum ekki í Gibson
Island. Pabbi var vanur að vera
í bænum, en ekki við. En það
var líka allt í lagi, því hann er
alltaf hjá ríkum sjúklingi sín-
um. Konu, sem heitir frú Rist-
wich. Hún er ekkja eftir olíu-
kóng frá Texas. Hún leitaði til
hans í fyrravor og hann hefur
meðhöndlað hana síðan.
— Segir mamma þín ekkert?
— Það get ég ekki hugsað mér.
Hann hefuf alltaf haft einhverja
konu í eftirdragi. Þessi er bara
ríkari en allar hinar. Hann hef-
ur aðeins áhuga fyrir því að hafa
sem mesta peninga út úr þeim,
en hann er alltof slunginn til
að . . .
Síminn hafði hringt nokkrum
sinnum meðan þau drukku kaffið,
en hún hristi aðeins höfuðið þeg
ar hann hætti að tala svo hún
gæti tekið símann. Auk þess
hafði hann aðeins hringt eina
hringingu. Nú hringdi tvisvar og
SÆNGUR
Endurnýjum gömlu sængurnar.
Seljum dún- og, fiðurheld ver.
NÝJA FIDURHREINSUNIN
Hverfisgögu 57A. Sfml 16738.
EFNÁLAUG
AUSTURBÆJAR’
Látið okkur hreinsa og pressa fðtin!
Fljót og góð afgreiðsla, .;
vönduð vinna.
Hreinsum og pressum samdægurs,;
ef óskað er.
FATAVIÐGERDIR. }
i 1
EFNALAUg
_ :tF n
AUSTURBÆUAR
Skipholti 1. - Sími 1 6 3 4 6. ;
-------------------------------j
i
í þriðja skiptið stóð hún á fætun
Hann stóð og starði á eftir
henni, þegar hún hvarf inn um
dyrnar til að birtast strax aftuiS,
Hann leit blíðlega á hana en þð
alvarlega, því hann vissi að þatf
yrði ekki svo auðvelt að eiga vi®
alla meðlimi fjölskyldu hennar.
En hann vissi sem betur fer ekki*
að hann átti eftir að standa í dyrai
gættinni og segja: — Ég vildi að
ég hefði dáið áður en ég hitti þig'
— að hann ætti eftir að velja
milli þessarar stúlku og móður
sinnar og að orðin, sem hann
liafði sagt fyrir skömmu: — Vi8
myndum öll berjast fyrir hana
mömmu til síðasta blóðdropa,
yrðu biturt. gall og brennan^l
sársauki.
Hún gekk til hans, hún vár
<„mjög föl.
— Þú verður að fara, Johnny,
sagði hún. — Fyrirgefðu, en ég
verð að fara niður í borginá.
Starf mitt —
Blekkingin brast og rödd
Johnny Brayton varð hvassari og
orðin sárari, en hann hafði ætlað
, i
ser.
— Næturklúbbssöngkonan snýr
aftur til —
— Já. Augu liennar skutuí
gneistum og hún hnykkti til höfð
ina. — Og ég vil að þú farir niS
þegar.
Hún opnaði dyrnar.
6RANNIH1S „Þu getut t)ara látiS það vera »81
pegar eg er ao sKamma sjalfa mig'
8 Mera.
T
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - 17. marz 1965 J.5