Alþýðublaðið - 18.09.1965, Blaðsíða 16

Við nánari athugun kemur
þó I ljós, að á mörgum þeini
sviðum líkist maðurinn dýr
um í framfærslu áhugamála
sinna. Mörg pólitísk tog
streita miiuiir t.d. á hnota
bit dýra um æti, og knatt
spyrnuáhugamenn eiga sér
stundir, er þeir liverfa til
frumlivata sinna, og hefur
margur dómarínn mátt
gjalda þess. En húmorinn
blívur óskoruð eigrn manns
ins, nái hann nokkrum telj-
andi styrkleika a.m.k. Og
hann er dýrmæt eigm, lík
legast sú dýrmætasta sem
manninum hefur verið gref
in, ef frá er talin ódauðleg
sál og líkamleg heilsa.
Hvað, átti þetta ekki að
heita kvikmyndagagnrýni? —
Jú, og þetta var formálinn.
Ég var að hita mig upp í að
skrifa um gamanmynd þá,
sem sýnd er í Gamla Bíói
um þessar mundir.
Kvikmyndagagn-
rýni í Mogga.
Útvarpið er ekki að verða neitt
nema þættir. Frá því snemma á
morgnana þar til langt fram á
kvöld, er verið að útvarpa alls
konar þáttum í tali og tónum. Við
þessu er auðvitað ekkert að segja
ef þættirnir liafa eitthvað fleira
sér til ágætis en hugkvæmnislega
samið nafn, sem hljómar fallega
í dagskrártilkynningum, Og það
hafa þættirnir margir liverjir,
þótt sumir- hefðu verið betur lagð
ir niður fyrir löngu. Hins vegar
eru þessir þættir flestir ungir.
Sumir eru aðeins nokkurra mán
aða eða vikna, aðrir kannski
fáeinna ára, þegar bezt lætur. Éig
inlega er. það ekki nema einn
þáttur, sem á sér einhverja veru
lega sögu að baki. Það er þáttur
inn um daginn og veginn. Hann
mun vera á aldur við útvarpið
sjálft, og geri aðrir útvarpsþættir
betur.
Ekki veit ég, hve margir þeir
eru orðnir, sem einhvern tímann
hafa talað um daginn og veginn
í útvarpið, en grunur minn er,
að það sé orðinn álitlegur hópur.
Og harla mislitur hópur í þokka
bót, enda verður í sannleikans
nafni að játa að flytjendur hafa
verið ærið misskemmtilegir og mis
vitrir. Sumir hafa verið géysi-
lega reiðir og tekið stórt upp í
sig: aðrir hafa reynt að vera fyndn
ir, og enn aðrir háfa talað góð
látlega um ekki neitt. Þessir síð
asttöldu eru yfirleitt beztu flytj
endurnir.
Sumir nota ítækifærið, þegar
þeim er hleypt í útvarpið til að
tala um daginn og véginn, og flytja
erindi um eitthvert eitt efni eða
reyna að ná sér niðri á einhverj
um raunverulegum eða ímynduð
um andstæðingum. Þetta eru slæ:|i
ir flytjendur, alveg sama þótt er
indið kunni að vera gott út af fyr
ir sig eða skammirnar verðskuld
aðar. En þátturinn um daginn og
veginn má ekki fjalla um neitt
sérstakt. Flytjendur hans eiga að
koma sem víðast við ,helzt svo
víða, að útkoman verði huggulegt
snakk um allt og ekki neitt. Vel fer
>00000000000000000000000000000000
'*otptu»nf
gevíst i pó'litíkinni heima, þótt
ég verði erlendís, Ég eT þegar
farinn að vorkenna vjnurn mín
um vegna þeírra spurninga,
sem é.g mun krefjast svars við
í bréfu m mínum heitn.
Hugleiðing út af kveðjuorðum Tómasar Karlssonar í Tíman-’
um 11. septemberr
Það er fallega gert að vorkenna vinum sínum,
sem verða að gefa skýrslur og taka við línum.
En er ckki hlutskipti þein’a samt þúsundfalt verra,
þegar l.ann er hér heima, sá góði herra?
F á v í s .
oooooooooooooooooooooooooooooooo
Hérna
á því að minnzt sé á veðrið (sem
yfirieitt er gott miðað við árs
tíma), og hreinasta ágæti er að
segja eitthvað á þessa leið, að
þeir sem nú séu að alast upp þekki
ekki þrautir feðranna, og því sé
allt saman gott og blessað, þótt
vel megi svo sem finna að ýmsu.
Eiginlega skiptir litlu máli, hvað
sagt er, aðalatriðið er að það komi
ekki við neinn og slegið sé úr og
í, svo að dálítið erfitt sé að vita
hvað verið er> að fara.
Röddin er náttúrulega talsvert
atriði, þegar talað er um daginn
og veginn. Gjallandi æsingatónn
á þar ekki við, ekki fremur en
ábúðarmikill drynjandi. Beztu þætt
irnir eru fluttir í langdregnum,
syfjulegum sífrutón, en af því að
er vegurinn, en dagurinn er löngu
öllum er ekki gefinn sá talandi,
verður oft að láta sér nægja hið
næstbezta, en það er hátíðlegt við
hafnarmál, flutt mjög hægt.
Ágætt er að krydda mál sitt vís
um, og allra bezt er>, að þær vísur
séu um leið gátur. Þær geta til
dæmis verið á þá leið, að margar
merkingar sama orðsins séu nefnd
ar í vísunni, og eiga lilustendur
þá að geta upp á hvert orðið er.
Hér kemur dæmi um gátu. af því
tagi:
Lífsnauðsyn mesta; kælir kinn;
kemur til landsins smyglað í bokk
um;
djúpvitur maður; drepsótt stinn;
dansar hjá Hafsteini miðli í flokk
um.
Þessi vísa er slæmur kveðskapur.
eins og vera ber,en heimilt er að
taka hana upp í næsta þátt um
daginn' og veginn, ef flytjandanum
sýnist. Ráðningin er að sjálfsögðu
andi, óg þess vegna gæti vísan auk
ið andagift þáttarins, en á því er
stundum engin vanþörf.
liðinn.
Hann er saimu- við sig:
þessi Kiljan. Þegar lúsin
hans et búin að ganga sér
til liúffar, þá breytir hann
silfri hafsins í fjóshaug. . .

lCtMW

Djarfur er sá kvikmynda
leikstjóri sem gerir lieila
kvikmynd án þess aff hafa
nokkra klámsenu í henni. .