Alþýðublaðið - 04.12.1965, Síða 15

Hann Jón, sem varr alltaf kallaður "Jón litli"
COSPER
— Þú mátt ekki fara, fyrr en þú ert búinn aS smakka á
jólabakkelsinu mínu . . .
ANNAR HLUTI
Þá er nú annar liluti Jólablaðsins kominn út, en eins
og- skýrt var frá í fyrsta blaðinu, verða hlutamir fjórir, alls
64 síður, og munu þeir tveir, sem eftir eru, fylgja blaðinu um
næstu tvær helgar.
Það styttist til jóla, því að nú er kominn 5. desember og
verzlanirnar minna okkur á, með öllum jólaskreytingunum í sýn-
ingargluggunum, að jólahátíðin er ekki langt undan.
Við völdum torfkirkjuna gömlu á Víðimýri í Skagafirði
til að prýða forsíðu blaðsins að þessu sinni, en Ragnar Páll
Einarsson listmálari teiknaði þessa mynd, eins og þá siðustu.
Það er kyrrt vetrarkvöld; norðurljósin skreyta himininn og fólk
ið úr sveiíinni er á leið til kirkju.
Ritstjóri:
ölaíur Ragnarsson
Myndámót:
Prentmyndagérð
Alþýðublaðsinsv:
Útgefandi:
Alþýðublaðið
Setning og prentun:
Prentsmiðja
Alþýðublaðsins
SPAKMÆLI
Hatur og óánægja bera alltaf vonda ávexti. (Danskt)
Flestum minnkar frelsi, þá fengin er kona (íslenzkt).
Geymdu bað sem þú hefur, — þá er það tiltækt, þegar' þörf
er fyrir það. (Þýzkt)
Betur sjá augu en auga. (íslenzkt).
HANN Jón litli var alltaf kall-
aður Jón litli; líka eftir að hann
var orðinn stór. En það voru áll-
ir sammála' um það, að mikið
væri í Jón litla spunnið — miðað
við stærð — og margt skemmti-
legt er til, sem haft er eftir hon-
um á ýmsum tröppum aldurs-
stigans.
I ! !
EINU SINNI kom Jón litli inn
í strætisvagn, en hann var, þó-
nokkuð kvefaður (þe.a.s. Jón
litli). Vagninn var fullur, nema
hvað eitt sæti var laust við hlið-
ina á gamalli konu, sem leit út
fyrir að vera dálítið siðavönd.
Jón litli kaus heldur að setjast
þarna, en að standa. Svo leið
tíminn, en Jón litli var alltaf að
sjúga upp í nefið og veitti kon-
an því eftirtekt, því að hún
spurði eftir nokkra stund: —
„Hefurðu ekki vasaklút, drengur
minn?” — Jón litli leit undr-
andi á konuna og svaraði: „Jú,
jú, ég lief vasaklút, — en ég
lána hann ekki ókunnugum.”
EINHVERJU sinni var það, að
Jón litli sótti um stöðu sem
léttadrengur á einhverju Sam-
bandsskipanna. Hann var kallað-
ur til viðtáls við skipstjórann og
fór um borð í þeim tilgangi að
ræða við þennan tilvonandi yfir-
mann sinn. „Jæja, drengur
minn,” sagði skipstjórinn, „ég
geri ráð fyrir því, að það sé
sama sagan rueð þig eins og
aðra, — sá heimskasti úr fjöl-
skyldunni sendur til sjós.”
„Nei, herra minn,” svaraði
Jón litli, „þetta er allt orðið
breytt frá því að þér voruð ung-
ur.”
! ! !
ÞEGAR Jón litli var í 1. bekk
i gagnfræðaskólanum, argaði
hann einu sinni upp yfir sig í
nátíúrufræðitíma: „Kennari það
er rotta undir borðinu hjá mér.”
„Nei, nei,” svaraði kennarinn
rólega. — „Þetta er bara ímynd-
un.”
Eftir nokkra stund spurði
Jón litli: „Kennari, hefur ímynd-
un langa rófu?”
! ! !
ÉG MAN eftir því, að hann
Jón litli var einu sinni að selja
Vísi niður í Austurslræti — er
hajin hrópaði hástöfum: „Stór-
kostleg fjársvik, sexiiu hafa ver-
ið snuðaðir.” — Jón litli seldi
drjxigt af blöðunum þann dag-
inn. Blaðakaupandi einn sneri
sér að honum eftir að hafa flett
blaðinu og sagði: „Hvaða lýgi er
þetta, strákur, — það stendiir
ekkert um þetta í blaðinu.” ;
Þá var það, að Jón litli kall-
aði ennþá hærra en fyrr:
„Geysileg fjársvik, sextíu og
einn snuðaður.” . . .
20 króna virði
19. okt. 1901.
Hroðalegt ódæðisverk varð
manni á norður í Skagafirði í
réttum í haust, Hrolleifstaðarétt
hann beit af manni eyrað. Það
var bóndi úr Sléttuhlíð, sem
verkið vann. Eyrað fannst dag
inn eftir, og er mælt að Magnús
læknir á Hofsósi geymi það í
spíritus, og að lagsbi-æður hafi
Það er sagt . . .
— að hinn fullkomni eiginmað-
ur finnist ekki i hjónabandinu.
EF læknir þinn lætur þig hfa
fjórar taugastyrkjandi töflur og
segir þér að taka þær á hálftíma-
fresti, hve lengi myndu töflurn-
ar endast?
euiijuejxeqSouuja ijbas
60 milljarððr bílfarma
★ Þið liafið kannski heyrt sög-
una um persneska kónginn, sem
vildi í þákklætisskyni við mann-
inn, sem fann upp taflborðið,
gefa honum eitt hveitikorn á
fyrsta reit taflborðsins, tvö á
annan, fjögur á þriðja, átta á
þann fjórða og þannig áfram á
hvern reit á taflborðinu. Reit-
irnir eru 64 og fjöldi hveiti-
kornanna átti alltaf að tvöfald-
ast við hvern reit.
Þessi heiðurslaun voru aldrei
greidd, og lágu til þess gildar
ástæður. Á síðasta reitnum áttu
nefnilega að liggja samtáls
18.446.744.43.709.551.615 hveiti-
korn — eða með öðrum orðum:
18 trilljónir, 446 milljarðar, 744
billjónir, 43 milljarðar, 709
milljónir 551 þúsund og 615.
Ef við ætluðum að flytja állt
þetta magn á 10 tonna bííum,
sem eru algengir flutningsbílar
hérlendis, þá yrðu það hvorkl
meira né minna er 60 milljarðar
bílfarma. Þess má geta hér um
leið, að árlega eru framleiddar
„aðeins” 235 milljónir tonna af
hveitikorni i heiminum.
UTAN VIÐ SIG
Framhald úr Opnu
skreþpa frá, einmitt þegar hún ætlaði
að sjóða egg. í flýti rétti hún Newton
egg og úr og bað hann að sjóða eggið
meðan hún væri í burtu. Þegar hún kom
aftur skömmu síðar sá hún snlllínginn
standa í þungum þönkum við eldstóna og
virða eggið fyrir sér um leið og hann
dró úrið upp úr sjóðandi vatninu með
hinni hendirini. Það þarf engum að koma
á óvart að þessi sami Newton glevmdi
brúðkaupi sínu.
Austurríki erfðafræðingurinn Swaboda
komst að því skömmu áður en hann átti
að flytja fyrirlestur, að hann hafði gleymt
úrinu sínu heima. Hann sendi stúderrt
nokkurn eftir úrinu. En svo fann Swaboda
úrið í öðrum frakkavasanum. Hann tók
það upp úr vasanum til að gá hvað klukk-
an væri og hrópaði til stúdentsins, sem
en stóð í dyrunum: „Ég held að þér getið
;ótt það á tíu mínútum ef þér flýtið
yður-“
En metið í athugunarleysi á Lois Past
eur. í kennslustund þvoði þessi frægi sýkla
fræðingur nokkur kirsuber í vatnsglasi
áður en hann borðaði þau. „Þetta er engin
óhófleg varkárni," sagði hann hátíðlega,
„heldur eina örugga ráðið til þess að
losna við lífshættuleg smitefni." Þegar
hann hafði lokið við að þvo berin bar
hann glasið að vörunum og tæmdi það
í einum teyg.
„En herra prófessor, vatnið.........“
hrópuðu nokkrir nemendur. „Vatnið?“ end-
urtók Pasteur undrandi, „hvað.á ég oft
að segja ykkur að vatn er heilnæmasti
drykkur í heiminum!"
sætzt upp á það daginn eftir, aið
eyrbítur borgaði hinum 20 kj'.
fyrir eyrnamissinn. i .
ísafold.
Hundðtízka !
Einmitt núna, þegar allir eru
að hugsa um jólaföt og jóla
tízku, berast okkur þær fréttír
utan úr hinum stóra heimi, áð
velklædur hundur í dag, skuli
ganga í blúndubuxum, ilma af
frönsku ilmvatni, nota naglá-
lakk og vera með gullband um
liálsinn. Þetta er haft eftir brezk
um tízkumeistara sem kallaí sig
„Dior hundalieimsins“, en hann
heitir í raun og veru Waltér
Ellson. Nýlega hélt hann sýn
ingu á hundafötum í Harrogafe
í Englandi, og vakti hún að sjáíf
sögðu mikla athygli. Hann teluý,
að hundar verði líka að eiga
náttföt og hversdagsföt, — hvoit
tveggja klæðskerasaumað. . . i
Það er kannski gott, að huncja
hald er bannað hér í höfuðborg
inni. j
Fangi nokkúr
í austurrískh
fangelsi skrif-
aði eitt sirtíi
unnusti sinúi
bréf, sem rit-
skoðunar- I:
mennirnir hjá
hernum skemmtu sér vel yfir. \í
því stóð m.a.:
— Ástin mín, ég skrifa þetta
bréf til þín mjög, mjög hægt,
þvi að ég veit, að þú hefur aldréi
verið hraðlæs i
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO'
OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO^
JÓLABLAÐ 1965
Regnbogi
□ Regnbogri myndast þegár
bæði er sól og rigning. Þá brotna
sólargeislarnir í regndropunuin
en þeir brotna mismikið eftir
bylgjulengd sinni og leysast upp
í litróf, sem hverfisí í boga yfSr
liimininn. RegnbogSnn er eih-
hver fegursta sýn, sem til erj f
náttúrunni, en litrákimar erti:
Rautt (yzt), gult, gi-ænt, blátt
og fjólublátt, Stundum sést tviö-
faldur regnbogi. Þá er litaröðín
öfug í ytri boganum. Alrauður
regnbogj sést endrum og eins
undir sólarlag.
fimmtánda síða