Alþýðublaðið - 06.05.1921, Blaðsíða 2

ALÞYÐUBLAÐÍÐ
itLffjpreiðsla
bbðsins er i Alþýðuhusiaa við
lagólfsstneti og Hverfisgðtu,
Sími 988.
Anglystegum se skilað þaagað
sSa í Gutcnberg í sjfðasta lagi kl,
£© árdegis, haan dag, sem þær
sSga að koma í blaðið.
Askriftargjald e i n kra á
suánuði.
i Auglýsingaverð kr. 3,50 cm.
itadáikuð.
Utsölumenn beðnir að gera skil
III afgreiðslunnar, að minsta kosti
Arsfjórðungslega,
alþíagis um -hvildsrtíma á botn-
vðrpuskipum, og að frá þeim hafi
aldrei heyrst eitt elnasta æðruorð
jrfir erfiði því og vökum, sem
þeir hafi orðið á sig að Ieggja,
Én það séu fpringjar verkamanna
og sjómanaa, sem hafi beitt sér
jfyrfr þessu máli. (Frh.)
\
Ósamræmi.
(Aðsent),
Síðan dýrtíðin byrjaði, hafa
dagblöðin þráfaldlega flutt grein-
ar viðvikjandi feessi og hvatt
inenn til sparsemi á ýmsum svið-
sœ, Slfkt er þakkiætisvert ef það
gssti kaft áhril, og þau sjálf ekki
spiitu jafaharðaa íyrfr því málefni,
sem þau sýnast að hafa áhuga
• fyrir. Því á sömu blaðsíðu, sem
jþessar hvatningargreinar standa,
eru auglýsingar sim alskbttar
skemtanir dag eítir dag, og al-
staðar éru menia hvattir til að
ssskja þær, „Að Hklegt sé, að
menn sæki þessa skemtun." »Að
vissara sé áð.kaupa aðgöngumiða
'í tfma, því'aðsóka verðl raifcil."
„ Að raena láti aée ekki rnuna um
þá aurs, sem þeir veröi að borga,"
-0. s. frv. Þetta eru vana orðatil
tæki f þessum miður þörfu aug-
iýsinguEO, - Og alstaðar er sfðasta
hvötin 3 þeim iom. Það er eins
og allir þessir skemtana-auglýs-
endur víti hvaðæ. tðfrakraftúr fylg-
ir þessu" orði. Eg ætla ekki að
íara að liða S snadur áhrif þessa
mð í þessum Ifauna, heldur minn-
ast á hvert ósamræmi mér fynst
vera í því, að hvetja menn til
sparsemi í öðru orðinu, en ginna
til eyðslusemi í hinu. Eins og nú
eru horfur, hefði átt að vera
minna um samkomur og böll en
raun hefir á orðið. Því eg vil
segja, að aldrei hafi verið meira
um skemtanir en einmitt þennan
vetur, þvi nú er buið að halda
skemtisamkomur hátt á annað-
hundrað. Það er íhugunarvert að
fólk skuli íieygja aurum sínum
fyrir þessa íánýtu eg jafnvel
skaðlegu stundargleði, þegar at-
vinnuleysi og dauði stendur fyrir
dyrum. Eitthvað roætti gera þarf
ara fyrir alla þesia peninga, sem
skifta þúsundum króna. Marga
brauðbita mætti kaupa handa
hungruðum börnum, sem biðja
úm hrauð, en geta ekki fengið.
Marga fiik roætti kaupa handa
klæðlitlum fátækling sem situr at
vinnulaus og skjálfandi heima í
jökulköldum húsakynnum, Eg legg
öllum i sjálfsvald að dæma, hvor
aðierðin sé réttlátari og mðnnúð-
legri.:
Eg er hissa á að stjórn þessa
bæjar skuli ekki hafa tekið hér
alvarlega í taumana og vita hvern-
ig högum manna ér varið um
þessar raundir, Hun ætti að taka
algerlega fyrir það, sð fójk eyði
stór fé í óþarfa, sem enginn hefir
gott af, en oft og tíðum ílt. Eg
vil óska þess, að stjórnin vildi
vakna og taka fram fyrir hend-
urnar á ovitúm þessa bæjar, sem
ekki geta ráðið við aurana sína,
því það má hún vita, að þegar
aiþýðan hættir að geta bjargað
sér, verður hennt sjálfri hætt,
Hvað blöðunum viðvíkur, þá
er þáð lofsvert að brýna fyrir
mðnnum sparsemi og benda á
ráð til að sporna á móti brodd-
unum scm stínga vilja þjóðina,
en þau mega ekki eyðileggja
fyrir sér þá góðu viðleitni með
ginnandi eyðsiu augiýsingum og
sem verða orsök til þess, að
mean efast um að hugur fylgi
máll hvað sparseminni viðvíkur.
Ág, Jónsson.
Trúlofnn. f gær opinberuðu
trúlofun síria" ungfrú Guðbrandína
Tómssdóttir Grundarstíg .3 og
klæðskeranemi OttoG.GuðJónsson.
Til hinnar óþektu
stærðar i MorgunbL
Einhver af ofurmennum MbL
skrifar um mig í blaðið 4. þ. m.,
m}ög viturlega og mjög góðlát-
lega, eins og þeim öllum er lagið!
Það er gaman eð greininni, —
hún var eitthvað syo barnajegi
eins og margt i blaði þessu,
Þess vegna er það lika svo mein-
laust — og gagnslaust um leið.
Fyrir nokkru hafði eg > skrifað
grein í Alþ.bl., sem eg nefndi
»skrilræði<r Höfundi Morgunbl.-
greinarinnar hefir víst orðið eitt<
hvað um hana, þó eg skiíji ekki
ástæðnna til þess, því hann teknr
hana sérstaklega til athugunar.
Reyndar minnist hann í býrjutt
greinar sinnar nokkuð á skáld-
skap minn, og hefir hann ekki
beinlínis upp til skýjanna. Eg fæ
nú ekki séð, hvað skáldskapur
minn kemur við Bolsevisma og
skrílræði og öðru slíku. En per-
sónulegu hntíturnar mátti ekki
vanta, og sýnir það hugarfarið
og málstaðinn, Eg mun ekki borga
í líkri mynt, — þarf þess dcki.
En eg þakka höfundihum fyrir
vindhöggin i Engum er vlðleitnln
bönnuð. Höfundurinn kann eitt
orð á útlendu máii: að „definera",
— og er það duglega gert af
honum. Satt ðð segja nenni eg
ekki að vera að leika mér meirá
við hann, — álít það ekki ómaks-
ins vert. Aðrir munu e. t v. taka
ýmislegt til athugunar i grein hans.
Svo bið eg þenna vin min»
vel að lifa.
G. Ó. Ftlls,
B rot.
nEinn sit eg úti á steini."
Eldar í hafsauga brenna.
Vornótt er áti og inni
— en yfir mig er að fenna.
Þvf sumar og vor er mér vetur
og haust
og veröidin síórhriðarbylur.
• Páll Pálfttar.